Bir sıkıntı var yüreğimde, adını koyamadığım. Hani onun adını dile getirince, yüreğinden çıkar da gözlerinden anlaşılır diye korkarsın ya... Yavrusunu gözünün önünden ayırmayan anne gibi koruyorum gözlerimden seni. En çok da ellerden koruyorum. Kimse görmesin, kimse bilmesin seni. Ya onlar da severse? Benim sende gördüğümü, sana karşı hissettiklerimi... Ne olur bana baktığın gibi bakma kimseye. Sen, bana habersiz bakmıştın belki de. Yaşam sebebim olan bakışın... Anlatmaya da korkuyorum biliyor musun? Canım sıkılıyor işte. Adın bensiz anılınca, soyadım seninle aynı olmayınca canım sıkılıyor. Ben, senin gözlerine bakmaya kıyamazken; ellerin bakıpta dalmasına canım sıkılıyor.
