This story is in Dutch, I'll make it in English later♡
Y/n leeft een normaal leven totdat ze verliefd op iemand word. Je zou denken dat dat normaal is. Maar is dat het? Of is het fake love?
15+ 25 november 2021 begonnen
Pov Chan- Het was al 3 dagen na de break up. Ik wist niet meer wat ik moet doen. Ik wou haar niet dumpen, maar het moest. Maar door dat te doen, heb ik de grootste fout gemaakt. Ze weet nu dat ik Seungmin heb geprobeerd te vermoorden. Wat moet ik nu met haar doen? Ze zal die informatie niet vergeten.... Zolang ze het niet door verteld en niemand weet het, is het goed. Ik schudde mijn hoofd en nam een slok van m'n whisky. Ik moet haar nu vergeten. Ik heb betere dingen te doen. Ik pakte de documenten die ik aan de rest moest laten zien.
Pov Felix-
Chan deed de deur open en ik liep naar binnen. Hij keek erg serieus. Ik liep de woonkamer binnen en zag de rest al zitten. Ik ging naast Changbin zitten en keek naar Chan. Hij pakte een paar documenten en gooide die op het tafeltje die voor ons stond. Hij keek me aan. Ik boog naar voren en keek naar de papieren. Het ware de papieren van Seungmin en de sleutel, die we al eerder hadden gezien. "Wat is hier mee?" Vroeg Changbin. "Als we die verdomde sleutel hebben moeten we het voor ons zelf houden" Zei Chan. Iedereen keek elkaar verwarrend aan. "Dat kan niet" Zei Minho. Chan keek naar hem "Maar we gaan het toch doen" Antwoorde hij. "Wil je ons dood hebben?" Vroeg Changbin geïrriteerd. "Onze baas zal ons echt doden" Zei Jisung. Chan leek gefrustreerd te zijn door onze opmerkingen. "Hij is onze baas niet meer. Ik ben nu jullie baas!" Schreeuwde hij. Er viel een lange stilte. "We gaan onze baas vermoorden" Zei Chan met frustratie in zijn stem. Dat is het laatste wat hij zal zeggen. "Ik ga hier niet aan meedoen" Zei Hyunjin die opstond. Alle ogen schoten naar Hyunjin. Chan liep dichter naar Hyunjin "Waarom niet?" Fluisterde Chan. "Dit word onze dood" Zei Hyunjin. "Hoe weet je dat?" Vroeg Chan verder. "Het word onze dood" Zei Hyunjin. "Als je ons niet wilt helpen, dan rot je toch lekker op" Zei Chan agressief. De sfeer was helemaal veranderd. Als Hyunjin nog iets zou zeggen dat Chan niet waardeerd is het foute boel. Minho stond op en liep naar hun toe. Hij duwde Chan zachtjes aan de kant en keek naar Hyunjin. Ze keken elkaar aan. Minho kwam met zijn mond bij zijn oor. "Doe mee of sterf" fluisterde hij zachtjes. Minho tikte zachtjes op Hyunjin's schouder en liep weer naar ons toe. "We gaan het gewoon met z'n alle doen, geen gezeik" Zei Minho. Iedereen knikte en ging akkoord. Ik keek naar Hyunjin die daar nog versteend stond. Wat had Minho tegen hem gezegd? Chan ging naast me zitten en keek me aan. "Jij gaat vanaf nu voor de wapens regelen" Zei hij. Ik keek even naar Hyunjin maar mijn ogen schoten weer terug naar Chan. (Hyunjin deed altijd de wapens) "..Ja dat zal ik doen. Maak je geen zorgen" Antwoorde ik.
