Kiss me ~ Ed Sheeran

Chapter one

Ed en Alice 6 jaar. 

'Jongens en meisjes!' Roept juf Janet door de klas. Ed kijkt niet eens naar zijn juf op, hij schrijft gewoon verder. Hij is bezig aan een nieuw liedje, het is bijna af. Hij schrijft het voor Teddy, zijn knuffelbeer. Hij is er al de hele ochtend mee bezig. 'Jongens en meisjes.' Zegt juf Janet nog een keer. 'Dit is Alice, ze is nieuw in de klas.' Nu kijkt Ed wel op. Een nieuw meisje? 'Ze heeft in Australië gewoond, maar nu komt ze voor een poosje naar hier.' Ed bekijkt het meisje eens goed. Ze heeft sprietige blonde haren, en grote blauwe ogen die nieuwschierig de klas inkijken. Juf heeft haar ene hand vast, maar aan de andere hand houd ze een blauwe knuffelbeer. Ed denkt aan Teddy, die is ook blauw! Hij wordt teruggetrokken uit zijn gedachtes door de stem van juf Janet. 'Zijn er nog vragen uit de klas voor Alice?' Alex steekt meteen zijn vinger op. 'Waarom heb je van die rare staartjes in je haar?' Vraagt hij, en de hele klas lacht. Behalve Ed. Alex is de pestkop van de klas, hij pest hem ook altijd. Ed wil er wel wat van zeggen, maar dat durft hij niet tegen Alex. Hij durft ook niet tegen juf te zeggen dat Alex hem soms pest, want Alex heeft gezegd dat als hij dat doet, hij tegen zijn moeder zegt dat Ed hem pest. Maar dat is helemaal niet waar! 'Alex! Ga jij maar in de hoek staan!' Roept juf Janet tegen Alex. Mooi, denkt Ed. Tegen Alice zegt juf: 'Naast Ed is nog een plekje vrij, ga daar maar zitten.'

Driftig komt Alice naar het tafeltje waar Ed zit toegelopen. Ze kijkt boos voor zich uit terwijl ze op de lege stoel naast Ed gaat zitten. 'Die ene jongen is echt stom!' Fluistert ze boos, terwijl ze een schrift uit haar felgekleurde tas pakt. Ed kijkt verbaasd op. Praatte ze nou echt tegen hem? Er praat nooit iemand tegen hem uit de klas, ze vinden hem allemaal raar omdat hij zo stil is. Maar eigenlijk is hij helemaal niet stil, hij is juist heel druk. Maar dat zit alleen in zijn hoofd, allemaal dansende woorden. Hij schrijft ze op, en dan maakt hij er liedjes van. Daar word hij dan weer rustig van. 'Hij is ECHT stom!' Zegt Alice nog een keer, blijkbaar verwacht ze een reactie. Ed bloost, wat moet hij nu zeggen? 'Uhu.' Zegt hij dan maar, en snel kijikt hij naar zijn eigen schrift. Hij staat helemaal volgekrabbeld. Omdat hij niet zo goed weet wat hij moet doen, pakt hij snel zijn pen weer op en gaat weer door met schrijven. 'Ik ben Alice.' Zegt Alice, terwijl ze zich naar hem toedraait. 'Hoe heet jij?' 'Ed.' Fluistert Ed verlegen, en hij duikt nog dieper in zijn schrift. Juf wordt echt boos als ze ziet dat hij helemaal geen sommetjes aan het maken is. 'Mmm, Ed.' Zegt Alice, alsof ze diep nadenkt. 'Die naam past bij je haar.' Besluit ze uiteindelijk, en ze draait zich weer naar het bord. 'Huh?' Vraagt Ed, het is eruit voordat hij er erg in heeft. 'Ja,' zegt Alice, 'ik vind dat je naam bij je rode haar past.' Ed denkt er even over na. Misschien heeft ze wel gelijk, het klinkt best logisch. Toch? Misschien moest hij er maar eens een liedje over schrijven. 

Ze zijn een poosje stil. Ed concentreert zich op zijn nieuwe liedje, die andere was toch al af. Alice zit met het puntje van haar tong uit haar mond de sommetjes te maken die juf had opgegeven. 'Alex is inderderdaad stom.' Ed heeft besloten dat hij tegen het meisje kan praten. Ze was tenslotte ook aardig tegen hem. 'Stommer dan stom.' Zegt Alice, en ze grinnikt. 'Het stomst van allemaal.' Zegt Ed dan weer, nu moet hij ook zachtjes lachen. 'Ik weet niet wat er nog stommer is.' Zegt Alice, en ze denkt diep na. 'Ik ook niet.' Zegt Ed, en ze kijken elkaar kort aan. Dan barstten ze in lachen uit. 'Alice en Ed!' Roept juf Janet door de klas, en geschrokken buigen Alice en Ed zich snel over het rekenboek. 

Nadat ze weer een paar minuten stil zijn, krijgt Ed een opgevouwen briefje op zijn tafel geschoven. Hij kijkt verbaasd naar Alice, maar ze kijkt snel weg en buigt zich weer over haar boek. Nieuwschierig vouwt Ed het kleine briefje open. Er staan maar een paar woorden op: Sijn we nuu frienden?' Ed weet zeker dat je ''frienden'' met een v schrijft, maar hij snapt wat ze bedoelt. Hij buigt zich over het briefje. 'Beste Vrienden?'  Schrijft hij erop, en hij zet een streep onder de V. Hij vouwt het briefje weer op, en schuift het terug naar Alice. Ze glimlacht zachtjes als ze het leest. Ze kijkt Ed aan en knikt zachtjes. Zachtjes fluistert ze: 'Ja'