Ay ve Gece

3. Bölüm

"Karanlık sokaklarda aydınlığını arayan iki insan gibi"

Barut'un bu hasta haline gerçekten çok üzülüyordum. Hayatımda sanırım hiç böyle bir şeye bu kadar üzülmemiştim. Bunları düşündüğüm sırada annem aradı ve telefonu açtım. " Kızım, eve gelmeyecek misin babanı daha fazla ikna edemeyeceğim sanırım."
Anne ben şu an arkadaşımın yanındayım ve arkadaşımın durumu kötü babama anlat ve eve geleceğimi söylersen sevinirim. Dedikten sonra telefonu kapattım.
O sırada içeriden Barut'un o güzel naif sesi duyuldu.
"Gece, müsaitsen bir bakar mısın."
"Hemen geliyorum."
Yanına hızlı hızlı adımlarla gidiyordum. Ve daha sonrasında onun gözleriyle karşılaştım.
"Gece, şu ilaçlara ulaşamıyorum, sana zahmet olmaz ise bana o ilaçları uzatabilir misin."
Tabii kide, deyip ilaçları uzattım.
"Barut, bu gün daha iyi misin. Dün birazcık kötü gibiydin. İnşallah iyisindir."
Evet şu an gayet iyiyim. Bana çok güzel bakıyorsun, böyle güzel bir kişinin elinden yemek yiyip hasta olmak gerçekten zor bir şey olmalı.
Dediğinde içim kıpır kıpır olmuştu.
"Aslında ben pek bir şey yapmadım ya."
Öyle deme senin sayende gayet iyi durumdayım, kendini öyle görmemelisin.
Dediğinde kapı sesi duyuldu, gelen kişi Barut'un annesi idi.
" Barut, oğlum nasıl oldun biraz daha iyi misin?" diye sordu.
" Evet anne gayet iyiyim. Bana gayet iyi bir şekilde bakıyorlar merak etme dedi."
Tam sözünü bitirdikten sonra içeriye doktor girdi.
" Merhabalar Barut Bey, nasılsınız biraz daha iyi misiniz diye sordu. "
Barut o sıra doktorun sözünün bitmesini beklemeden yanıt verdi.
"Gayet iyiyim, gerçekten artık çıkabilirim dedi."
" Tamamdır Barut Bey, taburcu işlemlerini başlatıyorum." Dediğinde Barut'un annesinin telefonu çaldı. O sırada arayan kişi Barut'un babasıydı. Telefonu açtığında bağırmaya başladı.
"Nerdesiniz siz ben sizi bekliyorum yemek yemek için. Siz nerelerdesiniz hemen eve gelin." Diye bağırıp telefonu kapattı. Ben o sıra şoka uğramıştım. Annesinin yüzüne baktığımda çaresiz, yorgun, hayatından bezmiş gibi duruyordu.
"Gerçekten Barut'un babası bu kadar kötü olabilir miydi?" Bir insan oğlunun nerde bile olmadığını sormadan, böyle yargılayabilir miydi?
Gerçekten hayatta böyle insanlar var mıydı diye düşünmüştüm.
O sırada doktor tekrardan içeriye girdi.
Barut Bey, işlemleriniz tamamlandı. Hastaneden çıkış yapabilirsiniz, iyi istirahatler ve iyi günler dilerim. Deyip odadan çıkış yaptı.
Barut'un annesi bana yaklaşıp bana sarıldı. Ve beni öptü.
Kızım dün gece oğlumun yanında kaldığın için sana teşekkür ederim.
"Ne demek, oğlunuz benim arkadaşım bunun için bana teşekkür etmenize gerek yok. Ben sadece arkadaşlık görevimi yerine getirdim."
O sırada Barut söze girdi.
" Ben de sana teşekkür ederim. Gece beni yalnız bırakmadın. Ben seni arayacağım.
İstersen sen eve git, ben seni arayıp buluşmak için çağıracağım. "
Tamam, ben eve gidiyorum. Dedim ve annesine iyi sabahlar diyip çıktım.
Sokağa çıktığımda, havanın ufak da olsa açıldığını gördüm. Saat 8.00'di ve okula geç kalmıştım. Bu gün okula gitmeyecektim.

