Müzisyen

2.bölüm

Burnumu içime çekerek kapı ziline bastım ve hızla ellerimi cebime soktum. Kapı açıldığında ayaklarındaki terlikten o olduğunu anlamıştım.
"B...Ben dersi bırakmak istiyorum. A-aslında numaran olsaydı önceden ar..."
"Ders için kaç işimi iptal ettim biliyor musun?"
"İstersen dersin parasını..."
"Kalsın. Bu zamana kadarkilerin ödemesini yap yeter."
Cebimdeki zarfı hızlı bir şekilde çıkartıp eline tutuşturdum.
"İyi günler."
Hızla arkamı dönüp merdivenlerden inmeye başladım.
"Hey, bir sıkıntın mı var?"
"Yok!"
Hızla koştururken arkamdan derin bir iç çekme ve kapının kapanma sesini duydum.
"Normalde merdivenleri beş saatte anca inerdin ve yüzüme şapşal gibi bakardın. Bugün hem yüzüme bak-"
"Bay bay!"
"Bu git mi demek oluyor?"
Ara sokağa döndüm.
"Senin evin burada değil."

Kolumu biri kavrarken kafamı kaldırmamaya uğraştım.
"Bır-"
"Kızımı rahatsız mı ediyorsun?"
"O elini gördükten sonra sevgilin gelse bile nedenini öğrenmeden bırakmayacağım."
İnleyerek yere çöktüğümde dün karşılaştığımız adının Victor olduğunu öğrendiğim adam da benimle birlikte çöktü.
"İsabella neyin var?"
Thommas da Victor'un yanına çöktü ve Victor'un elinin üstünden tekrar kolumu kavradı. Tekrar inlediğimde üstüme doğru eğildiler. Şapkamın ucunu tutup aşağıya çekerken sızlandım.

"E-Elleriniz... sadece ellerinizi çekin."
Ateşe değmiş gibi ellerini çektiklerinde toparlandım.
"Bana yardım etmenize gerek yok."
Victor şapkamdan tıtup çektiğinde inat ettim. 
"Hadi ama İsabella..."
"Yüzünü göster."
Thommas da elimi tutunca kapüşonum geriye doğru çekildi ve yüzüm açığa çıktı. Victor elini hızla yanımdaki çitlere geçirdiğinde çit döndü ve yaslandığım çitte onla birlikte hareket etti. Tam yere yapışacakken Thommas belimi kavrayıp beni durdurdu.

"Ne oluyor İsabella?"
Gözyaşlarım yanaklarıma süzülürken hırsla Thommas'ın göğsünü ittim.
"Benden uzak dur. Yardımınıza ihtiyacım olmadığını kaç kere söylemeliyim?! Sadece beni rahat bırakın."
Ayağa kalkarken başımın dönmesiyle birlikte sendeledim.
Victor hızla belimi kavrayıp ayaklarımı yerden kesti.
"Seni eve bıraktıktan sonra rahat bırakabiliriz."
Girdiğimiz ara sokaktan çıkarken Thommas yanımızda sessizce yürüyordu.
"Baban mı? Yoksa yanımdaki bu angıt mu yaptı? Eğer öyleyse söylemekten çekinme."
Düz bakışlarla akıp giden yolu izlerken miden sarsılıyormuş gibi hissediyordum.

"Thommas düzgün konuş poşet kafalı!"
"Bak-"
"Kusacağım."