DİLSİZ

25 VERDİK GİTTİ

Büyük bir şaşkınlıkla karşımdaki manzaraya bakıyordum. Herkes bana gülümseyerek bakarken ben Özgür'e döndüm. O da bana gülen gözleriyle bakıyordu. Ne düşüneceğimi şaşırmış öylece dikiliyordum. Beni bu durumdan Feyza kurtardı. Ya da onun gibi bir şey işte... söz konusu Feyza olunca tedirgin olmuyor değildim.

''Siz bize bir beş dakika verin, biz hemen geliyoruz.''

Hızlı adımlarla yanıma gelip koluma girdi ve beni sürüklemeye başladı. 

Banyoya girdiğimizde tek kelime etmeden dolaptan tarağı aldı ve çabucak saçlarımı taramaya koyuldu.

''Dur biraz makyaj yapalım sana, görücüye çıkıyorsun. Ortalığın tozunu attırman gerek.''

Kıkırdayarak cebinden çıkardığı göz kaleminin kapağını açtı ve yüzüme yaklaştı gülümseyerek. Makyajla hiç aram yoktu, geri kaçmak istedim bir an, ama bugün benim isteme günümdü, heyecanlanmıştım ve makyaj yapmasına müsaade ettim. Abartmazdı zaten... yani umarım.

Gözlerime siyah bir kalem çekti. İri yeşil gözlerim daha belirgin olmuştu. Sonrasında rimel, hafif bir parlatıcı, çok az da allık. Hepsini de cebinden çıkarmıştı. 

Hepsini cebine nasıl sığdırmıştı o ?

''İşte bu kadar. Kuşum çok güzel oldun.'' Gülümseyerek Feyza'ya sarıldım. Ellerim titriyordu heyecandan. 

''Hadi çıkalım hemen, bekletmeyelim müstakbel kocanı.'' İmayla sırıtınca, bende sırıtmaya başladım. Her şey çok çabuk olup bitiyordu. Neye nasıl tepki vereceğimi bilemiyordum.

Banyodan çıkıp el ele salona geri dönerken girişte Feyza'yı durdurdum. Gözlerim direk Özgür'ü bulmuştu. Takım elbise giymiş salonun köşesinde ayakta dikiliyordu. Koyu mavi kravat takıyordu. Elbisemin renginde... gülümseyerek yüzüne baktım. O kadar yakışıklı görünüyordu ki. Koşup kollarının arasına girmek istedim. Sonra bakışlarım güçlükle diğerlerine kaydı. Büyükler koltuklara oturmuş sohbet ediyorlardı. Alihan ve Fethi ise ailelerinin oturduğu koltukların kenarına oturmuşlardı. Balonlar, yemek masası... her şey o kadar güzeldi ki...

 ''Kızım, hadi gelin oturun da başlayalım.'' Babamın babası bizi fark edip söze girince bakışlarım Ferdi dedemi buldu. 

Onlara hoş geldiniz bile diyememiştim. Heyecanla nereye oturacağımı, ne yapacağımı düşünürken Feyza'nın annesi Sevinç teyze gülümseyerek anneannemle dedemin yanını işaret etti. Anneannemde gülümseyerek bana bakıyordu. Hemen gidip yanına oturdum. Özgür'de dedem ve babaannemin yanına oturmuştu. Anneannem elimi avucunun içine alıp öptü ve dolu gözleriyle kocaman gülümsedi. Ne kadar mutlu olduğu gözlerinden belli oluyordu.

Dedemin boğazını temizlemesiyle hepimiz ona döndük.

''Efendim sohbet muhabbet güzeldi, hoştu lakin bizim burada asıl bulunma sebebimiz malumunuz, kızımız Esmeray ve oğlumuz Özgür'ün isteme merasimidir. Lafı fazla uzatmaya gerek yok... Ali bey, Esma hanım... biz torununuz Esmeray kızımıza talibiz. Allah'ın emri Peygamber'in kavliyle Esmeray kızımızı oğlumuz Özgür'e istiyoruz.'' 

Durum herkesin komiğine gitmiş olacak ki herkesten bir kıkırtı çıktı. Hatta Feyza ağzını eliyle kapatıyordu. 

Gözlerim Ali dedeme kaydı. Önce bir kaşlarını çattı. Boğazını temizledi. Sonra ciddiyetle konuşmaya başladı. ''Ferdi bey, iyi hoş konuşuyorsunuz ama, oğlumuz ne iş yapar ? Kızımızı rahat ettir mi ? Kızımızın gönlü var mı ? Önce bunları öğrenmek gerek.'' 

Ferdi dedem tam söze girmişti ki Feyza'nın sesi duyuldu. ''Oğlumuz çok başarılı bir müzisyendir. Kızımızı da çok rahat ettirir. Kızımızda dünden razıdır efendim.''