•Gecenin Kızları•

•4•

Multimedya:
Hayrunnisa Berter

•İdil'in Anlatımından•

Hayrunnisa'nın fotoraf çekmesi de bittikten sonra kapının sesi ile Kaan'la kapıyı açıp pizzaları aldık. Hepimiz yere yuvarlak bir şekilde oturmuş hem pizzaları yerken hemde sohbet ediyorduk. Nedense kendimi hiç tatmadığım bir aile sevgisinin içindeymiş gibi hissetmiştim, daha birkaç gün önce tanışmamıza rağmen gerçektende sıçak kanlılardı. Dışardan baktığımızda buzdolabı gibi olan Çınar bile bizim sohbetlerimize ortak oluyor ve bizimle gülüyordu. Kaan telefonundan fotoğraf albümü açıp Ali'nin bütün çocukluğunu göstermişti. Hepimiz anlattıklarına gülerken Ali Kaan'dan fotoğraf albümünü almaya çalışıyordu. Bunlarda aynı bizim gibiydi. Sanki bizim erkek halimizdi.

"Kaan, artık ver şunu! Her şeyi anlattın ve gösterdin zaten daha ne kaldı! " Ah garibim Ali, eğer Zeyno veya Hayru bana böyle bir şey yapsalardı hiç bacım falan dinlemem ağzını yüzünü kırardım. Bu çocuk masum çıktı. Nedeni aslında Kaan'a kıyamamasıydı. Utancı bize de vardı ama en çok Zeynep'in bunları öğrenmesinden utanıyordu bu salak. Nihayet ki Ali Kaan'dan telefonunu almış o dosyayı kapatırken bizde yediğimiz bazı pizzaların kutularını alıp çöpe attık. Salona geçip yine aynı yerlerimize oturduk.

"Kızlar, şimdi siz hiç ailelerinizi görmediniz mi?" Kaan'ın sorusuyla ortalık sesizliğe hakim oldu. Doğrusu sadece Hayru ve ben görmüştüm. Bir kere abimi görmüştüm çok küçüktüm ben bile görüştüğümden habersizdim. Ailemden bana kalan birtek minik bir kolyeydi. Bunu da bana hiç tanımadığım abim vermişti. Duyduğuma göre oda çok küçükmüş benden bir veya iki yaş büyükmüş. Bunları öğrendikten sonra onu o kadar çok aradımki anlatamam! Kaç hastanede DNA testi yaptırdım, ama yine de bulamadım, sonrasındaysa vazgeçtim. Normalde vazgeçmeyi sevmem ama hayatımda aldığım en doğru karardı bu. Çünkü bulamadıkça ümidim tükeniyor, verdiğim onca test yüzünden halsiz düşüyordum. Ve şuan, şuan anlatamayacağım kadar iyidim sevdiğim iki insan yanımda yavaş yavaş güvendiğim üç insan burda. Daha ne istiyim? Sahiden ne isteyeyim?
(Sarı kolyeni...@kurupapatya)

"Yanlış bir soru mu sordum? Eğer öyleyse çok özür dilerim! " Kaan'ın mahcup mahcup bakan, o ışıldayan gözleri... Sorduğu soru için pişmandı.  En sonunda kendimi toparlayıp konuşmaya başladım.

"Hayrunnisa'nın annesini o da biz de gördük ama Zeyno ile ben hiç görmedik."

"Tabi sen başka" Zeynep ben senin ağzına tüküreyim. Ben ne olur ne olmaz bazı şeyleri söylememeye çalışıyorum bu salak açık açık söylüyor.

"Nasıl yani? İdil sen aileni gördün mü? " Kaan'ın sorgusu bitti sıra Ali'de Çınar Beye ne zaman gelir bilmiyorum artık. Ama ben idil isem bunların da hikayelerini öğrenirim! Eğer bize bu konuda zarar vermeye kalkışırlarsa bizimde zarar vermek için elimizde bir koz olur.

"Hm söyleyeceğim ama siz de hayatınızı anlatıcaksınız aynı bizim gibi" Kaan ve Ali sözlerimden sonra Çınar'a bakmış Çınar'danda onayı alınca kendi hikayelerini anlatmaya başlamıştı. Ali normal bir ailede yetişmişti normal dediğimde sıkıntısız bir çocukluk geçirmiş olmasıydı. Kaan da normal bir ailesi vardı Kaan'ın Ali'nin ve Çınar'ın babası çok yakın arkadaş oldukları için herzaman beraberlerdi. Bu sayede onlarında çocukluğu beraber geçmişti. Üçünün de olduğu bir şirketleri vardı. Çınar ve Kaan şuan orayı yönetiyordu. Ali'de okulunu bitirdikten sonra onlara katılcaktı. Kaan ve Ali'nin hikaye faslı bitince sıra bize geldi. Anlaşıldıki bundan kaçış maçış yok!

"Benim öyle bir ailem hiç olmadı, evet aramızda ailemi görmüş olablirim ama o zaman çok küçüktüm bir yaşında falandım. Annem denilen o kadın sadece beni çıkarları için doğurmuştu ve sonrasında işe yaramayınca bendeki umudu tükendi. Zaten beni hiç sevmezdi ondan sonra hiç sevmemeye başlamıştı. "