12 oktober-
Pov Y/n-
Vier dagen geleden dat Chan mij verraden had. Het deed pijn. Ik zal dit nooit vergeten. Maar ik besloot om toch verder te gaan. De baas van het cafe gaf me nog één kans. Ik zal deze keer goed opletten. Ik was al aan het werk, nog een uurtje werken. Ik liep naar de achterkant van het gebouw om daar de restjes van mijn lunch weg te gooien. Ik stopte ze in de prullenbak. Het was koud. Ik voelde de wind zachtjes langs me heen gaan. Ik rilde en liep snel terug. Ik deed de deur open en draaide me om ik keek naar het koffiezetapparaat. De plaats waar Seungmin altijd stond. Het deed pijn. Ik wil gewoon weten waar hij is. En hoe het met hem gaat. Hoezo dumpt iedereen mij? Wat doe in verkeerd? Ik was helemaal in gedachte verzonken. "Één kop americano graag" hoorde ik een stem zeggen waardoor ik weer op de wereld kwam. Ik schudde mijn hoofd en draaide me om. Ik zag Hyunjin daar staan. Niet wetende wat ik nu moest doen. Ik liep langzaam naar hem toe. "..Hallo Hyunjin" Zei ik zacht. Ik voelde me schuldig. Hyunjin had mij gewaarschuwd voor alles. Maar ik luisterde niet. Ik keek hem een beetje aan. "Waar blijft mij americano?" Grapte hij. "Oo ja" Ik liep naar het koffiezetapparaat en zette het aan. Hyunjin die een paar meter achter mij verwijderd was. Ik pakte een bekertje en zette het in het koffiezetapparaat. "Waarom is het zo rustig?" Vroeg hij ineens. Ik deed m'n schouders omhoog en laag. Ik pakte snel de beker op en liep naar hem toe. Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht. Het gaf me wat meer vertrouwen. Ik stond voor de kassa. Hyunjin pakte de americano uit mijn hand. Zijn vingers raakte de mijne aan. Ik strok snel mijn hand weg. En kreeg een flashback. Het moment dat ik met Chan had. Onze eerste ontmoeting. "Oo gaat het? Was de beker heet?" Vroeg Hyunjin die me weer uit mijn gedachtes haalde. Ik keek naar hem, en schudde zachtjes mijn hoofd als antwoord. "Nee het gaat goed." Antwoorde ik snel. Hyunjin pakte zijn portemonnee en gaf me het geld. Ik keek op. Niet wetende wat hij bedoelde. Ik gaf hem een vragend gezich. "Ik wist niet dat het gratis was" Grapte hij weer. Ik besefte me het. "Ooja...sorry" Ik deed het geld in de kassa. Ik deed het laadje dicht en keek weer naar hem. "Waneer ben je klaar met werken?" Vroeg hij. Ik keek naar de klok 16:55. Het was bijna vijf uur. "Ik ben zometeen klaar" Antwoorde ik. Hyunjin knikte en nam een slok van de americano. Ik keek even naar rond het cafe. Alle tafels waren leeg. Er was niemand. Zelfs geen personeel meer. Maar het cafe ging ook bijna dicht. "Ik denk dat niemand meer komt" Zei Hyunjin. Ik keek hem aan. "Ik denk het ook niet" ik liep achter de kassa vandaan. En stond voor Hyunjin. "Het cafe gaat sluiten" Zei ik. Hij keek ook naar mij. "Weet ik. Maar ik loop met je mee" Zei hij zelfverzekerd. Ik knikte en liep met Hyunjin naar de ingang. We liepen naar buiten. Ik draaide me om en sloot de deur. Nadat de deur gesloten liep ik met Hyunjin op de stoep. De zon ging al snel onder en de lantaarnpalen stonden al aan. Het was ijskoud.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik stopte met lopen waardoor Hyunjin ook ging stil staan. Hij keek met een vragend blik aan mij. "Het spijt me" Zei ik zonder hem aan te kijken. Hij liep iets dichter bij. "Het is goed. Ik moest je het eigenlijk eerder vertellen." Zei hij. "Dat had je al gadaan maar ik luisterde niet" gaf ik toe. Hyunjin deed een stap dichterbij en trok me in zijn armen. "Het spijt me dat je dit allemaal moet mee maken" Zei hij terwijl hij me nog omhelsde. Ik dacht diep na over zijn worden. Hij liet me los en keek me aan. "Wees voorzichtig met het vertrouwen van mensen" Zei hij. Ik keek hem in de ogen aan. En knikte mijn hoofd.
