innovation at avengers

harry ile tanışma

0.0

Dünya, covid virüsünden kurtulalı henüz birkaç ay olmuştu. Gündelik hayat normale dönmüş, insanlar 2018 öncesinde olduğu gibi istedikleri her yere rahatça gitmeye başlamıştı. 

Maskesiz dolaşmanın verdiği özgürlük insanları alışveriş merkezlerinde gezmeye, kafelerde arkadaşlarla buluşmaya, konserlerde coşup eğlenmeye itiyordu. 

Son 6 yıldır yapamadıkları ne varsa hepsini bir günde yapabilecek kadar heyecanlıydı herkes. 

Tabi, herkes gibi Harry Styles da öyleydi.

Dünya devletlerinin yasakların kalktığını açıklaması Harry'nin 30. yaş gününü kutlayacağı 1 Şubat tarihinde açıklanmıştı. Bu güzel haberin ardından doğum gününü büyük bir coşkuyla kutlamış, bu rastlantı hayranları tarafından çokça konuşulmuş, uzun bir süre gündemde kalmıştı.

Yılın güzel geçmesi adına hayranlarına daha çok konser vereceğine dair söz vermişti.

"Pandemiyi atlatmanın şerefine günaşırı konserler vermeye başlayacağım. Cheers!" diye bir tweet atmış, çok kısa bir sürede milyonlarca beğeni almıştı. Konser gelirlerinin yüzde seksenini sokak hayvanlarına yardım eden kuruluşlara bağışlayacak olması da epey takdir toplamıştı.

Başlangıçta bu işi çok zevk alarak yapsa da bir süre sonra bu durum onu çok yormuştu.

Bazen yorgun görünmemek için sahneye çıkmadan önce alkol alıyordu. Ama alkol onu iyice hastalandırmış, konserlerine bir süreliğine ara vermesi gerekmişti.

27 Haziran 2024, Cambridge

Harry, Cambridge'deki malikanesinde dinleniyordu.

Son zamanlarda evine doktordan ve yardımcısından başka kimseyi kabul etmiyordu, doktor izole olmasını istemişti. Şimdi olduğu gibi çoğu zaman ve özellikle geceleri evde tek başınaydı. Bu durum canını sıkıyordu, hatta karanlık fobisi başlamıştı ama geceleri su almaya giderken korktuğunu kendine dahi itiraf edemiyordu.

Sıkıntıdan patlamak üzereyken dudaklarıyla kendi şarkılarını mırıldandığı da oluyordu.

"I'm in my bed and you're not here... What am I now? What am I now?"

O gün şarkı söylemek bile can sıkıntısını yok edemezdi. Farklı bir şeyler olmalıydı.

Tam da böyle düşünürken yatağının yanında duran telefonun titrediğini fark etti. Telefonunu eline aldı, bildirimi görmek için parmak izi şifresini açtı.

Bir yeni mesaj.

"Kapının önüne koyduğum zarfı al, içindeki mektubu oku."

"Peh!"

Mesajın bir şakadan ibaret olduğunu düşünüyordu. İnanmayarak burun kıvırdı ve telefonu aldığı yere geri koydu.

Bu sefer sıkıntısını gidermek için uyumayı deneyecekti. Göz kapaklarını kapatmaya çalışırken az önce okuduğu mesaj aklına gelmişti. İçten içe merak etmişti.

Bütün gücünü toplayarak yatağından kalktı, terliğinin yatağın altına kaçan tekini aramaya yeltenmeden sadece birini giydi. Merdiveni korkuluklarından tutarak iniyor, bir yandan da söyleniyordu.

"Umarım bu, komşumun minik çocuklarının yeni şakası değildir. Güne aksiyonla başlamayı bünyem kaldıramaz." 

Kapıyı açıp önüne bırakılan zarfı aldı. Zarf kırmızı renkteydi ve çok kuvvetli yapıştırılmıştı. Belki de halsiz olduğu için açmakta zorlanmıştı. Kendini daha fazla zorlamadan gelişigüzel bir şekilde yırttı zarfı. İçinden minik bir not kağıdı çıkmıştı. Kağıttaki harfler keçeli kalemle yazılmış özensiz, satırlar oldukça düzensiz bir haldeydi.