Wish I were Lily (Snames)

5-Kanlı gözyaşları

Yaşıyorum 155OlanBirYazar. Çabuk gel de gör.

                         ..................

James yaklaşık bir haftadır siyah saçlı çocuğun peşinde koşuyor ama bir türlü konuşamıyordu. Neden mi? Tabiki de her şeye burnunu sokan Albert yüzünden. Bu çocuktan ciddi anlamda nefret ediyordu. Çocuk adeta gıcık olmak için yaratılmıştı. Az kalmıştı. James'in işi büyüye bırakmayıp yüzüne yumruğu oturtmasına çok az kalmıştı. Derin nefes alarak sakinleşmeye çalıştı çünkü yine Albert ve Severus birliktelerdi. Albert eliyle bir dakika işareti yapıp içeri girdiğinde James de Slytherin'li çocuğun peşinden gitti.

Elindeki kitapla geri dönen Albert köşeye dönmesiyle kıvırcık saçlı  çocukla karşılaştı.Gozlerini kendisine diken çocuğun gözlerine meydan okurcasına bakarak göz teması kurdu. James lafı uzatmadan "Bana bak Albart-

"Albert."

"Her ne haltsa. Severus'la bir sye konuşmaya çalışıyorum ama bir haftadır Bana bir böcek engel oluyor. O böcek kim acaba? Aaa senmişsin."Şaşırmış gibi söylediği sözlerin üstüne Albert göz devirdi ve"Severus ile ne konuşacağını az çok tahmin edebiliyorum. O yüzden senin deyiminle bor böcek olarak izin vermiyorum konuşmanıza. Yani konuşma çabalarının farkındayım ve yaptığım tek şey izleyip içimden kudur
demek oluyor."

James onu bir süre izledi ve dudağının kenarını kıvırdı. Sonrasında gülüşü soldu ve çocuğun yakasını kavradı. "Güzellikle söyledim anlamadın. Bu işi büyüyü karıştırmadan halledebilirim biliyorsun.O yüzden şimdi aç kulaklarını beni dinle. Benim Severus'la konuşmama bir daha engel olmaya çalışırsan seni buraya gömerim."dedi ve çocuğun yakasını bırakıp omuzlarını silkeledi.Elindeki kitabı da aldı,sonrasında arkasını dönüp Severus'a doğru yürümeye başladı. Tam gidecekken olduğu yerde durdu ve arkasını dönüp işaret parmağını salladı."Ha bu arada,Severus'tan uzak dur. İyiliğin için."

Albert ise James'in Severus'u bu denli sahiplenmesiyle afallamıştı. Geri dönüp Slytherin katına çıktı.Biraz korkmuştu doğrusu.
 
                          .................

James hızlı adımlarla Severus'a ilerledi ve yanına oturdu. Severus başını kaldırıp yanına bakarken "Getirdin mi kitabı?"diye sordu. Ardından James'i görmesiyle bayağı bir afallamıştı."Evet,getirdim."

"James,senin burda ne işin var?"

"Yeter artık Severus. Sen geldikçe ben,ben geldikçe sen kaçıyorsun.Boyle nereye kadar gideceğiz?Şimdi sen beni dinleyeceksin. O Albert denen herifi de gönderdim.Ozur dilerim. Tamam mı?Her şey için özür dilerim.Aptallık ettim. Lily'i tam unutamamıştım. Ve seni kırmaktan korktum. Biraz zamana ihtiyacım vardı. Biliyorum sana söyleseydim beklerdin ama ben bile farkında değildim ki zamana ihtiyacımın olduğunu. Şimdi bir şeylerin farkına vardım. Daha doğrusu o herifle seni görünce. Daha iyi anladım. Sana değer veriyorum ve beni unutmanı istemiyorum. Bu zamana kadar yaptığın fedakarlıkları yeni yeni görmeye başladım ve yaptığım,yaptığımız bütün hayvanlıklar için özür dilerim.Affet beni. Bu zamana kadar seni üzdüm Şimdi de sen süründürüyorsun beni. Yetmez mi bu kadar.En azından deneyelim. Seni üzersem ya da kalbini kırarsam beni siksinler."

Severus James'in ettiği küfürle dudaklarını ısırdı ve başını eğip kıkırdadı. James ise onun bu tatlı,masum ve bebeksi hallerine karşı iç çekti ardından hafifçe tebessüm etti.

"Ee cevabın."

"Galiba kabul edebilirim.Sen değiştin James. Bilerek kalbimi kıracağını düşünmüyorum. Ve sana deli gibi aşık olduğum için nasıl reddedebilirim ki?"

James bunu duyduğu anda ayağa fırladı ve "Gerçekten mi?"diye sordu. Severus da gülerek,"Bunun şakası mı olur?"dedi.

James Severus'u belinden kavradı ve ayağa kaldırdı ona hızlıca sarılırken Severus"James,yavaş."dedi çünkü James çocuğun kemiklerini kıracakmış gibi sarılıyordu."Senden çok hoşlanıyorum."dedi. Severus'un bunu duymasıyla kalbi adeta depar atmıştı.

Bir gün elbette James Severus'a aşık olduğunu ve onu sevdiğini de söyleyecekti. İkisi de bunu biliyordu. Ancak şimdi her şey yeniden zamanı değildi. James daha yeni yıllardır aşık olduğu,aşık olduğunu sandığı,kızdan başkasına hem de yıllardır düşman gözüyle baktığı çocuğa başka bir şekilde yaklaşıyordu. Öyle kolay değildi onun için. Severus bütün bunları biliyor ve olgunlukla karşılıyordu. James de, neden seviyorum demedin, gibi bir soru sormak yerine kalbi hızlanan ve bununla mutlu olan çocuğun olgunluğuna vurulmuştu.

                           ................

Bu esnada onları binadan izleyen Lucuis büyük bir sinirle onlara bakıyordu.

"İyi bakalım sarıl James Potter. Sarıl. Doyasıya sarıl kollarındaki çocuğa. Çok değil yakın zamanda deliler gibi özleyeceğin o çocuğa iyi bak.

Bir nefes yakınında olup dağlar kadar uzağında olacak olan çocuğun tadını çıkar."
  
                           .............

Evet biraz kısa oldu ama yeni bölüm yakında gelir. Bu kadar uzun bir ara vermemek dileğiyle bölümü yayınlıyorum. Cenazemiz vardı o yüzden bu kadar beklettim,bölüm yazmak içimden gelmedi.
Lütfen Oyları unutmayın.

Iyi okumalar dilerim.Beklemede kalın.

Kendinize iyi davranın.