~ŞEHADET YEMİNİ~

9.BÖLÜM

"Gözümüzün önündeki resminle değil,
Beynimizin içindeki fikrinle.
Ne mutlu Türküm diyene!
Bugün, yarın ve daima..."

"çö... çöz ellerimi.sakın bana yak... yaklaşma!"diye bağırdım.Bi anda midem kasılmıştı...

Kulağıma yaklaşıp fısıldadı;
"Şşş,seher sakin ol bak ben üsteğmen Batuhan,buda 'Alfa timinden' Adem YAZICI fazla zamanımız yok sadece bana güven başka çaren yok eğer ben gelirsem seni kontrole emin ol seni burdan kurtarırım,ama eğer gabbarın diğer adamları gelirse yapacak hiç bişeyim yok."

"Sana güvenmiyorum."Dedim.
Adem dediği adama seslendi;
"Gelen giden varmı Adem?"
"Yok teğmen."Dedi.Batuhanda bana bakıp konuşmaya başladı.
"Bismillâhirrahmânirrahîm.
Ol deyince olduran, gönülleri iman gücüyle dolduran, Allah'a, Kuran'a, Peygamberlere Bayrağa ve Silaha yemin olsun,şehitlerim rahat uyusun, gazilerim emin olsun, intikam, intikam, intikam daim olsun. Unutursak kanımız kurusun. Allah Türk'ü korusun. Amin."

"Amin"onunla beraber bende amin dedim.bu,askerlerin yemin edince söyledikleri sözlerdi.ona güvenmekten başka çaremde yoktu.
Biraz daha batuhanla konuştuktan sonra Adem ıslık çalmaya başladı daha sonra Batuhan bana bakıp"özür dilerim"dedi.Ben daha ne olduğunu anlamadan ellerini saçıma dolayıp çekti Bu hareketi beni daha çok güldürürken o konuşmaya başladı;
"- Albayınızla yaptığınız planları anlat,daha çok canını yakıcam."dedi.Gözlerinden ateş saçarak. o sırada içeri bı terörist girdi,batuhanla eş zamanlı olarak kapıya baktık, daha sonra Batuhana;
"-gabbar seni çağırır!"dedi.
"Biraz daha işim var bitince giderim."dedi.

"-Benim yanımda daha iyi konuşur!,demi esker hânım."Dedi.daha sonra önümde eğildi benimle aynı hizaya gelerek elini uzattı ve yanağımı sevdi.
"Lan ş**efsiz bana değen o parmaklarını tek tek kırıcam senin,eğer sende o g*t varsa çöz ellerimi."diye kükredim.O ise daha çok gülerek yanıma iyice sokulup konuşmaya başladı;
"O da gelir güzelim hetta sen kendi isteğinlen bana koşucaksın..."
"Sakın bana birdaha dokunma"diye haykırdım ardından devam ettim...
"Bana bak o**spu çocuğu,bu yüzümü,bu laflarımı asla unutma.Seni kendi ellerimle öldürücem."dedim.O anda aklıma o p*ç'e yapacağım şeyleri aklımdan bir bir geçmeye başladı ve ben bundan zevk alıyordum.Yüzüne bakıp "Sizi türk askeri teker teker s**icek (!)"diyip kahkaha atmıştım.

Az önceki it bana okkalı bı tokat atıp savrulmamı sağladı evet canım çok yanmıştı ama bunu belli etmesem iyi olurdu.Gözlerimi kapatıp kendime gelmeye çalıştım.kafamı kaldırıp Batuhana bakmaya çalıştım ama tepemdeki it buna izin vermedi.Beni daha çok tokatladı.Evet canım çok yanıyordu ama dayanabilirdim.Son kez Batuhana bakmaya çalıştım gözleri gözlerimi deldi geçti.Gözlerinde 'Acıma' duygusu vardı,ve benim acınacak bı halim yoktu,tabi her ne kadar Kaşım ve dudağım patlamış olsada.Tam konuşacakken elleri saçımı dolayıp kafamı arkaya yatırdı ve benimle aynı hizaya geldi iğrenç nefesini yüzüme vurarak konuşmaya başladı;
"-şimdi de o albayınız gelsin de seni kurtarsın küçük o*ospum."dedi.ve boynuma burnunu sokarak kokumu içine çekti.Benim derhal bişe yapmam gerekiyordu...

Batuhan ve o şerefsiz yanımdan gideli uzun zaman olmuştu.Ben burdan biran önce kurtulmalıydım.Biraz düşünüp kafamda bı plan kurmuştum.Plan şöyleydi;
Ellerimi çözüp,biran önce bı telsiz bulmam gerekiyordu eğer bizim kışlanın telsiz numarasını unutmadıysam yağızla irtibata geçip bulunduğum konuma acil ekip yollatabilirdim.İnşallah unutmamışımdır.Neyse benim biricik hafızam beni yarı yolda bırakmazdı.Önce etrafı dinledim gelen giden yoktu,zaten sesde çıkmıyordu.Uzun uğraşlar sonunda ellerimi çözdüm ama çözer çözmez bı kadınla göz göze geldim.elinde yemek tepsisiyle,önce bana baktı ardından cebindeki telsizle uzandı bende, anında kadına doğru atılıp elimi ağzına kapattım.

"Sakın sesini çıkartma yoksa seni yaşatmam."dedim.Kadın pes etmişcesine kollarımın arasında hiç bişe yapmadı.Temkinli bir şekilde kadının yüzünü kendime çevirdim aklıma mükemmel bı fikir gelmişti.Kadının kollarını sıkı sıkıya tutup onu sandalyeye bağlayacakken telsizden bı kaç cızırtı geldi ve bı adam sanırım yanımdaki kadını kastederek konuşmaya başladı.
"Dinar esker ordamıdır?"
"Eğer beni söylersen seni öldürürüm!"dedim kısık bı sesle.
Kadın kafasını hafifçe sallayıp telsize uzandı ve konuşmaya başladı;
"Hâmar asker buradadır uyur, ben onun nöbetini tutârım,sen azıcık uyuyâsan."dedi.
Söylediği şeyler karşısında donakalmıştım beni şikayet edeceğini bile düşünmüştüm.Telsizdeki adam sadece 'tamam'deyip susmuştu.Kadına benim yanıma gelen picin yerini sordum,önce ondan intikamımı almam gerekiyordu.Kadının ceketini ve başındaki yaşmağını bana vermesini söyledim kadın hiç bişey demeden verdi.Tam çıkacağım zaman kadın ağlamaklı bir sesle;

"-Esker hanım senden tek bişey isterim benim bir kızım vârdır gabbar onu yanında tutar.Gözünü seveyim kızımı o şerefsizlerin ellerinden kurtarasın,onu okutasın ben Türklere güvenirim,beni yaşatmazlar kızımda sana emanettir."dedi.daha sonra dayanamayıp ağladı.Kadına sinirlensem mi,üzulsem mı bilemedim.bende sorularımı sordum;
"-madem Türklere bu kadar güveniyodun niye bunların köpekleri olmayı seçtin?" ...

"-Her zamanki gibi cevap yok! madem sen gerizekalı böyle olucağını biliyodun niye çocuk yaptın? Allah'ım birazdan kafama sıkıcam ya çocukta gabbar denen soysuzdan demi!,siz bakamiyacağınız çocuğu niye yaparsınız ya!...

🇹🇷🇹🇷