silakbo

chapter (13)

Sasagot na sana ako nang makarinig kami ng sigaw at mga pagkalabog ng bakal sa labad.

Sabay- sabay nilang ikinasa ang mga baril nilang may nakakabit na silencer.

"They're here" atlas whispered.

Sumilip si atlas sa bintana, rinig na rinig na namin ang kalampagan sa labas. Hindi ko maiwasang hindi kabahan. Hindi pa ako nakakakita ng mga zombies sa personal, tanging si monica pa lang.

Atlas: sumama kayo sa'min.

Devion: what?

Atals winked.

"Watch and learn"

Lumabas na silang lahat dala ang kani-kaniyang armas. Tanging kaming magkaibigan ang naiwan sa loob.

Jace: sigurado kayo? Lalabas kayo? Tangina mga teh, nanginginig Ako.

Naya: hindi ba pwedeng maiwan kami dito?

Kinuha ko ang balisong sa bulsa ko na palagi kong dala kahit saan. Pinaglaruan ko 'yon bago kumuha ng baril sa lamesa.

Devion: i want to find out how we'll survive.

Haji: sasama ako.

Monica: ako rin.

Jace: so, maiiwan kaming tatlo rito?

Sandra: a- ayokong maiwan haji.

Naya: s- sa- sama ako!

Napatingin ako kay naya, nag aalala ako sa kanya.

Devion: are you sure?

Naya nodded, i saw fear in her eyes. Takot siya sa mga baril at mga gunshots. Takot siya sa mga loud noise, kaya hindi ako mapakali.

Devion: you can stay here—

Tears rolled down on her cheeks.

Naya: i want to survive too.

Her hands were trembling when she reached for something.

Kawali.

Naya: i-i think this w-will work?, i-i c-can't hold a gun.

Monica: naya..... I'm so proud of you.

Then, we heard sandra's sobs.

Sandra: i- m s- sorry i cant d-do this.

Haji eventually hugged her.

Haji: i'm here, baby.

Haji: maiiwan nalang kami ni sandra dito.

Devion: haji, delikado—

Haji: we won't die, dev.

Monica: are you sure?

Haji nodded.

Devion's pov:

Napilitan kaming iwan si haji at sandra roon. Alam ko namang safe dahil headquarters ito nila atlas at alam kong malabong makapasok ang mga zombie sa loob. Pero hindi ko maiwasang mag alala sa kanila.

Dahil gaya nga ng sabi kanina ni jen, there are different kinds of zombies. They are unpredictable.

Lumabas kami ng headquarters. Bumungad sa amin ang halos lampas bente na mga zombies. Mas lalo silang nag wala nang makita nila kami. May mga sumubok pang umakyat sa bakal ngunit dahil may ikinabit sila evan na parang may bakal na roof, hindi sila basta basta nakapasok sa loob.

Hanggang sa napansin ko ang mga taong nakatingin samin sa likod ng kumpol ng mga zombie. Lima sila, may mga kagat sa leeg at balot ng dugo ang mga katawan ngunit hindi sila umaatake o kasama sa mga nagwawala sa harapan. Nang magtama ang mga mata namin noong nasa gitna, napansin ko ang ngisi, niya sa labi. Matalim ang mga puting mata.