Her sabah ki gibi açamadığım dün geceden kalan uykusuzluğumla birlikte uyanmaya çalışıyordum. Başımda aşırı şekilde bir ağrı vardı. Annem odaya girip bu hali bozmayı sağlayan ses tonuyla bağırmaya başladı hazırlanmam için. Yüzümü yıkadım saçımı yapmaya uğraşamazdım zaten. Giyinip hemen çıktım evden. Çağla evin köşesinde bekliyordu. Bugün sanki bişey olmuş gibi bana uzun uzun baktı ama konuşmaya halim olmayan şekilde gidelim dedim. Bugün de her zamanki gibi okula gitmeden, köşedeki küçük büfede satılan haplardan almaya gittik.Uzun zamandır zaten alışkanlık haline getirmiştik ve bunun yanında tabiki benim çantamda her zaman bulunan ufak içki şişeleriyle beraber. Müsait bir yer bulmaya çalışıyorduk rahat olabilmemiz için ama buralarda bulmak çok zordu o yüzden geceye sakladık. Gece evde içmeye karar verdik. Hangimizin evine gitsek karar vermeye çalışıyorduk ama her gece bizde olduğumuz için Çağla bizde kalalım dedi. Onlara gitmek pek iyi değildi çünkü ailesi beni hiç sevmiyordu. Sorumsuz bir çocuk olarak görüyordu ama benim için artık önemi yoktu. Onlara gelmiştik ve annesi beni küçümser bakışlarıyla süzmeye başlamıştı. Haklıydı ama onun kızı da benden farksız değildi.Odasına geçtik benim çantamı aldım ve içindekileri tam çıkaracaktım ki annesi geldi. Çantami aldı ve içki şişelerini çıkardı ve bize bağırmaya başladı. Baya şaşırdık ilkten gelir gelmez neden çantami aldı diye ama meğersem kadın önceden çantami karıştırmış beni evden atmak için sebep arıyormuş. Güzel düşünmüş çünkü düşündüğü gibi oldu. Kadın bağırmaya devam ediyordu tam çağla ya hızla yaklaştı vurmak için ama ben dayanamadım kadını ittirdim Çağla yı gelmesini söyledim o da çantaları alıp arkamdam koşa koşa geldi. O saatte eve gidemezdik bu yüzden meydana gittik oturduk. Nerde kalalım diye düşünmeye başladık. Gece olduğu için kimse görmez diye tam hapları çıkaracaktık ileride bulunan polis karakolundaki polisler geldi. Bize bu saatte ne işimizin olduğunu kimliğimizi sorarken kendimizi çocuk şubesine bulduk. Yapmamız gereken neydi? hiç bir fikrimiz yoktu ama bu olanlarda en çok üzüldüğüm şey ise Çağla nın bakışlarıydı...
