Të duash Diellin

6. Numri

Makina e zeze largohej gjithnje e me shume, derisa u zhduk ne kthese. Hana ktheu koken pas si te donte te shikonte pertej xhamave te zinj.
-Kush ishte ai? Ku ishe?- kerkoi te dinte djali ne te njejten makine me te.
Hana nuk foli, po e pa fytyrengrysur.

-Hana te lutem, kthehemi ne Moske,- iu kthye me qetesisht djali me syte e shkruar.

-Harroje!- i uleriti ajo,- harroje, nuk dua. Te shkoj prap ne burg. Ti e di me mire se kushdo se si ishte jeta ime ne Rusi. Nje ferr.

-Dhe mendon se shpetove, erdhe ketu dhe hoqe qafe cdo gje. Nuk do te te gjejne thua? Aleksei e di mire ku je, prite kur te te vije ndonje dite ne shtepi.

-Mirko te thash njehere! Me mire vdes.

-Jam shume i shqetesuar per ty.

-Atehere me bej nje nder, u thuaj qe kam vdekur.
Kesaj here i foli me e qete, e i shpetuan dhe lotet. Fundja ajo ishte nje nga ata njerez qe dhimbja e vinte poshte shume lehte.
Nuk donte te shkonte ne Rusi. Nuk donte ti dorezohej askujt, nuk kishte bere asnje krim per tu fshehur.
E ndersa shqetesimi ne syte e Mirkos nuk kishte si fshihej.
- Ti e di qe ke qene mbeshtjetja ime me e madhe dhe do te mbetesh.
-Nuk eshte me njesoj qe kur ti zgjodhe ate fare jete qe po ben. Ndersa une nuk pranoj te jetoj ne mizeri.
-Hana..
Nuk deshti te fliste me. Uli koken dhe shihte te motren ndersa deneste nen ze. Qe fati i tij i keq qe e vinte per poshte.
-Sido qe te shkoje kjo pune, une nuk kthehem,- i tha me gjithe bindje pasi u qetesua.
-Ku po jeton tani?
-Kam blere nje apartament ne periferi,-i tha ajo.
-Dhe mendon se periferia do te shpetoje nga..
-Mirko,-uleriti ajo, nuk dua ta degjoj emrin e tij.
Aq qe dhe biseda me te vellain. Donte ti thoshte dhe shume gjera te tjera, por e pengonte zemra.
Nderkohe ne fund te rrugices ku e kishte lene qendronte nje Krist i shqetesuar.
"Po sikur ta kene rrembyer" mendonte.
Pastaj i dukej e cuditshme pse duhet te ikte vete nese do ishte rrembyer.
Vendosi te linte rolin e heroit. Vendosi te harronte cka kishte ndodhur 24 oret e fundit. Do te shkonte te shtepi te merrte canten e te zbriste serish per te palestra e tij e vogel. Nxitoi neper rrugicat e ngushta te pazarit deri sa arriti ne apartamentin e tij.
Shume shpejt do qe vetem dhe aty, kur shoku i tij te linte shtepine per tu larguar jashte vendit. Nuk nderroi as rrobat, por futi ne canten sportive nje pale tuta dhe nje bluze pambuku.
"Cfare jete"mendoi.
-Jeta lluksit, ca bere? Si shkoi party?- qe Lejli qe i po i lexonte pyetjet ne mendje.
-Ckemi!- e pershendeti dhe ai teper i hutuar.
-Krist, ti je bere shume mendjemadh. Vertet nuk ke kohe te lexosh shkrimet e mija neper gazeta, po te pakten bej si i interesuar.
-Me intereson,por ti e di sa te kufizuar e kam kohen-i tha ai duke i kapur faqet si te qe nje bebe dhe ajo u zbraps duke ulur koken.
-Dhe dicka, ajo Hana balerina, me tregon pak me shume per te, ndersa marrim nje kafe te lokali poshte?
- Pse ka rene ne radaret e tu dhe ajo?
-Dicka e tille.
Rane dakord aty per aty per nje kafe te shkurter.
I tregoi per Hanen aq sa dinte. Qe qe rritur ne Rusi, kishte studiuar finance paralel me baletin qe per te kishte qene gjithnje primar.
-Nuk di shume, me aq sa kerkova ajo eshte shume e rezervuar. Plus nuk eshte ndonje kushedi se cfare balerine, ka marre pjese ne ca konkurse ne France dhe Itali atje besoj e njohin me shume.
-Qenka vip fare domethene?- pyeti ai ndersa ktheu goten e vogel te kartonite kafe.
-Pse po te intereson kaq shume,-ia priti ajo.
-A ma gjen dot numrin?
-Mund te pyes disa miq, por...heren e fundit qe e pe, sikur ste pelqeu.
-Me pelqen tani...
-Do te mundohem ta gjej, ste premtoj
-Je me e mira. Te kam shume xhan.

Ajo ngriti syte per te takuar ata te Kristit.
Ndjeu shikimin e tij mbi te. Kurre se kishte pare djalin perballe si dicka me shume dhe as nuk donte ta shihte.
Por se cndjente kur Kristi ishte prane saj, dhe mbase ajo ndjenja ishte vecse siguri dhe kujdesje, keshtu kishte tiketuar afersine e tyre. Kurre se kishte lene te mendonte dicka tjeter dhe ai.
-Me duhet te iki se kam pune. Mos ma harro porosine,-i tha para se te cohej.

E ndoqi me sy ndersa pagoi faturen.
"Eshte fiks si hyjni greke" qeshi me vete ndersa e shikonte nga koka te kembet. Pastaj shkundi koken, nuk do ti lejonte vetes te kapercente kufinjte qe ajo vete kishte vene.

Coi nja dy mesazhe shpejt e shpejt, nese do gjendej ai numri i Hanes, por nuk kishte shpresa.
E cuditi dhe ai interesim i papritur i Kristit per te, por do ta pyeste serish mbi kete teme. Mbase ne nje takim te rastesishem poshte pallatit.

U cua dhe ajo gjithe pertese nga kafja e vogel, drejtuat stacionit me te afert te autobuzit aty te 9-kateshet. Si arriti u mundua te nxirrte kufjet nga canta e madhe por ngathtesia e saj, jo kufje qe nuk nxorri po hodhi ne toke dhe rraqet e tjera te saj perfshire dhe telefonin. Pa se si po qeshnin 3 metra me tutje ca goca. U ul per te mbledhur shpejt sendet dhe si u cua i erdhi turp te rrinte aty dhe vendosi te ikte ne kembe deri ne pune.
Nje pune sa per te thene bente, po i nevojitej sa te hiqte shpenzimet, te paguante qerane dhe te ndihmonte ndopak prinderit.
Endrrat qene te medha, per ate vajze te vogel. Punonte se mbase nje dite do kishte mundesine te kishte zyren e saj, revisten, dhe pse jo librat e saj.
Por deri atehere, kishte kohe. Sot i duhej te perfundonte artikullin e vogel per shtypin roze, ne sektorin e saj.
Cekoi celsin elektronik mori shkallet dhe u ngjit ne katin e dyte.
U pershendet shpejt e shpejt me koleget dhe zuri vend ne tavolinen e saj te punes.
-Eni, per ate numrin u be gje,- i tha shoqes ne krah.
-Me duket se e kishte gjetur Flori, beri me shenje ajo pa e shkeputur shikimin nga ekrani i kompjuterit, duhet ta kete cuar.
-Yess,-u lumtua ajo, ndersa ndezi celularin.
Nxitoi tja dergonte Kristit e nga ky i fundit mori vetem 2 tiket blu qe tregonin se mesazhi ishte pare.

---

A/N
Nuk e di nese do vijoje dikush me leximin e ketij librit, por ja ku eshte pjesa e re pas 2 ose 3 muajsh. Por qe kur je me sezon te kap frymezimi xp