AŞK GÜZEL ŞEY

1. BÖLÜM

İlk defa 5. Sınıfta görmüştüm onu ortaokulda. Kısa saçları ensesine kadar geliyordu. Normalde kısa saçlı kızlar erkeklere göre uzun saçlı kızlara göre daha az çekici geldiğini duymuştum. Ama bence onun o kısa saçları bütün uzun saçlı kızlardan daha güzeldi. O, diğer kızlarda kat kat daha güzeldi. Bir söz okumuştum bir yerde: " Birisini güzel olduğunu için sevmezsin, sen sevdiğin için güzel olur o kişi." Diyordu sözde.  Bilemiyorum o diğer erkeklere, diğer insanlara göre güzel miydi? Ama bana göre dünyanın en güzel kızıydı o. Yanağında 2 tane ben vardı alt alta.  Hastaydım o benlerine. İlkokulda çocukları sevdiği kızın saçını çeker ya. Ben de o dönemi atlatamamış gibi onun o benleriyle çok dalga geçiyordum. O bana kırılıyor muydu acaba? Üzülüyor muydu acaba? Ama niyetim iyiydi. Onu sevdiğim için dalga geçiyordum onunla. Seven bir kişi sevdiğinin üzülmesini istemez. Ben de sevdiceğimin üzülmesini istemem hiçbir zaman. O kömür karası gözlerinin hüzünlenmesini hiçbir zaman istemem tabiki de. Ona zarar veren her şeyden onu korumak istiyordum. Ama bir yandan da korkuyordum. "Sanane benden!" Gibi şeyler söyler benden soğur, uzaklaşır diye korkuyordum. O yüzden hiçbir şey söyleyemiyordum. Onu çok seviyordum. Hâlâ da seviyorum gerçi. Bazen onunla birlikte olduğumuzu düşünüyorum hayal ediyorum. Evlendiğimizi düşünüyor, çocuklarımızın olduğunu, onlarla oyunlar oynadığımızı hayal ediyordum. Ölümüne sevmek diye bir tabir var ya.  Ben onu ölümüne seviyordum işte.  İçimde hiç bir şey değişmedi ama hâlâ aynı ilk gördüğüm andaki gibi seviyordum onu. Bana her zaman o ilk gördüğüm andaki gibi güzel görünüyordu. Her zaman güzel o. Sevdiceğimdi benim o.  Güzeldi Ben kendi kendime sıfatlar koyuyordum ona "güzelim, sevdiceğim, kömür gözlüm..." Gibi kendi kendime düşünüyordum.