Ποιήματα

Μισώ τους κόμπους

Μισώ τους κόμπους.
Όλους.
Εκείνος που δημιουργείται όταν βάζεις τα ακουστικά στη τσέπη .
Εκείνον που αγωνιάς να λύσεις από την φόρμα για να νιώσεις μια απελευθέρωση.
Εκείνον που μπλέκονται τα μαλλιά στο λαστιχακι.
Εν τέλει, ο χειρότερος από όλους εκείνος στον λαιμό.
Ποιος;Ξέρεις μωρέ τώρα,εκείνος στο λαρύγγι που σε πνίγει.
Όταν θέλεις να κλάψεις και κρατάς τα δάκρυα και νιώθεις να πνίγεσαι.
Όταν θέλεις να βρισεις και να φωνάξεις αλλά κρατάς το στόμα σου κλειστό.
Όταν το άγχος σε κατακλύζει και δεν μπορείς να σκεφτείς σωστά.
Η μήπως ο χειρότερος είναι εκείνος στην καρδιά;
Όταν θέλεις να νιώσεις αλλά είπες στον εαυτό σου "τέρμα".
Μισώ τους κόμπους.
Πρέπει να λυθούν και όχι να κοπούν.
Αν τους κόψω τότε χάνεται η μαγεία.
Αν καταφέρω να τους λύσω,νικάω.
Την ικανοποίηση του κόπου μου.
Μισώ τους κόμπους αλλά ακόμη περισσότερο μισώ το να μη λυθούν.