•Gecenin Kızları•

•1•

Bizim hayatımız bir hata ile başladı. Dışarıdaki insanlar hayatımızı duysa belki iğrenç diyip bizimle dalga geçebilirdi. Biz aynı anneden veya aynı babadan doğmamıştık ama birbirimizi öz kardeşimiz gibi görüştük hep. Her şeye birlikte koşmuştuk. Aramızda en küçük olan Zeynep'di. Küçük olmasına rağmen genelde evi o yönetirdi. İdil ve ben keyfimize düşkün olduğumuz için genelde evde yemekleri Zeynep yapardı. Bir annemiz yoktu ama Zeyno vardı. Dersleri pek iyi değildi ama kopya çekerek sınavlarından hep yüksek alırdı. Şu an edebiyat okuyordu. Çok cana yakın birisiydi. Sınıfında bir çok arkadaşı vardı. İdil benden küçük Zeynep'ten büyüktü.  Aramızda en kırılgan ve düşünceli kişiydi. Bir resim galerisi var ama genelde barda olduğumuz için oraya çalışanlar bakıyordu.     Hasta olduğumuz zaman genelde İdil'in yanıan giderdik. Kendisi bize iğleşmemiz için elinden geleni yapardı. Galiba grubun ikinci annesi İdil idi. Üçüncü annesi benim demeyi çok isterdim ama diyemiyorum çünkü koca bir bebekten farkım yok. Yapabildiğim tek şey okul dersleri ve avukatlık. Yemek yapmaktan asla anlamam ve duyduğum şeyi unutmam beş dakikamı almaz. Hiçbir yeteneğim yok ama çok güzel uyurum. Evet doğru okudunuz. Çok mükemmel uyurum. Şu an da uyuma hakkımı kullanmak istediğim anlardan birisiydi. Saat gece on ikisiydi. Zeynep bar tezgahının yanında gelen gideni izliyordu. Yarın okula gidicek olmasına rağmen hala burda çalışıyordu. Normalde olsa onu yollar onun yerine biz çalışırdık ama bu gece hep birlikte bu yerden kaçıcağımız için bunu yapamazdım. İdil barmen olan Ömer'in yanındaydı. Yüz ifadelerinden anladığıma göre derin bir sohbetin içindeydiler. Ömer bizim yaşlarımızda olan Ceyda çatlağının üç yıl önce işe aldığı çocuktu. Şu ortamda takılıp konuşabildiğimiz tek kişi Ömer'di. Kaldığımız odalar yanyanaydı. Genelde birlikteydik yani.
Bende onların yanına gittim. Artık şu kimsenin haberi olmayan plandan İdil'e ve Zeyno'ya bahsetmem gerekiyodu.

"İdil seninle acil bir şey konuşmam lazım. Benimle gelir misin? Ömüş sen bizi iki dakika idare et."

Evet ona Ömüş diyordum. Ondan iki yaş büyük olduğum için bana pek kızamıyordu. Ben de bunu çok iyi bir şekilde kullanıyordum.

"Tamam Hayru geldim."

Ben İdillerin yanından ayrılırken İdil de beni takip ediyordu. Zeynep'in yanına gidip onu kolundan tuttuğum gibi bardaki odalardan birine sürüklemeye başladım. Zeynep biraz şaşırmış olsa da kendini bana bırakıp arkamdan koşmaya başladı. İdil de bizi takip ediyordu. Odaya girer girmez kapıyı kapatıp kilitledim.

"Hayru ne oldu gene? Ne bu telaşın?"

İdil'in sitemkar sesiyle gülmeye başladım. Kız artık bunalmıştı bu hallerimden

"Bu gece buradan kaçıcaz."

Zeynep bana yavaşca yaklaşıp ateşimi ölçtü.

"Allah Allah hasta da değil. Acaba alkol aldı da bizim mi haberimiz yok."

Zeynep'e göz devirdim.

"Bu gece alkol alamam. Buradan kaçarken kafam gidik olsun istemiyorum. Ayrıca neden öyle diyosun anlamadım."

İdil gelip kafama bir tane çaktı. Eli de ne ağırmış.

"Kızım salak mısın? Ne kaçmasımdan bahsediyorsun?"

İdil'den uzaklaştım. Şimdi napıcağı belli olmaz bu kızın.

"Ya ne kızıyorsunuz. Ne güzel kaçıcaz, kurtulucaz diyorum işte."

İdil gene bana yaklaşıp kafama- bu sefer daha serrtti-vurdu.

"Lan göt lalesi, sen ne dediğinin farkında mısın? Ayrıca neden bundan bizim haberimiz yok."