Always and Forever ( ON-GOING )

Chapter 5 : Saved by who?!

Marahan kong iminulat ang akong mga mata, wala akong ibang makita kundi puti at malamlam na liwanag na sa tingin ko'y nang galing sa isang lamp.

Kahit nakaramdam ng kirot sa ulo ay sinubukan kong Ilan beses kinurap ang aking mata dahil sa hapdi neto, halos nanlalabo din ang paningin ko. When pain become tolerable, sinubukan ko naman lumingon pero napangiwi ako sa sakit.

Muli ko namang Sinubukan haplosin ang aking mukha at nakapa kong merong nakabit na maliit na hose for oxygen sa aking ilong, at ang leeg ko ay nakaneck brace din, sinubukan kong galawin ang mga paa ko na sana di ko na ginawa dahil naramdaman kong kumirot ito at napakagat akonng aking labi sa sakit.

Napansin ko ding nakaswero na ang aking kamay. Dahan dahan ko itong itinaas ang kanang kamay ko, at nakita ang ilan gasgas at pasa doon na natamo ko sa mga taong bumaboy sa akin.

Unti unti muling tumulo ang mga luha ko nang maalala ang nangyari na yun.

Mabilis kong naibaba ang kamay ko nang marinig ang boses na tumawag sa akin.

"Leigh, thank god your awake.." mahina, pero ramdam ko ang saya sa boses nitong makita akong gising, mabilis din syang lumapit sa akin. Medyo kumirot lang ng kaunti dahil din siguro nagalaw ko ang swero ko.

"R-Rose--anne, wh-where am i?" tanging naisatinig ko. Sobrang sakit ng lalamunan ko. I don't know why, i guess dahil sa nangyari kagabi.

Hinawakan nito ang kamay ko, at hinaplos iyon. Nakita ko din matinding pagaalala dito.

"S-Sa mansyon, D-Do you need something? Nauuhaw ka ba?" Sunod sunod na tanong neto.

Marahan akong tumango, i guess water can lessen the pain on my throat.
Habang kumukuha sya ng tubig ay dahan dahan akong bumangon para makaupo. Nasapo ko ang aking tagiliran dahil medyo kumirot ito bigla.

Mabilis lumapit sakin si Roseanne, mabilis irong kumuha ng isang baso ng tubig na may straw.
Nang inabot ito sakin ni Roseanne ay mabilis ako agad na uminom. Pakiramdam ko ay napakatagal kong nasa labas, at parang pagod na pagod ang katawan ko.
Naubos ko din ang tubig naibigay sa akin, kaya kinuha agad nya ito at ipinatong pansamantala sa gilid ko.

"Kamusta pakiramdam mo? Bukod sa nakakaramdam ka ng sakit ng katawan, nahihilo ka ba? Nasusuka?" Sunod sunod nanaman nitong tanong. Di ko maiwasang di matawa sa inasal neto. Nurse na nurse talaga kung magaalala.

"Lucky, cause I'm still alive ang kicking," sagot dito.

Marahan naman itong natawa.

"Gaga! Umayos ka nga alam mo bang alalang alalang ako sayo, dapat kasi di ka na pumupunta sa farm ng ikaw lang magisa. Ayan tuloy! Tsk!" Pagaalala nito.

"Work is work. Di rin biro maging tagapagmana. Daming responsibilities." Mapakla kong sagot dito.

"Okay--okay, sandali lalabas lang ako para masabi ko sa kanila na gising ka na ha, sandali--" Sabi nito at  tatayo na sana ng bigla ko syang pigilan, naalala ko kaagad sila Dad, at Cameron baka nalaman na nila ang nangyari  sa akin.

"Please tell me they didn't know about this--" nalilito nya akong tinignan kaya ipinagpatuloy ko ang dapat kong sabihin.

"To--Dad, Mom--Cameron," i continue. Pinakatitigan nya muna ako bago nya ako sinagot.

"Don't think about it, just rest okay. Someone's already doing their job about sa nangyari sayo, baka makasama pa lalo kung iisipin mo pa yun. Magpahinga ka lang dyan tawagi n ko lang sila." Sabi nito at hinaplos ang kamay ko na kaninang pumigil sa kanya and gave me small smile. 

Tumango ako at muli syang binitawan. Nang makalabas na ito sa kwartong pinaglagian ko ay sinubkan kong ipikit muli ang aking mata.

Mga mukha nila ang nakikita ko, mga mata nilang parang hinuhubaran ka, mga tawa nila, mga mabibigat nilang kamay, mabilis kong idinilat ang mga mata ko at marahas na sinabunutan ang aking buhok.