SADECE

bir laviva mı?

Selammm. Hikaye ile ilgili eleştirilerinizi bekliyorum. Benim için önemliler.
  Sabah kalktım. Saate baktım daha alarm bile çalmamıştı. Açıkçası okula bile gitmek istemiyorum. O ikisinin yüzünü de görmek istemiyorum. Ama her istemediğimiz olmuyor. Ya da istediğimiz. Herneyse.
"Anneeeeee?" Diye bağırdım. Hayır niye bağırıyordum ki?? Burası bizim evimiz değildi ve sabah sabah bağırmak pek de hoş bir hareket değil. Tabi ki yaptığım bu hatayı sonradan fark ettim.
"Ne bu ya? Sabahları evde bağırılmaz kızım. Annen öğretmedi mi hiç? " oh valla bi de Arda Beyin(!) Dırdırını çekicektim. Valla şu an onunla hiç uğraşamam.
"Tuvalet nerde?" Dedim konuyu değiştirerek.
"Sağda" dedi.
"Tamam Sağol" dedim gülerek.  Mal odun! İnsan bi önemli değil der. Hiç. Çok beklerim yani. Bu arada saat yedi olmuştu. Ve ben hala hazırlanmamıştım. Ve okula falan da gitmek istemiyordum. Onun için yeniden yattım. 

"Hayır saçmalama Esila!" Bu ses neydi lan! Uyuyoz biz uyuyoz!
"Saçmaladığım falan yok Faruk" heee kesin kavga ediyorlardı. Dinlesem ayıp olur. Onun için yatmam gerekiyor. Dinlemicem çünkü ben akıllı bir kızım.
"Bu parayı alın"
"Hayır senin parana ihtiyacım yok" sonuç olarak onları dinlemiyordum sadece duyuyordum. Lütfen farklı şeyler bunlar!
"Doğru ihtiyacın yok ama onun var." O dediği kişi bendim galiba.
"Onun da yok. Ona bakabiliyorum ben. " bana o demeyin ya bi adım var benim!
"Tamam Esila. Kavga etmek istemiyorum. Bi de Esin birkaç haftalığına burda benimle kalsa olur mu?" Babamın ilk defa bu kadar masum olduğunu hissettim. Ama Hayır o masum değildi!
"Sen masum değilsin. Öyleymis gibi davranma" dedi annem. Wayyy aynı şeyleri düşünüyoruz demek ki! Annem benim be!!
"Özür dilerim Esila" dedi babam.
"Dileme. Senden artık hiçbir şey istemiyorum. "Yeter artık kavga etmelerini istemiyorum.
"Günaydınnnnnn anne" dedim.
"Ah günaydın canım. Yeni mi kalktın?" Dedi annem. Yeni duyup duymadığımı merak ediyor. Bunu anlamicak kadar mal değildim yani.
"Yeni kalktım."
"Anladım tamam tatlım. " dedi. -Oh bee - tınısı vardı.
"Günaydın Esin" dedi babam. Tamamen unutmuşum onu.
"Günaydın" dedim. "Anne hadi gidelim artık. Bu arada bugün okula da gitmek istemiyorum. "
"Tamam." Oo hayret!
"Oo anne hayırdır? Noldu normalde zorlandın?" Kaşınıyordum ya baya...
"Tamam dedim Esin. " Esini bastırarak söylemişti.  

Arda'dan...

Şu kızın lavivasini alıp geldim.
"Esin? " kız ağlamıştı baya. Ve ben ilk defa birisi için çikolata almıştım. Değerini bilse iyi olur. Aslında ona değer vermiyorum ama birinin ağlamasını hiç sevmem.
"Esiinnnn?" Yoktu evde. Mutfağa baktım yok. Tüm evi gezdim yine yok. Nereye gitmiş olabilirdi? Daha beş dakika önce burdaydı!
"Alo Faruk Bey?" Tek yapmam gereken şey Faruk Beyi aramaktı.
Tabi ya! Beni başından kovup kaçıcaktı. Mal Arda.
"Bi sorun mu var Arda?"
"Faruk Bey ben Esine çikolata almaya gittim ve şimdi evde yok."
"Nasıl yani. Tamam sen bişi yapma. Ama bunu sonra konuşucaz Arda."
"Tamam Özür dilerim ben Faruk Bey" Allahım ya! Sanki ben kaç git dedim. Bu Kız beni çok sinir ediyor ki daha tanışalı bir gün olmadı. Açıkçası çirkin bi kızdı. Ama masum ve saftı ha bi de salak.