TRAFİK CANAVARI

Bay Mükemmel

Arkadaşlar bu benim ilk kitabım .Beğenmeniz dileğiyle. Bana yardımcı olursanız çok sevinirim

(Multimedia Miray)

Umutlu bir güne başlamak benim alışkanlığımdır.En azından umudumu yitirmeden hayata tutunuyorum ve mutlu olmaya çalışıyorum.Hayat gerçekte çok güzel ama bir o kadar da acı. Ben hayatın acısını 5 yaşındayken anladım.Annem ile babamı kaybettikten sonra. Annem ile babam ölünce biz Kutay'la birbirimize bağlandık.Kutay benim dünyadaki en güzel varlığım,bir tanecik ikizim.O olmasa ben de olmazdım.O bana anne ve babamdan emanet.Annem ölmeden önce bana " Kızım sen şimdi küçüksün ama şunu bilmeni isterim bize bir şey olursa sen ve kardeşin sakına birbirinizden ayrılmayın. Biribirinize hep göz kulak olun. " deyip bana sarılmıştı." O zaman tam olarak ne dediğini anlamasamda zaman geçtikçe anladım.Şimdi on yedi yaşındayım. Annem ve babam öleli on iki sene olmuştu,ama biz annemin dediği gibi Kutay'la birbirimize bağlandık,ve hiç ayrılmadık.

Duyduğum kapı sesiyle düşüncelerimden uzaklaştım,ve gözlerime açmaya çalışıyordum.Her hafta sonu gibi geç uyanmıştım.Gelenin kesin Kutay olduğunu bilerek uykulu bir sesle "Girrr"

Gelen Kutay değildi,Handan teyzeydi.

'Miray Hanım kahvaltınızı burayamı getireyim??Yoksa mutfaktamı yersiniz.

Handan Teyzebenim küçüklüğümden beri bizim yanımızda çalışıyor.Benim herşeyimi bilir hafta sonları ne zaman kalkacağımı mesela.Her ne kadar bana Miray Hanım demesinden hoşlanmasamda bunu zorla yaptığını biliyorum.Annanem onun bana Hanım demesinde zorluyordu.Sadece başbaşa kaldığımızda Mİray Hanım demiyor,Kuzum diyordu.

'' Mutfakta yerim Handan Teyze''

Kapıya doğru yöneldiğinde, ona sarılmak istedim. Neden istediğimi bilmiyorum

''Handan Teyze''

'' Efendim Miray Hanım"

"Sana sarılmak istiyorum,sonra saçımı örer misin?"

Bir anda gözleri parladı ve küçük bir tebessüm etti.Kapıyı kapatıp kilitledi.Bunu ona her sarılmak istediğimde yapardı.Herhalde anneanem sıkı bir disiplin uyguluyordu çalışanlarına."

"Tabi ki Kuzum "

Yatağımda doğrulduğumda o da yatağıma oturdu.Kollarımı boynuna doladım.Onun o yıllar öncesinden beri hiç değişmeyen kokusunu içime çektim."

Handan Teyze'nin çocuğu yoktu.O yüzden Kutay'la bana çok düşkündü.Anlattıklarına göre ya da anladığıma göre kocası onu aldatmıştı.Handan Teyze kocasını çok seviyordu.Bir keresinde onu bizimle tanıştırmıştı.Eşinin gözlerine bakınca gözleri parlıyordu.Kötü haberi alınca da bir dönem hiç bizimle ilgilenmemişti.Evin içinde bir ruh gibi geziyordu.Zaman ilerledikçe kendini toparladı.Bizimle aynı şekilde ilgilenmeye devam etti.

Omzumda bir ıslaklık vardı.Handan Teyze ağlıyor muydu??Evet kesinlikle ağlıyordu.Ama neden ağlıyordu?Kollarımı boynundan çekip yüzüne baktım.Gözlerinin rengi ağlayınca çok farklı ve güzel oluyordu.

Ona baktığımda elleriyle gözyaşlarını sildi.Zorlada olsa gülümsemeye çalıştı:

"Handan Teyze yanlış bir şey mi yaptım?"

"Yok Kuzum sadece biraz duygulandım o kadar ."

Elimi yanağına uzattım.Yanağını okşamaya başladım.Elimi tuttu hafif bir öpücük kondurdu.Bazen Handan Teyze'nin dudaklarının pamuktan olduğunu düşünüyorum.Yumuşacık öpüyor hissetmiyorum bile .

"Hadi şimdi senin saçını örelim yoksa açlıktan bayılacaksın."

Haklıydı açlıktan karnım zil çalıyordu.Handan Teyze beni gerçekten çok iyi biliyordu.Kahvaltıda kesin en sevdiğim yemekleri yapmıştır. Her zaman öyle yapardı gerçi.

Saçlarımı örmeyi bitirince ona doğru döndüm.

"Handan Teyze Kutay nerede biliyor musun?Neden beni uyandırmaya gelmedi?"

Her zaman beni uyandıran Kutay uyandırmaya gelmemişti.Neden gelmediğini merak ettim.Acaba bir işimi çıkmıştı!

"Yok Kuzum bilmiyorum ama buralardadır."

"Teşekkür ederim."

Gülümseyip kapıdan çıkışını izledim. Yatağımdan çıkıp hemen üstümü değiştirdim. Mutfağa inmek için kapıyı açtığımda anneannem karşımdaydı.

"Günaydı ananişkom.

"Günaydın güzel kızım. Yine geç kalktın değil mi?"

Gülümseyerek kafamı salladım."Ah hiç değişmeyeceksin."

Yanağına bir öpücük kondurduktan sonra merdivenleri hızlıca inip mutfağa girdim.Evet Handan Teyze ve ekibi harikanında harikası bir kahvaltı masası hazırlamlıştı.Masanın cazibesine dayanamayıp hemen masaya oturdum.Tabağıma birkaç bir şey aldıktan sonra yemeye başladım.

Yemeğin sonuna geldiğimde arkamdan birinin bana sarıldığını hissettim."Günaydın Uyuyan Güzel."

Sarılan Kutay'dı.Beni öpüp karşımdaki sandalyeye geçti."Günaydın Bay Mükemmel."

Geç uyandığımda bana Uyuyan Güzel derdi. Ben de ona beni her  zaman mutlu ettiği için Bay Mükemmel diyorum.

"Bir şey soracağım neden beni uyandırmadın Bay Mükemmel?"

"Öyle güzel uyauyordun ki Uyuyan Güzelim uyandırmaya kıyamadım.

Beni her zaman şımartıyordu.Bu benim hoşuma gitsede ona belli etmemeye çalışıyordum."Ya demek öyle!"

Kafasını sallayarak onayladı.Kafa sallama işini küçüklüğünden beri yapardı.Ona çok yakışıyordu.Küçük çouklara benziyordu.

"Peki Bay Mükemmel bugün ki plan nedir?"

"Hmm bir düşüneyim. Sahilde bir yürüyüş,ondan sonra yüzmeye gideriz akşam oluncada kafeye gidip canlı müzik dinleriz.Nasıl??"

"Harika ,her zamanki gibi harika."