Zapukaj do drzwi moich, a sam się przekonasz,
Że próbując je otworzyć nawet drgnąć ich nie zdołasz.
Ich poszarpane drewno powinno cię zniechęcić...
Dlaczego tak bardzo chcesz mnie sobą dręczyć?!
To już nudne robić się zaczyna,
Gdy kolejna osoba do mych drzwi się dobija.
Szarpią nimi,
Przebić się starają,
A one stoją,
Cicho jękną, chwilę spokoju dostając.
Gdybym chciała cię poznać sama bym cię wpuściła.
Po co mi jednak osoba, która mącić mi w życiu zaczyna?
Po co mi osoba, która potrzebuje atencji?
Przestań się więc przy drzwiach mego życia kręcić.
Zostaw je w spokoju, niech sobie odpoczną
By dla kolejnej osoby być niespełnioną wyrocznią.
YOU ARE READING
Autorskie Wiersze
PoetryWiem, że na tej stronie szukasz opowiadań zapierających dech w piersi. Jednak u mnie znajdziesz też wiersze.