Fuck It

Μπαμ και κάτω

Αχιλλείας POV

Κάθομαι σε εκείνο το μεγάλο κρεβάτι στο δωμάτιο που με έβαλε πριν ο Μάριος και χαιδευεω την κοιλιά μου.

Είμαι χαρουμενη... Η μάλλον ευγνώμων... Που μέχρι στιγμής έχω καταφέρει να το κρατησω ασφαλείς.

Σήμερα ένιωσα μερικά πονακια που με έκαναν να τρομάξω αρχικά όμως τελικά πέρασαν οπότε... Όλα καλά.

Θέλω να πιστευω.

"Είσαι καλά μικρό μου μπεμπάκι έτσι δεν είναι?" Το ρωτάω λες και θα λάβω απάντηση και χαμογελάω λιγάκι.

"Είσαι καλά. Η μαμά δεν θα νιώθει άσχημα. Δεν θα ξανά στεναχωρηθεί. Σου το υπόσχομαι. Όσο μπορώ... Δεν θα ξανά νιώσω τίποτα το αρνητικό. Θα έχω εσένα στο μυαλό μου... Και την μέρα που θα έρθεις και θα σε αγκαλιασω για πρώτη φορά... Και θα είμαι καλά. Θα είμαι χαρουμενη." Του λέω και κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να φανταστώ το μωρό μου.

Θα είναι όμορφο... Το πιο όμορφο μωρό που θα γεννηθεί ποτέ.

Θα έχει μεγάλα μαγουλάκια... Μεγάλα ματάκια... Και μικρα χειλάκια και μυτουλα.

Θα είναι μικροσκοπικό γενικά.

Όλα τα μωράκια είναι μικροσκοπικά.

Θα είναι τέλειο.

Είμαι σίγουρη θα είναι ένα υπέροχο μικρό μωράκι.

Θα είναι υγειή...

Και θα με αγαπάει...

Και εγώ θα το αγαπάω... Θα το αγαπάω τόσο μα τόσο πολυ.

Θα το βάζω στην αγκαλιά μου... Θα το χαϊδευω θα το ταΐζω...

Και όταν μεγαλώσει θα παίζουμε μαζί...

Θα ζωγραφίζουμε...

Θα λέμε τραγουδάκια...

Θα χορευουμε...

Θα βλέπουμε ταινίες...

Θα κάνουμε βόλτες...

Θα είμαι η πιο ευτυχισμενη μανούλα όταν γεννηθεί...

Θα είμαστε οικογένεια.

Εγώ ο Νικόλας και το μικρό μας μπεμπάκι.

"Αχιλλεία..." Ακουω ξαφνικά τον Σάκη να λέει και γυρνάω και τον κοιτάζω.

"Σου έφερα να φας φαγητό. Να πιεις ενα χυμό και να πάρεις κάτι βιταμίνες που ο Νικόλας μας είπε ότι παίρνεις για το μωράκι σου." Μου λέει και τότε παρατηρώ τον δίσκο που κρατάει.