νοσταλγία

25 2 0
                                    

Τα παράθυρα κλειστά
Οι κουρτίνες τα έδιναν χρώμα
Δεν άνοιγε ποτέ,δεν άνοιγε το χερούλι
Φοβόταν για το τι θα συμβεί
Θα ακούσει φωνές;
Θα δει ανθρώπους να φωνάζουν;
Να κλαίνε;
Φωτιές,πλημμύρες,τρικυμίες
Δεν επιθυμούσε κάτι τέτοιο
Δεν του άρεσε ο κόσμος
Και ποιος τον αδικεί;
Κοιτάμε έξω να δούμε κάτι όμορφο
Κάτι να μας αλλάξει τη διάθεση
Από τη μουντιλα της καλύβας μας
Αλλά αδίκως
Όλοι πονάμε συνεχώς.
Είτε με μάτια ανοιχτά,είτε κλειστά.

Ποιήματα Where stories live. Discover now