Yoldan geçen ilk taksiyi çevirdim. Ve bindim. Taksiciye evin adresini söyledim ve yavaş yavaş eve doğru gitmeye başlamıştım. Yolda annemi arayıp eve geleceğimi haber verdim. Taksi evin önüne getirmişti,
"Taksi ücreti ne kadar acaba ?"
"25 TL verseniz yeter ablacım."
Taksiciye 25 TL uzatıp eve gittim. Eve gittiğimde annemin yemek yaptığını gördüm. Bir yandan montumu asarken bir yandan da ona seslendim.
" Anne, ben geldim bir isteğin var mı?"
" Gece sen mi geldin kızım, gel yanıma da seninle konuşacaklarım var."
Montumu asıp mutfağa yanına gitmiştim.
" Kızım, arkadaşın nasıl oldu rahatsızdı, bir de kim bu arkadaşın Allah aşkına hiç bir şey söylemeden ben gidiyorum dedin gittin. Gene kafanın dediğini yaptın." Annemin cümlesinin bitmesini bekledim. Ve şunları söyledim.
" Beni azarlaman bittiyse kendimi açıklayabilir miyim annecim? Dün sabah arkadaşımın rahatsızlandığını öğrendim. Ve okuldan çıkıp onun yanına gittim. Ve arkadaşımın yanında kaldım. Bunda bir sorun oluşturacak bir şey göremiyorum, bence kim olsa aynı şeyi yapardı."
Annem bana cevap vermeden, yemek yapmasına devam etti. Yavaş yavaş odama çıkarken telefonumu momtumun cebinde unuttuğumu farkettim. Aşşağı inip montumdan telefonumu alıp yukarı odama çıktım. O sıra telefonuma mesaj geldiğini gördüm. O mesaj beklediğim kişidendi. Barut bana mesaj atmıştı mesajda şu yazıyordu.
" Benimle kaldığın için teşekkür ederim. Bu arada o yakınlaşmayı en kısa sürede tekrar yapmalıyız. " Yazıyordu. Ben de şöyle cevap verdim.
" Teşekkür etmene gerek yok sonuçta sen benim bir arkadaşımsın, arkadaşlar bunun için vardır. "
Ardından hemen Barut'tan cevap geldi.
" Yakın arkadaş. "
Bu cümleyi yazdıktan sonra öyle bir pişmanlık duyduğumu hissettim. Ona arkadaşım olduğunu söylemiştim. O da bana yakın arkadaş yazmıştı. Uzun süre bunu düşündükten sonra annem aşşağıdan seslendi.
" Gece, akşam yemeği hazır seni bekliyoruz."
" Tamam anne iniyorum aşşağıya! "
Üstümü giyinip, aşşağı indikten sonra babam ve annemin masada oturup yemek yediğini gördüm. Bir sandalye alıp masaya oturdum. O sıra babam sinirli bir şekilde konuşmaya başladı.
" Bana haber vermeden bir yerde kalmak da ne kelime kızım. Bana neden haber vermedin arkadaşının yanında kalacağını ve de arkadaşının da kim olduğunu söylemedin. " O sıra cümlesini yarıda kesip söze girdim.
" Beni buraya azarlamak için mi çağırdınız yoksa yemek yiyip konuşmak için mi ? " O sıra babam yemeğini yemeye devam etti. Annem benden tuzluğu mutfaktan getirmemi istedi. Mutfağa giderken babamla annemin konuşmalarını duydum.
" Canım, kızın üstüne çok gidiyorsun. Bırak kız arkadaşının yanında kalmış olabilir kıza bağırma lütfen. " Tuzluğu mutfaktan alıp getirdiğimde babam üzgün ve sakin bir ses tonuyla bana şunları söyledi.
" Ben hiç bir zaman için, senin kötülüğünü düşünmem kızım. Sadece bana haber vermediğin için birazcık sinirlendim. Senden özür dilerim. " Dediğinde içimde bir mutluluk uyanmıştı. Masadan kalkıp ona sarıldım.
" Baba, sen benim şu dünyada arkamda duran tek varlığımsın seni çok seviyorum. " Deyip odama gittim.

" Kim demiş ki geceler uyumak için? "