လှပတဲ့မနက်ခင်းတစ်ခုမာ ထယ်ယောင်းအိပ်ယာထနောက်ကျမှုကြောင့်တစ်အိမ်လုံးဆူညံ့နေခဲ့သည်
" ထယ်လေးရေ Arjima ပြင်ဆင်ပီးကုန်ပီ အခုချိန်ထိဆင်းမလာသေးဘူးလား "
" လာပါပီ Arjima ရယ် "
" Arjima ဒီနေ့ကားနဲ့သွားရမာမက်လား "
" ကားလာပို့သွားပီ ထယ်လေးကျောင်းကိုကားနဲ့သွားလို့ရပီ "
* ဟီ...ဒီနေ့တော့ကိုယ်ပိုင်ကားလေးနဲ့သွားရတော့မယ် ဟိုမာနကြီးကောင်နဲ့ မတွေ့ရတော့ဘူး *
" ထယ်ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ နောက်ကျနေပီလေ မြန်မြန်လုပ်တော့လို့ !!!"
" ဟုတ်ဟုတ် သွားပီ Arjima ရေ!!!!! "
" ကားကိုဂရုစိုက်ပီးမောင်းနော် ထယ်လေး !!"
" Nae ...."
မနက်ခင်းမာထယ်ယောင်းတို့အိမ်မာ ဆူညံ့မှုလေးနဲ့စတင်ခဲ့တယ်
.
.
.
.
ကျောင်းသိုရောက်လာတဲ့အခါ ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် ကားပေါ်ကနေပဲများပီးဆင်းမယ်အလုပ်
" အမယ် ထယ်ယောင်းတို့ကကားတွေဘာတွေနဲ့ ထယ်ယောင်း ! ထယ်ယောင်း !! "
ဂျီမင်းရဲ့အော်သံကြောင့် ကျောင်းထဲကကျောင်းသားအချို့ရဲ့မျက်လုံးကထယ်ယောင်းရှိရာသို့ကြည့်ဂျီမင်းဆီကိုကြည့်လိုက်နဲ့ ထယ်ယောင်းမာ ပဲတောင်အများနိုင်ခဲ့ပေ
" ဂျီမင်း တစ်ကျောင်းလုံး မင်းအသံကြီးပဲ "
" နေစမ်းပါအုံး မင်းကကားတွေဘာတွေနဲ့ ထူးဆန်းလိုက်တာ "
" ကားစီးတာပဲထူးဆန်းတာကြနေတာပဲဂျီမင်းရာ သောက်ပိုတွေလုပ်နေတယ် "
" ဟုတ်ပါပီကွာ ....ဒါနဲ့ငါမင်းကိုပြောစရာရှိသေးတယ် "
" ဘာပြောမာလဲ ...ခနလေး ကန်တင်းရောက်မှပြောတော့ ငါဗိုက်ဆာနေလို့ "
" ပီးတာပဲ ..."
.
.
.
ကျောင်းကန်တင်းသို့ရောက်သောအခါ
" ထယ်ယောင်းဒီဝိုင်းမာပဲထိုင်ကြရအောင် ဒီမာထိုင်ရင် ဟိုးမာထိုင်နေတဲ့ကောင်မလေးတွေကိုလှမ်းကြည့်လို့ရတယ် "
" မင်းကလဲ ဒါပဲ "
" ဘာလဲ မင်းကမကြည့်ချင်ဘူးပေါ့ "
