Fuck It

Σχέδιο

Ένας μήνας μετά...
Νικόλας POV

"Νικόλα... Νικόλα... Νικόλα..." Ακουω τον Σταύρο να μου λέει ενώ εγώ διαβάζω για το μάθημα που δίνω και αυριο.

"Νικόλα... Νικόλα... Νικόλα... Νικόλα... Νικόλα..." Συνεχίζει να με φωνάζει ενώ σιγά σιγά αρχίζει να μου πετάει μερικά χαρτάκια προκειμένου να με ενοχλήσει.

"Σταύρο δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει αλλά δεν είναι ότι δεν σε ακουω αλλά σε αγνοω γιατί αυριο γράφω και πρέπει να διαβάσω." Του λέω και εκείνος με δυσκολία με πλησιάζει αφου αν και έχει βγει από το νοσοκομείο εδώ και τρεις εβδομάδες δεν έχει συνηθίσει να μετακινείται με το καροτσάκι του.

"Ελα μωρε τελευταίο μάθημα είναι... Μπορείς να το χάσεις. Αφου έτσι και αλλιώς θα έχεις περάσει όλα θα αλλά σίγουρα." Μου λέει και γυρνάω και τον κοιτάζω σοβαρά.

"Δεν υπάρχει να χάσω ουτε ενα μάθημα. Θέλω να τελειώνω τα πάω για μεταπτυχιακό μετά διδακτορικό..." Αρχίζω να του λέω αλλά με διακόπτει.

"Ναι ναι ξέρω ξέρω αλλά δεν θες να κάνεις συμπαράσταση σε εμένα που έχω χάσει όλα θα μαθήματα του εξαμήνου μιας και η μάνα μου δνε με αφήνει να πηγαίνω στην σχολή μετά το ατύχημα μέχρι να είναι σίγουρη ότι μπορώ να μετακινηθω ευκολα μόνος μου?" Με ρωτάει και τον κοιτάζω με poker face.

"Οχι. Σου κάνουν παρεα οι φοιτητές τουρίστες." Του απαντάω και μουτρωνει.

"Ελα ρε... Μην εισαι ξενερωτος. Ελα να πάμε στο μπαρακι σήμερα που έχει συναυλία... Έτσι και αλλιώς όλα αυτά τα ξέρεις..." Μου λέει όμως δεν με πειθει.

"Οχι." Του απαντάω ξανά και αφήνει μια ανάσα.

"Θα είναι και η Αχιλλεία εκεί μαζί με μια φίλη της από την σχολή." Μου λέει και εκπλήσσομαι.

Έχει η Αχιλλεία φίλες?

Ουαου.

Αυτόν τον ένα μήνα που ουτε που με κοιτάζει έχω χάσει πολλά...

Αλλά και εκείνη δεν μένει στιγμή στο σπίτι.

Μια είναι στην σχολή και δίνει μαθήματα...

Μια είναι στην βιβλιοθήκη και διαβάζει...

Και τρέχει συνέχεια...

Παίζει να τρέχει πάνω από τρεις ώρες την ημέρα.

Έτοιμη για τους Ολυμπιακούς είναι.

Ναι.

Να πάει στους Ολυμπιακούς και εμένα να μην μου λέει ουτε καλημέρα...