Sweet but Psycho

SBP 6

I felt annoyed.

After what happened between me and Kuya Isaac, he distant himself from me.

That indenial jerk ay may lakas talaga ng loob na iwasan ako.

"I don't want to go to school kung hindi siya ang maghahatid sa akin, tell it to him Denisse." naiinis kong utos kay Denisse dahil kay kuya.

Buong weekends na niya kasi akong hindi pinapansin at kahit ang pagpunta dito sa bahay ay hindi niya pa talaga magawa kahit isang dura lang ang pagitan ng mansyon ng mga magulang namin.

Ilang beses ng umikot ang mata ko dahil sa paghihintay sa kanya dito sa labas. I even stomp my feet repeatedly dahil sa inis na nararamdaman ko.

"Subukan mo lang Isaac, hindi mo magugustuhan ang gagawin ko." inis kong bulong habang tanaw-tanaw ang maliit na gate nila.

The gate opened at napatingin ako doon, umaasang lalabas na si Kuya at ihahatid na ako sa school but to my disappointment, si Denisse lang ang lumabas galing doon.

"Where is he?!" tanong ko agad sa kanya na bahagya niya pang ikinayuko.

"Miss Dew, wala na daw po siya. Maaga daw pong umalis sabi nung kasambahay nila." sagot nito na ikinakuyom ko ng kamao.

"Tsk." inis ko lang na sambit at muling pumasok sa loob ng bahay. I don't want to go to school.

"Miss, hindi po ba kayo papasok sa school?" nagmamadali namang sumunod si Denisse sa akin.

"Yes. But aalis din ako, magpapalit lang ako ng damit." sagot ko nito na wala na din siyang magawa kundi ang tumango na lang sa sinabi ko.

After I changed my clothes and bring my phone and wallet, lumabas na ako. I drove my car somewhere para lang mawala ang inis sa systema ko.

"How dare you Isaac?! Pagkatapos ng nangyari? Tsk!" halos masira ko na ang manibela ng sasakyan ko dahil pinanggigilan kong hawakan iyon.

"Good day maam, this way please." kaagad na bati sa akin nung babaeng nagtatrabaho dito sa isang firing range na pinuntahan ko.

Without my family's knowledge, I undergo some self defense training lalong lalo na ang firing at gun shooting.

Like I was said before. Me and Isaac are not related to each other. Tsk. Matagal ko ng alam iyon at halos tatlong taon ko na ding tinatago ang katotohanang hindi talaga ako isang tunay na Montella.

One day, my real father approached me unexpectedly. At first, hindi ako naniniwala sa kanya but he got some DNA test at pinakita sa akin iyon.

I'm not stupid to realized about it dahil malaki ang hawig ko sa kanya.

I was depressed that time at lalo pang nadagdagan iyon ng lumabas na ang result ng DNA test na sekreto kong pinagawa habang walang kaalam-alam ang mga magulang ko.

My real father wanted my parents know about the truth pero nakiusap ako sa kanya na huwag niyang sabihin. Pumayag naman siya ngunit kapalit ng isang kondisyon. I must obey him and I should undergo some trainings.

Kaya lingid sa kaalaman ng pamilya ko, every night, tumatakas ako sa bahay upang gawin lang ang kagustuhan ng totoong ama ko.

"Hi!" kunot-noo akong napalingon sa lalakeng bigla na lang bumati sa akin.

"What do you want?!" kaagad ko namang pagtataray sa kanya. Kung kailangan niya ng taong makikilala ay wala akong plano sa ganoong bagay.

"Haha. You're cute, do you know that?" nakangiti niya pang ani na lalo pang nagpakunot ng kilay ko.