Wiersze z historią

Urok krwi

Poczułam jak cały świat sie zawala.
Wszystko wokół mnie staje w rozsypce, po raz kolejny zostałam zraniona.

Boli, i to w cholere.. kolejna osoba mnie zostawiła, bez wyjaśnień; z kolejną przytłaczającą pustką. Jebana-
Czym im zawiniłam, czy moja egzystencja jest aż tak marna?
Z rozmazaną od łez mascarą na twarzy weszłam do domu i niedługo później z niego wyszłam tylko że tym razem z notesem i długopisem.

Dzisiaj był dość ciepły wieczór, spacerowałam z ostatnimi w moim życiu myślami. Myślałam nad swoimi ostatnimi słowami, nad tym co będzie po śmierci i czy ktokolwiek zapłacze.

Skończę w zaniedbanym grobie, nie odwiedzana przez nikogo, może nie będę czuć nic a może będę włóczyć się po ziemii pokutując za swoje życie.

Nieważne co bym zrobiła i tak będzie to lepsze niż bycie świadomym swojego życia i tego jak bardzo pozbawione sensu jest. Zaciągnęłam sie świeżym powietrzem, to naprawdę ekscytujące być świadomym tego że zaraz wszystko sie skończy.

Usiadłam na moście wsłuchując sie w szum przejeżdżających za mną aut. Zawsze mnie irytował ale w tym momencie był wyjątkowo uspokajający. Chwyciłam scyzoryk z mojej kieszeni odsłaniając ramię swojej rozciągniętej bluzki i nacinając skórę.

To ostatni moment w którym poczuje ból, więc sie nim rozkoszuje. Wyjęłam notes oraz długopis zapisując pierwsze słowa które wleciały mi do głowy.

Krew jest naprawdę piękna
Czerwona jak najdroższe jabłko
Ale to czego w niej nie lubimy to blizny
Szare, zmarszczone blizny
Kochamy ranić innych i siebie ale nienawidzimy konsekwencji
Konsekwencji wyglądu naszych serc i nadgarstków
A potem patrzymy na zakrwawione ręce ludzi, śmiejąc sie im prosto w twarz
Jesteśmy ignorantami
Nie zasługujemy na siebie nawzajem

Przykleiłam kartkę do metalowej "bramki" służącej do ochrony aut przed wypadkami. Wychyliłam sie po czym stanełam prosto oddychając szybko. Nie działam zbyt pochopnie, ja sie ciesze.

Uśmiechnęłam sie po raz ostatni po czym skoczyłam czując to że uśmiech długo mi na twarzy zostanie.