Venomous Butterfly

Chapter 2

Estrella's POV

"Sure kang maglalakad ka lang?" Ulit na tanong sakin ni Reina at halos hindi ko na mabilang pa kung pang ilang beses niya nang tinanong iyan. At tulad ng mga nauna, tumango na naman ako.

"Oo nga po, paulit ulit?" Nagbibirong irita na sabi ko sa kaniya. Sinamaan niya ako ng tingin.

"Pektusan kaya kita, eh anong oras na kaya tapos maglalakad ka lang?!" Tumingin ako sa cellphone ko para tignan ang oras.

"Uhm, 8:36 pm na," Bigay alam ko sa kaniya at nagulat ako ng bigla niya akong pektusan.

"Alam ko gaga! Ang sinasabi ko ay gabi na at delikado sa daan. Tapos maglalakad ka lang," Inis na saad niya. Nako umuusok na naman ang ilong nito oh.

"Parang di naman ako sanay maglakad mag-isa. Eh lagi naman ako naglalakad mag-isa diba?"

"Eh kahit na!"

Jusko ang kulit.

Nasa kanto na kasi kami malapit sa bahay nila. At kailangan niya ng makauwi dahil meron silang family gathering ngayon kaya kailangan ang presensiya niya don since unica hija siya kaya hahanapin talaga. At kanina pa kami nagaalitan kung sasakay ba ako pauwi o maglalakad dahil may dadaanan pa naman ako bago umuwi at ayaw niyang pumayag.

At wala na siyang nagawa pa dahil kanina pa siya kinukuliy ng mama niya at tawag ng tawag telling her to come home already dahil nandoon na lahat ng kamaganak nila at siya nalang ang inaantay. Marahan ko siyang pinush at nagpaalam na, giving her assurance that I'll be good alone.

"Mag-message ka pag nakauwi ka na ha?!" Bilin niya na tinanguan ko naman.

Nang makita ko siyang nakapasok na sa gate nila ay ako naman ang nagsimula nang maglakad. Ilang kanto pa ang nadaanan ko bago makarating sa pupuntahan ko.

"Ikaw pala yan hija," Bati sakin ng nasa front desk at nginitian ako at ganon din ang ginawa ko. "Nako sakto may bago kaming labas na series ngayon, nandon sa ikalimang shelves, third row upper class, gusto mo yung Dark Series hindi ba?"

Tila ba nagningning ang aking mga mata matapos kong marinig iyon mula sa kaniya. Naipalakpak ko ang aking kamay at excited na napatalon.

"Omg! The best talaga ang Duex Cafelib!" Excited na saad ko at nagmadali ng tumakbo kung saan banda niya itinuro iyon.

It's been 2 years since I discovered this place. It's Cafe Library that has 4 quarters. You can have your coffee alone or while reading, relaxing, and enjoy music together. Meron itong tatlong palapag. Kada floor ay may iba't ibang vibes pero iisa lang ng layunin, to enjoy your company and chores you love. All floors has a counter where you can have your order and then you will choose which room you'll be in. There are 50 slots per floor in every genre. Sa unang palapag ay books shelves kung saan ka mamimili ng librong gusto mong basahin bago ka pumunta sa ibibigay nilang kwarto, take note that every room has a key to be given so you won't be disturb until you're the one who'll go out. You can stay as long as you can and it's free.

On the second floor are the music rooms, there are serenade musics on the hall while you are choosing an instrument, most of it are guitar, piano, violin, or any instruments that has peaceful rythms that are supposed to make you calm while sipping your tea.

The third floor is for relaxation. It is an open space where you can find arts and stuff that are pleasing into your eyes. Para bang mawawala lahat ng nasa isip mo kapag naroon ka dahil sa pagiging kalmado ng paligid. There are minimal designs yet elegant, neatness and cleanliness, and the ambience are vivid.

Hindi ko alam kung kelan at paano nagkaroon ng ganitong klaseng lugar pero isang araw napadpad nalang ako dito at natuklasan na nageexist pala sila. This place is hideous, only those who appreciate imperfections entered this place. You will never know the real beauty of this shop if you'd judge the outerwear and style.

Kapag kasi nasa labas ka halos hindi mo papansinin ang design nito. The structures seems like rotting and unclean. It has dark colours that you can only see on witch's house on tv and movies. Parang sobrang nakakatakot pumasok. Plus parang ang liit niya pa mula sa labas. But there are notice plastered in their door saying, "If you can find beauty in me, come."

