Songs

362 17 6
                                    

*POV KIM*

"...Iedereen in leven houden". Mijn mond valt open. Mijn leven is zojuist voorbij geflitst, ik wist gewoon dat ik het niet zou overleven. "Argh, sukkel. Weet je het zeker? Als je het wel doet, is de kans voor jou groter om te overleven, dat weet je toch?" Koen knikt. "Ik weet het zeker". Ik kan hem wel om de hals vallen, ik doe het niet. De stem zegt niks meer. Iedereen gaat weer doen waar ze mee bezig waren: Niks. Ik neem Koen even apart.

"Je hebt me in leven gelaten. Waarom?" Hij kijkt me aan alsof ik gek ben. "Omdat ik geen moordenaar ben? Jez- wat denk je dan?" Hij kan zich nog net inhouden om niet te schelden. "Weet je, ik haat je. Maar ik wil je niet dood. Ik wil niet weer zo'n verdriet." Ik kijk hem aan, en zie dat dit niet de reden is. "Koen, je liegt. Nou, misschien is het ook zo, maar het is niet de hoofdreden." Hij schud zijn hoofd. "Wel. Je hebt het mis. Ik ben geen moordenaar. Basta." Hij loopt weg, ik kijk hem na. Maar ver komt hij niet, gezien het feit dat de kamer iets van 10 vierkante meter is. Ik kijk naar hem, hij naar mij. Ik trek een wenkbrauw op en loop naar de muur. Ik teken de opstelling voor galgje. Matthy doet mee en zo zijn we anderhalf uur bezig.

"Niks niks niks aan het appen met die chicks chicks chicks". 

We zijn Bankzitters nummers aan het zingen.

"Louterpils of een mix mix mix".

We wijzen naar Koen, en die begint zijn solo.

"Hey hallo het is Koentje DNP..."

Mijn gedachten dwalen af. Ik moet zo Robs solo doen. Komen er scheldwoorden in voor? Ik denk even na, maar dan ben ik al aan de beurt. Ik zing Robs solo snel, en begin weer verder te denken.

"Sloppy toppy van je moeder..."

Oh kut. OH KUT. 

"MATTHY NEE". 

"Bek houden Milo, laat mijn-"

Nog een schot klinkt.

Heel kort deeltje, ik wist niet wat ik er in moest schrijven om maar zo te zeggen.

Arme Matt. Arme fangirls hiero. Ik voel me echt super evil hahahah

Isn't it lovely... // Bankzitters fanfictionWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu