Posedion'un Dileği

10.Bölüm | Tanrılar ve Tanrıçalar

Kısa bir bilgilendirme: Tanrılar tuzağa düştüklerinde güçlerini kullanamıyorlar.

"Bana zarar vermeyeceğinize söz verebilir misin?"

Dilara'nın sorusuyla Hermes, tanrısal bir şekilde gülümsedi.

"Poseidon sana gerçekten değer veriyor. Sana zarar vererek onu karşımıza almayız merak etme. Bunu kimse istemiyor."

Hermes'in sözleriyle genç kızın içi birazcık rahatlamış olsa da aklından tek bir kişi geçiyordu.

"Zeus bile mi?"

Hermes, bu soruyu duymayı bekliyormuş gibiydi.

"Zeus'un sana zarar verip, vermeyeceğini bilmiyorum. O sadece seni, ona götürmemi istedi. Ben de bunu yapacağım."

Dilara'nın içinde hafif rahatlık duygusu da yok olmuştu. Gözleri dolduğunda kafasını, korkuyla aşağıya eğdi. Hermes, bir süre onu izledikten sonra genç kıza yaklaşarak iki elini, omuzlarına koydu.

"Korktuğunu biliyorum, korkman çok normal bir durum ama ben senin yanında olacağım."

Dilara, duyduğu cümlelerle yanaklarından akan birkaç damla yaşla Hermes'in gözlerinin içine baktı. Hermes, genç kıza cesaret vermek için gülümsedi.

"Olanların hiçbiri senin suçun değil. Sen sadece aşık oldun. Karşındaki kişinin bir tanrı olduğunu bilmeden ona aşık oldun. Şu anki durumumuzun tek suçlusu amcam..."

Dilara, bunu biliyordu ama gene de Poseidon'a hiçbir zaman kızamamıştı.

"Şimdi bana güvenmeni ve kendini bana bırakmanı istiyorum. Seni Olimpos'a, Tanrıların evine götüreceğim."

Dilara, karşısındaki tanrıya güvenmek istiyordu. Ona güvenebileceğini düşünüyordu bu yüzden kafasını salladı. Ve kendini ona bıraktı. Hermes, kısa süre içinde Dilara'yı kendi etkisi altına alarak, genç kızı kısa süreliğine bir uykuya yatırdı.

*

"Gözlerini açabilirsin..."

Hermes, Dilara'nın üstünde yarattığı etkiyi geriye alarak kızın kulağına iki kelime fısıldadığında Dilara, yavaşça gözlerini açtı.

Gözlerini açtığında birkaç saniye gördüğü manzaraya inanmaya çalıştı. Burası...

"B-Ben"

Dilara, konuşamadığında Hermes yavaşça gülümsedi.

"Harika değil mi?"

İçinden gerçekten de öyleydi diye düşündü Dilara... Olimpos... Burayı her zaman kitap sayfalarında, şiir dizelerinde okumuştu. Hiçbiri de anlatımda buranın güzelliğinin yanına yaklaşamamıştı.

Hermes, yapmaması gerektiği halde birkaç dakika daha Dilara'nın etrafı incelemesine izin verdi. Ardından onu korkutmamak için kısık sesle konuştu.

"Zeus ve konsey seni bekliyorlar. Gitme vaktimiz geldi." Dedi.

Dilara, gördüğü mükemmel şeylerin etkisinden çıkarak Hermes'e döndü. Vücudunu korku ve endişe kaplamıştı.

"Poseidon orda olacak mı?"

Ağzından sadece bu kelimeler döküldüğünde Hermes, dudaklarını hafifçe eğerek kafasını iki yana salladı.