Buse
Kağıdı eline sıkıştırdıktan sonra kulağına fısıldayarak;
"Seni Seviyorum." Dedikten sonra hızlı adımlarla sınıftan çıkıp tuvalete doğru ilerledim.
Tuvalete girdiğimde aynaya baktım ve kızarmış olduğumu gördüm.Bir de Burak'la dalga geçiyordum.Yüzüme 2-3 kez su sıçrattım ve kızarıkların geçtiğini fark edince yüzümü koluma sildim.Tam tuvaletten çıkıcaktım ki o sürtükleri-Gülay ve grubu- gördüm.
Gine gülüşe gülüşe,cıvık cıvık hareketlerle dikkat çekmeye çalışıyorlardı.Ne vardı ki gülecek? Tuvalete giriyordun sonuçta ne vardı gülecek? Cennetten müjde mi geldi? Tövbe tövbe.
Neyse şu anda onlar bile benim huzurumu bozamazdı.İçimde kelebekler uçuşuyordu sanki.İçimde büyük bir mutluluk vardı.
Ta ki Gülay sürtüğünün o cümlesini duyana kadar;
"Kızlaaaaar-Ağzını yaya yaya- bugün Burak bana ismimi sordu.Demekki benimle ilgilenmeye başladı.Gerçi biraz bozuldum bu zamana kadar bilmemesine ama ögrenmeye çalışması da bir gelişme yani di mi?"
Allah'ım bu kızın ağzından neden hayırlı birşey çıkmaz ki? Biraz daha şu gülüşmelerine,cıvık cıvık hareketlerine devam ederse,o uçlarını boyattığı saçlarını avuç avuç ellerime dolayacaktım.
Ve o söz bardağı taşıran son damlaydı!
"Uf aman ne Burak'mış.Malın teki.İstesem avucumun içinde oynatırım."
Kendimi tutamayarak,Gülay'a doğru sinirle yürümeye başladım ve;
"O avucunun içine sıçarım!" Diyerek saçlarını ellerime dolamaya başladım.Zaten eskiden de çok iyi anlaştığımız söylenemezdi.Çok şiddetli vurmadım.4-5 tekme belki 5-6 tane de yumruk.Ama hiçbiryeri kanamıyordu,hiçbirşey olmamıştı şerefsize!
Nöbetçi öğrenciler bizi kolumuzdan tutup,müdür yardımcısının odasına götürdüler.Buraya çok yabancı değildim.En önemlisi şunu biliyordum ki müdür yardımcısı hiçbir zaman odasında olmazdı.Nöbetçiler onu çağırdığında da geç geliyordu.Müdür yardımcısını beklerken size Gülay'la geçmişimizi anlatayım;
"Buraya ilk taşındığımızda 3.sınıfa gidiyordum ve Gülay benim en yakın arkadaşımdı.Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi.Beslenmelerimizi değiştirir,beraber oyunlar oynardık.
5.sınıfa geçene kadar hep ben Gülay'ların evlerine giderdim.Bir gün ben Gülay'a;"Gülay,her zaman ben size geliyorum,sen de farkına varmışsındır.Yarın da sen bize gel." Dedim.Gülay'da onaylar biçimdi kafasını sallamıştı.Sonraki gün bize gelmişti.Birsürü oyuncaklarım vardi benim küçükken.Hepsini odamin ortasina yığmıştım ve çeşitli çeşitli oyunlar oynuyorduk.
O gün Gülay bizde kalacaktı.Akşama doğru babam geldi ve anneme çok güzel bir kolye almıştı.Gerçek elmastan oldugunu söylemisti.Benim fazla ilgimi cekmese de Gülay'ın baya ilgisini çekmişti.Benim oyuncaklarımı da çok severdi Gülay.Bazılarını ona vermemi isterdi.Eğer sevmiyorsam verirdim.
Annem Gülay'ı benim yatağıma yatırmıştı.Bana da yere yatak yapmıştı.Sabah olduğunda gözlerimi açmıştım ve Gülay'ın çantasına birşeyler sıkıştırdığını görmüstüm.Ne oldugunu sordugumda esyalarını çantasına koyduğunu söylemişti.Bende inanmıştım.Kahvaltımızı yaptıktan sonra Gülay'ın annesi Gülay'ı almaya gelmişti.
Gülay gittikten 4-5 dakka sonra annemin sesini duydum;
"Busee,tatlım kolyemi gördün mü?"
Ben "Hayır" anlamında başımı sallayınca annem ufak çaplı bir paniğe tutulmuştu ve butun çekmeceleri yere indirmişti.Çekmecelerin sağını,solunu,altını,üstünü her tarafını incelemişti ama bulamamıştı.
Tam o sırada bir telefon gelmişti.Arayan Gülay'ın annesiydi.Kolyeyi Gülay'ın aldığını söylemişti.Ve kolyenin yaninda da benim en sevdigim aslan peluş oyuncağımı almıştı! O zamandan sonra onunla küsmüştüm.Ama bu küslük fazla uzun sürmemisti.Geri arkadas olmustuk.
Ta ki Gülay 8. Sınıfa geldigimizde bütün sevdigim cocukları elimden almaya çalışana kadar.Bu zamana kadar beni hep sevdigim cocuklarin önünde rezil etmişti.Ve şansıma tüküreyim ki aynı liseye düşmüştük!"
Böyle işte... Ben bunların hepsini size anlatana kadar müdür yardımcısı gelmişti.Ve nöbetçiler olayı anlatıyorlardi.Müdür yardımcısı bize dönerek;
"Birinize disiplin cezası vereceğim.Okulun huzurunu bozduğunuz icin.Ve özellikle yarın akşama vereceğim disiplin cezasını."
