Bazen insan kırılır ya hani. Kocaman bi yumru düğümlenir boğazına. Yutkunsan geçmez, öksürsen yine geçmez. Ne konuşacak bir kelime vardır ne de susup sabredecek derman. Sessizce yumarsın gözlerini. Senden izinsiz birkaç damla yuvarlanır gözlerinden. Daha sıkı kapatırsın gözlerini. Açmak istemezsin bir daha. Hiçkimseyi görmek istemez gözlerin. Kalbini taşıyamaz bedenin. Sanki yerinden çıkacak gibi atar. Aldığın nefes yetmez ki sana. Boğulursun, o kadar alışırsın ki kokusuna burnunun direkleri sızlar. Herkes devam eder hayatına, sen de devam edersin. Ama nasıl. Buna yaşamak denirse. Özlersin hem de çok. Her hücrende hissedersin acısını. Sanki kalbinde bi koz var da derinden bir of çeksen yanacaksın gibi. Bu acı hiçbirşeye benzemez. Bu kozu kimse söndüremez. Bi Rabbin anlar derdini. Bir o bilir seni. Ona sığınırsın sen de. "Ya sabır" diye dua edersin. Bazen ölmek için dua edersin. Bilirsin çünkü bu dünyada kavuşamazsın. Çoktan gitmiştir senden. Diyecek pek kelime yok aslında. Özledim sadece. Sesine, kokuna, nefesine, ellerine, şevkatine ihtiyacım var sadece...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Birkaç Kırıntı
Puisiİnsanların anlamadıklarını şiirler anlar bazen. Şiirlere anlatmaya ne dersin? *** şiir burada ya sen?***
