Yeni Bir Başlangıç -Han Jisung-

10.Bölüm

Ne olduğunu anlamamistim ama kendimi birden boşluğun içinde buldum. Sanırım korktuğum şey şuan başıma geliyordu. -Ölüm korkusu hiç bu kadar yakın olmamıştı
-hatirlatma-
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Hiç bir şey göremiyordum. Tek gördüğüm şey boğuk bir karanlıktı. Havuza düştüğümü anlamıştım. Ama vücudumu hiç hareket ettiremiyordum. Tüm gücüm elimden alinmisti sanki. Kendimi o karanlık boşluğa bırakmıştım.

Hayatımda tüm sevdiğim şeyler aklımda dolanmaya başlamıştı. Ailem arkadaşlarım herşey. Artık her şey den vazgeçmişken, kendimi o ebedi boşluğa birakacakken bir haraketlilik hissettim. Biri benim yanıma geliyordu.

Yavaşça beni kolları arasına aldı ve hızlıca suyun üstüne çıkardı. Benim ise tüm bilincim kaybolmuş gibiydi. Assiri derecede su yutmustum.

Beni suyun üstüne çıkardığı gibi kucağına alıp havuzdan dışarı çıkardı.
Kafamı dizlerinin üstüne koydu.

-"BERY!! BERY!!!! İYİSİMİSİN LUTFEN SES VER LUTFEN BEN HER SEY İCİN UZGUNUM LUTFEN LUTFEN.."

Sesin sahibini çok iyi biliyordum. Tüm kalbimi ona vermeye hazır olduğum çocuktu bu. Han Jisung.

Benim her zor animda yanıma gelip beni o karanlıktan çekip kurtaran çocuk.

Han beni doğrulttu. Ve ben tüm yuttuğum suyu öksürerek çıkartmaya başladım.

-"COK SUKUR TANRİM. BEN COK UZGUNUM HERSEY BENİM YÜZÜMDEN OLDU."

Ben hala kendime gelmeye çalışıyordum. Han bana ağlayarak sarıldı.

-"Korkma Bery herşey geçti. Sen iyi olacaksın ben buradayım. "

Yine beni rahatlatan sözler kullanıyordu. Kendimi ona bıraktım ve sarılmaya başladım.

-"Ben çok korktum Han. Bı an gerçekten ölecegimi sandım."

Bende gözyaşlarımi bırakmıştım artık. Han ın neden ağladığına çok anlam verememistim ama emin oldugum tek şey güvende hissettiğim tek yer Han ın kollari arasında olmaktı.

Han benden ayrıldı. Ve yine o güzel ellerini benim yüzüme koydu.

-"Her şey geçti Bery. Hadi üşütmeden buradan gidelim."

Beni ayağa kaldırdı. Ve giyinme kabinlerinin oraya gittik. Orda her duruma karşı okula ait olan havlular vardı. Onlardan birini alıp benim üzerime sardı. Bir tane de kendisine aldı ve oradaki oturma yerine oturduk.

Küçük bir havluyla benim saçlarımı kurulmaya başladı.

-"Seni daha erken kurtarabilirdim. Cidden kendimi çok kotu hissediyorum. O kızın senin arkadaşın olduğunu sanmıştım ve sizi rahatsız etmek istememiştim. Ama seni ittiğini görünce kendimden ve o kızdan nefret ettim. Seni kimsenin rahatsız etmesine izin vermeyeceğim ve daha dikkatli olacağım."

-"Kendini suçlama Jisung. Senin cidden hiç bir suçun yok. Ben gayet iyiyim. Senin kendini suçladığıni görmek beni daha da üzüyor."

Hüzünlü bir şekilde gülümsedi ve saçımı kurulamaya devam etti. Yeteri kadar yapınca birakti ve kendi saçını kurulamaya başladı.

Salondaki saate baktım. Saat 5 buçuk tu. Otobüsü çoktan kacirmistim ve yeni otobüs için bir saatten fazla beklemem gerekiyordu. Kahretsin.

-"Burda daha fazla durmayalım Bery. Seni hastalanmadan evine bırakmalıyım hadi gidelim."

Beni bileğimden tuttu ve çıkışa kadar gittik.

-"Neyle gideceğiz Han? Bu saatte otobüs yokki."