5 Dates ✔

Thirth date (Harry)

Ik kon al twee namen in mijn lijstje schrappen. Zayn liet niet meer van zich horen en Liam wou alleen vrienden blijven omdat hij zich nog altijd schuldig voelde van de flopdate. Wat is er toch mis met me? Hopen op een volgende date die hopelijk meer succes zal hebben. Harry en ik hadden al een hele conversatie om U tegen te zeggen. We wisten überhaupt al bijna alles van elkaar. Van schoenmaat tot lievelingsslow tot ochtendhumeuren. Echt, krankzinniger kan gewoonweg niet! We hadden afgesproken op de markt waar nu een reuze schaatsbaan staat. Hij had nog een kleine verassing voorzien voordat we zouden gingen schaatsen.

Ik kreeg een SMS dat hij in een klein cafeetje zat, op een terras. Ja, zelfs gsm-nummers hadden we gewisseld. Hij zwaaide naar me. Ik liep op het terras af. De lichtjes en versieringen zagen er spectaculair en romantisch uit. Harry zette zich recht uit zijn tuinstoel om me een knuffel en een zoen op de wang te geven. "Eindelijk kan ik je in het echt zien." zei hij met zijn lage stem. Ik nam plaats aan het tafeltje naast hem. "Ja, is insgelijks." zei ik zacht. Hij riep een ober om twee warme chocomelken te bestellen. "Ik had nog een kleine verassing belooft." hij glimlachte naar me toen hij dat zei. Hij nam één rode roos en een roze hartjesdoos vanonder de tafel. De roos was nog niet uitgebloeid maar de geur verspreidde zich als een gek. En het rook zo goed. De roze hartjesdoos die je zo typisch terugvind op valentijnsdag was vastgemaakt met een rode strik. "Oh, bedankt Harry. Maar ik heb geen geschenk voor jou." zei ik droevig. Harry schudde zijn hoofd. "Ik vind het al fantastisch dat je hier bent, dat is mijn cadeau van jou." De ober kwam de warme chocomelken op het lage tafeltje plaatsen.Harry betaalde na een gezeur van mij dat ik zou bijleggen. Maar hij weigerde mijn aanbod. "Bedankt." zeiden we in koor tegen de ober en we schoten alle twee in de lach, dat overging in een interessant gesprek over nog meer dingen die ik van hem nog niet wist en hij van mij niet. Tegen de tijd dat ons drinken op was, zette Harry zich recht en nam mijn hand. "Kom, dan gaan we schaatsen." We kwamen aan in een tent vol schaatsschoenen. We zochten onze schoenmaat. "Jij had een 39, hé?" Ik knikte en achtervolgde hem. Hij nam een willekeurig paar van de maat 39 en toonde ze me. "Zijn deze goed?" vroeg hij aarzelend. Het waren witte schaatsschoenen. "Ja, die zijn goed." zei ik vol overtuiging. Harry zocht zijn schoenmaat en kwam naast me op de bank zitten voor de schaatsbaan. Ik probeerde de schoenen aan te doen. Maar steeds lukte het me niet. Want ik had van mijn leven nog nooit geschaatst en dus wist ik totaal niet hoe je ze moest aandoen. Het zag er simpel uit. Schoen aandoen, strikken en klaar. Dat was het dus niet. Je moest een kleefband toedoen die bij mij al te veel gebruikt was en daardoor kapot was. Harry zag dat ik sukkelde met mijn schoenen. Gelukkig, of ik zat daar nu nog die schoenen te passen. Het zou mijn dood nog worden. Hij zette zich voor me op zijn knieën en kleefde de band strakker om mijn schoen, daarna strikte hij de schoen. 'Ziezo, dat is vast beter?' zei hij plagerig. Ik giechelde en verkocht hem een mep op zijn schouder. 'Aw!' Hij keek met een pruillipje naar zijn schouder en terug naar mij.'Is je verdiende loon.'zei ik op een spottend toontje.

'Kom.' Harry trok me weer mee aan mijn arm. Voordat ik het wist stond ik al op de gladde ondergrond van de schaatsbaan. Ik wankelde maar kon me gelukkig recht houden. Harry schaatste rondom me als een professional. Ik stond daar maar te kijken naar Harry. Ik had mijn armen rond me geslagen van de kou. 'Als je je beweegt ga je minder het gevoel hebben dat je bevriest.' zei Harry sarcastisch. 'Maar als ik me nog maar beweeg zal ik zeker op mijn achterste vallen.'verdedigde ik mezelf. 'Als je valt, zal ik ervoor zorgen dat je in mijn armen valt.' Hij nam mijn hand vast en begeleide me over het gladde ijs. Nadat ik het ijs al wat gewoon was,duwde Harry me zachtjes in mijn rug zodat ik nog wat doorschaatste. Hij ging sneller en draaide een rondje en met zijn armen uitgestrekt als een vlieger. We schaatsten mee met de koppeltjes die een éénrichtingsverkeer vormde en keken elkaar aan alsof we al jaren een stel waren. Hij lachte eens en dan lachte ik eens. We hielden elkaars hand vast om te voorkomen dat ik op de grond viel. Hij was van top tot teen in het zwart. Van broek tot zijn hemd, dat een beetje open stond en een glimp van twee tatooages liet zien van vogels en een kruisje dat bengelde aan een kettinkje, en tot slot zijn jas waren allemaal zwart. Het enige dat een beetje kleur had was zijn bordeaux-gele sjaal en zijn glimlach. Zijn haar zat er warrig maar leuk bij, vooral de pijpekrullen. Hij deed nog meer trucjes op het ijs. Dan deed hij een stoere move en dan iets ballerina-achtig wat leek op een pirouette. Er werd veel gedraaid. Ik keek rond me en zag een jongen dat ook ronddraaide, maar veel sneller en hij hield benen vast waar een meisjeslichaam aan hing. Harry volgde mijn blik en kreeg een grijns op zijn gezicht. 'Zullen we dat ook proberen?' Hij wees met zijn vinger naar mij en hem. Ik haalde mijn schouders op. Het was iets te hoog gegrepen voor mij. Ik had niet eens de kans om er over na te denken en te weten als je dat nog nooit hebt gedaan wat de gevolgen daarvan konden zijn. Hij ging een stukje achteruit en kwam dan met te veel snelheid op me af. Hij nam me bij mijn arm maar we vielen. Ik riep het nog uit. Het was een pijnlijke slag op de gladde, harde grond. Ik hees me recht en voelde een kloppende pijn in mijn rechtervoet.

'Ahw. Dat was dom van me. Het spijt me, Fleur.' hoorde ik Harry zeggen. De mensen om me heen kwamen dichterbij. Iemand had de ambulance gebeld. Er kwam een jonge vrouw naar me toe en zette me overeind. Ik sloeg mijn arm over haar schouder. Ik kon niet op mijn rechtervoet staan. Harry zat op het ijs en wreef de hele tijd over zijn elleboog. Ik hoorde de sirenes al van ver komen.

Toen ze er waren en we aan de kant zaten, wond een hulpverlener mijn voet stevig vast. 'Daar mag je de komende drie weken niet op lopen.' zei hij vriendelijk. Harry zat voor me en de ambulance achter hem. Een vrouw van middelbare leeftijd had een verband om Harry's arm gewikkeld. 'Het spijt me zo, Fleur. Ik ben weer dom geweest. Het was nooit de bedoeling om je na deze date, drie weken pijn te laten lijden.' Ik glimlachte even en keek naar zijn gezicht. 'Wel, ik ben niet de enige die een verband heeft.' zei ik nonchalant. De vrouw had haar hand op Harry's hoofd gelegd. 'Jongen toch, je staat helemaal warm.' zei ze ongerust en liep verder om zijn pols die niet in het verband zat te checken. 'Het gaat goed met me mevrouw.'

'We zullen jullie naar huis brengen.' zei de hulpverlener die mijn voet verzorgde. 'Stap maar in.' was zijn vriendelijk bevel. Met behulp van de de vrouw en de hulpverlener stapten we in de ambulance. Harry gaf zijn straat en straatnummer op en ik de mijne. Zo reden we in de ambulance met blauwe lichten en loeiende sirenes naar huis. Weer was mijn date verpest. Wanneer zou ik nu een perfecte date zonder mislukkingen hebben?