Akala ko pa nga dati ay horror booth ito kaya ako pumasok. Dahil hindi naman ako matatakutin and I always take a risk basta maisipan ko o kaya naman ay curious ako sa mga bagay bagay. And look what I've found. A masterpiece within.

I once asked Madam Caemi, the one who welcomed me and the mastermind of this masterpiece, why she did such thing. I asked her why she chose to make it look like that than having such a normal shop. And she answered, "Would you only love a person if he's well-dressed?" and nothing more. She'll let you cliffhanged and answer your own question yourself.

I'm glad I found this.

Nang makakuha na ako ng mga libro ay mabilis na akong bumalik sa front desk.

"Oh? Aalis ka kaagad?" Tanong sakin ni Madam Caemi.

"Opo eh, medyo gumagabi na po kasi, tsaka maaga po po yung pasok ko bukas eh," Sagot ko naman.

"Iyan lang ba ang hihiramin mo?" Tukoy niya sa limang libro na hawak ko.

"Yes po, medyo matagal ko din po yan babasahin eh hehe," tumango siya at tinype na sa computer ang mga libro sa records ko.

"Sure ka ba diyan?"

"Yes po, babalik nalang po ako kapag natapos ko nang basahin," I said. Once na nagtiwala ang cafelib sa amin ay kailangan naming ikeep iyon dahil hindi ka kailan pa makakapasok pa dito kung masisira mo ang tiwala nila. If you have to give the books or the borrowed stuff late, you have to make notice and they will understand naman. Just don't forget to give it back.

"Thank you po," Sabi ko pagkatapos ng process at masiguradong okay na ang records ko ay nagpaalam na ako para makauwi. Pero bago pa man ako makalabas ay may naunang magbukas noon.

"Oh! It's the guitar boy, welcome back," Rinig kong bati ni Madam Caemi sa lalaking pumasok. Ngumiti naman ito saka pumunta sa frontdesk na siyang dahilan para maamoy ko ang pabango niya noong dumaan siya sa gilid ko.

Wait, is that Jo Malone Wood Saga and Sea Salt perfume?

I'm so shock to see him here. It's that guy again, the one Reina's talking earlier. What's he doing here?

Nagusap sila saglit ni Madam Caemi bago siya umakyat sa second floor which is the music rooms can be found, well, he's a singer after all.

At dahil chismosa ako, lumapit ako ulit kay Madam. Nagulat naman siya na nakitang nandoon pa ako.

"Oh? Hija? Bakit nandito ka pa?" Awkward akong ngumiti sa kaniya.

"Uhm hehe," hiyang tawa ko sa kaniya. "Tungkol po sana don sa lalaking kakaakyat lang," tumaas ang kilay niya na para bang hinuhusgahan na kaagad ako sa unang sentence palang na lumabas sa bibig ko.

"What about him?"

"Matagal na po ba siyang pumupunta dito?" Curious na tanong ko dahil ngayon ko lang siya nakita dito sa tagal ko ng pumupunta dito.

"Oo, halos magkasunod nga lang kayo, medyo nauna lang siya ng konti sa'yo." Sagot ni Madam na mas lalong ikinalaki ng mata ko.

"Weh?!" Wao mindblowing.

"Oo, bakit? Kilala mo?"

"Uhm, medyo po," sabi ko habang dinemo pa sa daliri yung 'konti'

"Pero bakit ngayon ko lang po siya nakita?" tanong ko pa ulit.

"Baka hindi lang kayo nagkakasalubong, pero nung mga nakaraan ay hindi siya nagpupunta dito. Ngayon lang ulit," Tumango tango ako habang napatingin sa second floor kung saan siya pumasok.

"Bet mo 'no?" Agad akong napatingin kay Madam to defend myself.

"Ha?! Hindi ho ah!" Sabi ko in a defensive voice at agad ng naglalakad palabas. Narinig ko pang natawa si Madam bago tuluyang makalabas sa pintuan.

Agad akong napahawak sa mukha ko na ramdam kong nag-init. Napapadyak ako ng wala sa oras sa pagkairita sa sarili ko.

"Eh hindi naman kasi eh!" I rant to myself.