[ វិទ្យាល័យផ្ដើមស្នេហ៍ ] ចប់✔️

[ ភាគ ២/៥ ] « សៀវភៅរបស់នាង! »

នាងតូចទាំងពីរក៏បានចូលរៀនតែថ្នាក់របស់នាងតូចគឺរៀនតែពីរម៉ោងប៉ុណ្ណោះដោយសារតែមានការប្រជុំរឿងការធ្វើតន្ដ្រីនៅសាលាដោយមានសិស្សជាច្រើនបានចូលរួមជាអ្នកច្រៀងនឹងអ្នករាំហើយក៏អ្នកសម្ដែងផងដែរ។

« មីននី! ម៉េចក៏ឯងមិនសុំគ្រូដាក់ពាក្យច្រៀងទៅ? ឯងច្រៀងពិរោះហា៎សណាស់! » ថេយ៉ុង

« ខ្ចិលណាស់ » ជីមីននី

« ហឺយ...ឯងច្រៀងពិរោះហើយនៅខ្ចិលទៀត បើជាយើងវិញណាប្រហែលដាក់ពាក្យហើយ » ថេយ៉ុង និយាយទាំងពេបមាត់ហើយក៏ក្រវាសខ្លួនមួយទំហឹងទៅបុកជាមួយនឹងអ្នកម្ខាងឡើងពេញទំហឹងតែម្ដង

« អូស...សុំទោសផងសិស្សច្បងសំទោស! ខ្ញុំគ្មានចេតនានោះទេ » ថេយ៉ុង អោនសុំទោសអ្នកម្ខាងទាំងភ័យព្រោះសិស្សច្បងម្នាក់នេះមិនមេនជាសិស្សច្បងដែលនាងតូច ថេយ៉ុង ឧស្សាហ៍ជួបញឹកញាប់នោះទេ!

« បាទ...មិនអីទេថ្ងៃក្រោយដើរប្រយ័ត្នប្រយែងផង! ដឹងទេ? » ជុងគុក និយាយទាំងញីសក់ក្បាលរបស់នាងតូច ថេយ៉ុង តិចៗហើយនៅញញឹមយ៉ាងស្រស់ដាក់ ថេយ៉ុង ទៀតផង! រួចក៏ដើរចេញទៅបាត់

« នែ៎...មីននី! យើងកំពុងយល់សបិ្តមេនទេ? » ថេយ៉ុង ងាកមកអង្រួនស្មាល ជីមីននី សឹងតែជ្រះុក្បាលចេញពីស្មារ

« គឺអត់ទេ! » ជីមីននី និយាយទាំងចាប់ក្ដិចថ្ពាល់ ថេយ៉ុង

« អួយ...ឈឺពិតៗ យើងមិនបានយល់សប្តិទេ! » ថេយ៉ុង និយាយឡើងទាំងញញឹមម្នាក់ឯងដែរធ្វើអោយ ជីមីននី ឃើញចរិកមិត្តរបស់ខ្លួនហើយគឺហួសចិត្តជាខ្លាំង

ជីមីននី នឹង ថេយ៉ុង ក៏បណ្ដើរគ្នាទៅរកឡានក្រុង ព្រោះពួកគេដល់ម៉ោងដែលត្រូវចេញទៅផ្ទះហើយ នាងតូចទាំងពីរក៏បានឡើងឡានក្រុងទៅតែម្ដងដោយក្នុងឡានក្រុងនោះក៏មានសិស្សច្បងរបស់ពួកគេដែរ។

« នែ៎​! ថេយ៉ុង! តាំងពីឡើងឡានក្រុងមកឯងញញឹមរហូត ឯងមិនរោយមាត់ទេហ៎? » ជីមីននី ដោយឃើញថា ថេយ៉ុង ញញឹមមិនឈប់ក៏ថាឲ្យតិចទៅ