5.Bölüm

37 3 11
                                    

Düşünceler içinde beklerken Han ın eczaneden çıkıp buraya geldiğini gördüm. Ve yine kalbimde ve karnimda kelebekler uçusmaya başlamıştı.
-hatirlatma-
· · · · · · · · · · · · · · · · · ·
Han sonunda yanıma elinde küçük bir ilk yardım çantasıyla geldi.

-"Seni çok beklettiysem özür dilerim. İçeride birkaç hasta vardı da sıra bekledim biraz."

-"Önemli değil çok teşekkür ederim :)"

Ona tüm ictenligimle gülümsüyordum. Oda.bana gülümsedi ve yanıma oturdu.

Çantadan bir çubuk ve merhem çıkardı. Çubuğa merhemi sürerek dudaklarıma doğru yöneldi. Yavaşça dudağımda ki yaraya çalmaya başladı. Merhem değdiği yeri feci yakiyordu. Acidigini anladığında biraz geri çekildi.

-"Üzgünüm Bery. Ama biraz dayan şunu sürünce herşey gececek."

Dedi ve sürmeye devam etti. Çok yakinimdaydi. Nefes alıp verisini duyabiliyordum. Ve verdiği nefes benim yüzüme geliyordu. Oracıkta ölecek gibiydim.

O sürmeye devam ederken onun yüzüne bakmaya basladim. O tam bir sincap a benziyordu. Tatlis yanakları boncuk boncuk gözleri ve 'bal' dudakları vardı. Gözlerim dudağında takılı kaldigimda içimden ne yaptığımı sorguladım ve gözlerimi rezil oldum der gibi kapattım.

Han da sanki bilerek yavaş hareket ediyor gibiydi. Neden bu kadar uzun sürmüştü! Yoksa.bana mi öyle geliyordu. Tanrım sanırım kafayı yedim.

Düşünceler içinde yüzerken Han konuştu.

-"Şimdi minik bir yara bandı yapistiracagim. Sonrada bacağına bakarız."

Çantadan minik kalp şeklinde bir yara bandı çıkardı ve tebessüm etti. Yara bandını yavaşça dudağıma yapıştırdı.

-"Ah Bery çok tatlı oldun!!"

Neden hu kadar sevindi analamadim ama onunla beraber bende güldüm.
Sonra tekme yediğim bacağıma baktı. Morarmış ve şişmişti. Cidden çok güzel bir tepik yemiştim.

-" Bery cidden çok güzel dayak yemişsin! Ben gelmesem kim bilir neler olurdu. Kendini korumayı öğrenmelisin."

-"Bu boyla kendimi koruyabilecegimi pek sanmıyorum. İnsanlarla fiziksel kavga yerine sözlü kavga etmeyi seviyorum"

Dememle ikimizde güldük.

-"Cidden sözlü kavga kendini koruman için çok işe yariyormuş. Hem bence boyun gayet güzel çok tatlı gözüküyorsun. Sana yakışıyor."

Biraz utanmıştım ve kulaklarının kizardigini hissettim. O ise cantadan başka bir merhemle bez tarzı bir şey çıkardı. Bezin üzerine merhemi çalıp bacağımda yaralı olan yere koydu ve sargı beziyle sardı.

-"Bundan sonra sana kendini korumayı öğreteceğim Bery tabi senin içinde uygun olursa. Seni böyle görmek canımı çok sıkıyor."

-PARDON AMA TANİMADİFİN KİZ İCİN NASİL ENDİSELENEBİLİRSİN. E GERCİ BEN ASİK OLDUM AMA SANA NOLUYOR ASLANI..-

-"Cevap vermediğine göre Evet olarak kabul ediyorum. Hadi artık seni evine bırakayım saat akşam 6 oldu "

Onu onayladım ve yavaşça kalktım. O da benim sırt çantamı alıp yine koluyla beni tutarak yavaşça yürümeye başladık.

-"Sormayı unuttum Bery senin evin burdan uzak mı? Yürüyerek gidebilir miyiz?"

-"Ah bunu tamamen unuttum! Benim evim burdan yürüyerek en az 30 dakikamizi alır. Bu şekilde oraya 40 dakikada ulasamayiz... Otobüse binmeye ne dersin ?"

-"Tabikide hayır! Bu halinle otobüste ne işimiz var? Bekle sen ben ne yapacağını biliyorum."

Dedi ve elime telefonunu aldı. Birini aradı ve telefonu kulağına götürdü. Biz ise.yavas yavaş ana yola doğru yürüyorduk.

-"Oh merhaba Changbin hyung! Senden bir isteğim olacaktida müsaitsen bana yardımcı olabilirmisin?"

-'Evet jisumg daha yeni okuldaki etutten çıktım musaitim. Ne istiyorsun?'

-"Hyung okulum yakınındaki sürekli uğradığımiz park varya onun ilerisinde ana yolda seni bekliyoruz. Arabanla bizi alabilirmisin?"

-'Siz? Herneyse 10 dk ya orda olurum bekleyin beni.'

Han telefonu kapatıp cebine koydu vr ben konuşmaya başladım :

-"Jisung changbin reşit olmadan nas araba kullanıyor? Bu yasal değilki."

O sırada Han kısa bir kahkaha attı

-"Merak etme güzelim Changbin hyungun şoförü var. Okul çıkışı onunla gidiyor merak etme. Son sınıf olduğu için okul bitimi etüte kalıyor."

Bı an rezil oldum gibi hissettim ama bozuntuya vermedim. Bı kaç dk sonra changbin geldi ve bizi aldı. İkimizde arka ya oturduk. Önde changbin ve şoförü vardı.

-"Hoşgeldiniz çocuklar. -bana bakarak- bu ne hal? İkimizde iyimisiniz?"

-"Olanları sonra anlatırım Hyung . Şimdi Bery i evine bırakmamız gerekiyor. Onu evine kadar bırakabilirmiyiz? Gördüğün gibi durumu pek iyi değil."

-"Peki sorun değil. Görevimiz."

Dedi ve kurnazca güldü. Han a.birseyler ima edermişcesine bakıyordu. Bu çocukta biraz piçlik ve yawşaklık var gibiydi. Tabi kimin arkadaşı.

-"Yardımınız için çok teşekkür ederim."

Changbin rica etti ve göz kırptı.

-BAK BEN NE DEMİSTİM KENSİSİ GİNİ YAWŞAK BİR ARKADASİ VAR! VE NEDENSE TUM ARKADASLARİ YAKİSİKLİ.-

İçimden bugun olanları ev arkadaşım olan Ceyda ya nasil anlatacağımi düşünüyordum. Ceyda'nın annesi Koreli babası ise Türktü. Ama oda benim gibi 4 yaşından beri buradaydı. O ise benim eski okulumda okuyordu. Ve ben eve gelince beni sorguya çekecekti kesin.

Bir yandan Ceyda ya vereceğim sorguyu düşünürken bir yandan da evimin yolunu tarif etmeye çalışıyordum. Ve sonunda eve gelmiştik.

_______________________________________

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

_______________________________________

Evetttt bir bolumun daha sonuna geldikk.

Biraz hızlı yazdım yazım hatası varsa özür dilerim.

İyi okumalar dilerim iyi gecelerrr!

✨✨✨✨✨

Yeni Bir Başlangıç  -Han Jisung-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin