Të duash Diellin

7. Takim

I ra numrit i paduruar. U ul ne qoshen e ringut dhe priste me shprese qe dikush do ti pergjigjej.
-Alo,-nuk vonoi qe nga ana tjeter te degjohej nje ze i pergjumur.
-Mos me thuaj qe po fle ne kete ore,-qeshi ai.
-Kush eshte?
-He pra mos bej sikur sme njeh. Nuk besoj se mund te harrohem kaq lehte.
-Kush je?-pyeti me kembengulse ajo.
-Kristi,- ju pergjigj dhe ai.
-Kristi?! Kri...sti kush? Ai...Kristi? Po si e gjete nu..mrin tim...-belbezonte e hutuar dhe e pergjumur.

Ajo u be gati ta mbyllte po Kristi qe i vendosur qe kete vajze do ta takonte serish me hir e pahir.
-Nese do te te fshije numrin dua nje kafe me ty.
-Qenka nga keta qe te hyjne kurvat e nje nate ne zemer,-u tall ajo me veten dhe me te.
-Nuk e mendova aspask kete gje. He pra se nje kafe eshte! Te bejme dhe nje prezantim sic duhet.
-Spo kerkoj per dashnor tani,- ia ktheu ajo dhe Kristi qeshi nga ana tjeter me theksin e saj te cuditshem dhe me fjalet jo te shqiperuara mire.
-Te dashur do te thuash, eshte thjesht nje kafe me nje mik.
-Mik leshi, ste kam mik une ty.
-Mund te behemi,- kembengulte ai me te tijen.
-Da, da miq. E pime nje kafe, nese do te me hiqesh qafe.
-Ne 8 tek "British Pub-i", i tha entuziast ai.
-Ne 8 tek British-, perseriti ajo dhe mbylli telefonin.
Nuk po e besonte qe kishte lene takim me nje djale qe nuk e njihte, ne nje lokal te Tiranes qe do i duhej ta kerkonte ne harte.
Puna e saj me te kishte qene 1 nate e shkurter. Cmenduria e saj e pare, qe kur kishte lene Rusine ishte Kristi.
Turbullt mbante mend, se si kishin kercyer, kishin pire, kishin fjetur. E kishte quajtur naten e saj me te bukur, ku realisht ngrohtesia e tij i depertonte dhe shpirtin vecse trupit.
Shtyu mbulesat duke u shtrigjur e qeshur. Nje kafe tjeter nuk do ishte problem.

"Duhet te bej floket, nje trajtim fytyre, te ble dicka te bukur" mendoi.
Mblodhi floket e kuqe ne maje te kokes, veshi te parat gjera qe i kapi dora. Rezervoi nje takim me estetisten e saj..mori celsat e makines dhe fluturoi.

Ndersa nga ana tjeter ne ringun e palestres se vogel Kristi ishte me energjik se kurre.
-Te shendrijne syte Kris,- u tall nje nga miqte e tij.
-Keshtu eshte kur je kampion,-ju kthye tere mburrje ai, shkelqen cdo gje.
Tjetri qeshi pa te keq me komentin e tij.
Ndersa ai vazhdoi te krijonte skenare ne mendjen e tij.

Kishte vetem nje mundesi te arte per ta njohur Hanen, qe aq shume i kishte bere pershtypje. Do e shfrytesonte ne maksimum.
Do flisnin gjate tere mbremjes dhe nese do i pelqente po aq sa ci pelqente pamja e saj zor se do ti ndahej.

Kristi mund te dukej nga ata te levizshmit djemte capkena qe shoqerohen me sa e sa vajza, por ne fakt lidhjet e tij serioze ishin nje zero e madhe sepse realisht nuk kish qene i dashuruar kurre. Vajza e vetme qe kishte qene prane tij ishte Leili dhe kjo sepse kishin 20 vite qe njiheshin dhe e konsideronte nje moter te vogel.

Ndersa ora e takimit te tij afrohej ai e gjeti veten perballe lokalit qe gumezhinte rreth 30 minuta perpara orarit. Kishte pritur gjithe diten. U ul ne nje prej qosheve ne nje tavoline te vogel dhe shikimine perqendroi te dera...deri kur... nje kokekuqe e bukur hyri dhe po kerkonte me sy per te.
I beri shenje me dore dhe ajo levizi midis tavolinave te ngushta per tek ai.
-Mire se erdhe! - i qeshi vesh me vesh.
-Faleminderit! - u ul perballe tij ajo.