Isn't it lovely... // Bankzitters fanfiction

Story

*POV MILO*
We vervelen ons te pletter. We weten niet wat te doen. Een beetje zingen, toneelstukjes bedenken, anekdotes, zelfs Truth or Dare hebben we genoeg van. Opeens horen we de stem. "Bankzittertjes! En jij, meisje. Ik zie dat jullie je vervelen? Wat dachten jullie van een Q&A? Jullie stellen vragen, ik antwoord." We stemmen in. "Meisje... begin jij maar?" "Waarom doe je dit?" "Dat heb ik al verteld. Om mijn vrienden terug te krijgen. Matthy, jij?" "Dood". "Aw, wat jammer nou. Kale?" Ik hoef niet lang na te denken. "Hoe heet je en hoe oud ben je". "Sophie, 17". IK haal adem, diep. "Sophie... 17 is minderjarig. Nu is het nog meer strafbaar. Je ouders kunnen je gaan zoeken, of..." "MIJN OUDERS ZIJN DOOD. NET ZOALS JULLIE ALLEMAAL GAAN". Ik schrik van de uitbarsting. "Sorry, dat wisten we niet. En je hebt gezegd dat er 1 of twee overleven?". "Boeit niet. Rooie." "Hou je van pizza?" "Ja, duh. Laatste. Baard"
"Waarom wil je je vrienden terug? Wat hebben ze gedaan?"

*POV SOPHIE*

De vraag overvalt me, maar ik laat het niet merken, dus ik begin maar te vertellen:

"Het begon ongeveer 1 jaar geleden. Ik en mijn vriendinnen gingen logeren bij een van hun, Tamara. Ik kwam als een-na-laatste aan, dus de voorbereidingen waren al gedaan. Ik liep naar binnen en pleurde mijn tas neer. "Dag meneer en mevrouw". Ik zei altijd netjes haar ouders gedag. Ik liep naar Tamara haar kamer en zag matrassen liggen, een tv stond klaar, maskertjes enzovoort. Ik liep naar de tv en starte te kijken welke filmpjes we gaan kijken. Allemaal YouTube, allemaal Bankzitters. Nog nooit van gehoord. De meiden kwamen binnen, Tamara had iets nieuws aan. Een joggingpak, met het Bankzitterslogo. "Oh Sophie, je bent er al. Meiden, ik heb zo iets leuks voorbereid! We gaan de hele nacht Bankzitters kijken!" De rest van de meiden juichten allemaal, maar ik niet. "Ehm, Tamaar, ik ken hun niet." Ze keken me raar aan. "Niet? De Bankzitters? Serieus Sooph, je leeft onder een steen". De rest van de avond hebben we naar jongens gekeken die ik niet kende. Ik merkte wel dat ik een beetjte buiten gesloten werd, want ja, ik kende de Bankzitters niet. Ik vond het niet heel erg, het zal wel over gaan. Twee weken daarna begon school weer. Ik liep naar de meiden, die meteen vroegen of ik jullie al keek. "Nee" zei ik. Ze keerden hun rug naar me toe, en lieten me in de steek. Zo ging het 2 maanden door. Ik voelde me kut, want mijn vriendinnen haatten me nu. Op een dag kwam ik weer op school, en zag de meiden super enthousiast. Ik vroeg hun wat er was. "Tss, dat gaat jou niks aan". Tamara wierp me een blik toe. "We gaan naar Ibiza, daar gaan de Bankzitters ook heen." Ik knikte naar Lydia, zij gaf tenminste antwoord. "Leuk hoor. Wanneer gaan we?" Ze barsten in lachen uit. "We?! Jij gaat niet mee hoor. Jij kent ze niet eens". Ik zag mijn wereld instorten. Ik liep weg, terwijl er tranen over mijn wangen liepen. Ik rende naar de wc, ging op mijn knieën zitten en kotste mijn ontbijt uit. Ik liep naar de conciërge, en vertelde hem dat ik ziek was. Thuis heb ik alleen maar gehuild.

Ik besloot actie te ondernemen. Ze zouden niet van me afkomen, niet zo makkelijk. Ik zocht op wanneer jullie gingen. Ik vond het snel, en kocht een ticket naar Ibiza. Een oud studenten huis, met een schuur. Geweldig. Ik vloog een paar weken voor jullie naar Ibiza, en bouwde de schuur om tot deze ruimte. Ik was klaar, een dag voordat jullie aan zouden komen. Ik besloot om mensen te zoeken, van jullie leeftijd. Ik ving een paar mensen. Zes. Ik wist niet wie. Het bleken jullie te zijn. Geloof me, het ging niet expres. Ik wilde eigenlijk mijn vriendinnen, maar dat mislukte. Mijn plan nu is, dat een van jullie het overleefd. Het liefst jij, meisje. Doei doei Bankzitters. Hallo vrienden..."

*POV KIM* 

Ik zat naast Milo, hand in hand. Ik voelde een traan, en pinkte hem snel weg. Het meisje, Sophie, was uitverteld. Een stilte viel, totdat Roel begon te klappen. Zachtjes deed ik mee. "Hoezo klappen jullie?" "Het is mooi verteld". "Je neemt me in de maling." "Nee, echt, ik zweer." "LIEG NIET". "IK LIEG NIET VERDOMME-"

Knal. Boem. Dood.

Sorry, duurde best lang voor nieuw deel, maar k vond t moeilijk te schrijven.