Zoru severim her daim.Sessiz uhdesizdim belkide ,gözü kara ,divaneydim,zoru severdim ama üç kuruşluk Dünya'nın bana bu kadar pahalıya patlayacağını nereden bilebilirdim.Zordu sevmelerim sancılı bir kalp ağrısı,sara nöbetiydi belki de,Zamana bırakmanın umursamazlığı var şimdi gözlerimde.Uykusuz ,yorgun ,geceye dem almış bedenimin altında ilk değil ezilişi kalbimin.Evet zordu ,zahmetliydi ,değdi mi,değmedi be usta.Bizim sevmelerimiz de yarım.Sevenimizin olmadığı bu ellerin ,kusur buluşlarını gördük,Bizi nasıl yerle bir edeceklerini düşünenleri gördük.Sırtımızı sivarlarken nereden en iyi hançerleriz diye el ovuşturanları gördük.Divane olsakta farkındayız herşeyin.Velhasıl .Zoru da başardık.
