"Babe faster the children's waiting for us"
"Yeah coming!!"
At humahangus syang lumapit sakin Yan kasi nagpuyat kagabi late tuloy nagising
"Let's do grocery first"
Sumang-ayun naman sya at agad kaming tumugil sa mall para mag grocery
Ng nakuntinto na ako sa mga pinamili namin ay dumiritso na kami agad sa pupuntahan namin
Pagkarating namin sa orphan ay agad kaming sinalubong ng mga Bata
"Hey kids we got you pasulubog"
Isa Isa naming pinamigyan ang mga Bata Hanggang sa maubus at sila namay masasayang kumain
"Thankyou ulit Tina at sa iyo ng Asawa mo"pagpapasalamat samin ng pilipinong Madre
Hinawakan ko sya kamay "Nako maliit na bagay lang nga po itong ginagawa ko eh"
Nag kwentahan pa kami ng kunti bago sya nagpaalam para tulungan ang ibang Madre sa paghahanda ng tanghalian ng mga Bata
Ako naman ay masayang nakatingin sa mga batang kumakain at parang may biglang humamplos sa puso ko
Apat taon din simula nong magising ako galing sa matagal kung pagka coma ang mahirap pay wala akong maalalang kahit na ano ni pangalan koy hindi ko alam
But Nicolas Glamor came at sinabing sya daw ang asawa ko matagal na daw kaming naninirahan dito sa Paris pero ang pinagtataka ko ay bakit marunong akong magtagalog,sinabi nyang sa Pilipinas daw ako lumaki at lumipat lang dito sa Paris para mag trabaho
Bawat Araw na magkasama kami ni Nic ay parang naramdaman kung may Mali pero pinakita nya naman sakin ang mga papilis na patunay na talagang mag-asawa kami, pinaparamdam nya din sakin ang pagiging asawa nya at ramdam na ramdam kung mahal nya ako pero Iwan ko ba hindi ko naiintindihan ang nararamdaman ko
Hindi ko nga alam sa sarili kung bakit umiiwas ako kapag nagtatangka syang halikan ako para bang may magagalit sakin pag ginawa ko yun,Buti naman ay naiintindihan ako ni Nic at hindi ako pinipilit
Minsan sumasakit ang ulo ko at parang nagpapakita na mga imahe sa utak ko pero subrang labo pag pinilit ko naman ang sarili kung makaalala ay nahihimatay ako kaya pinagsabihan ako ni Nic na wag ko daw ipilit,kaya sinunod ko nalang sya ayaw ko din naman syang pag-aalahanin
Hanggang sa may nakita akong batang nanglimus sakin bigla akong naawa kaya pinakain ko sya at biglang gumaan ang pakiramdam ko
Para bang napupunan ang pagkukulang dito sa puso ko kaya simula non naging malapit na ako sa mga Bata.Si Nic naman ay tudo suporta sakin
Napapitlag ako ng may biglang umakbay sakin
"Babe are you okey?Your spacing out"pag-aalalang tanong ni Nicholas
I smiled"I'm sorry for that but I'm okey?
"You sure?"
Tumango lang ako at biglang may kumalabit saking Bata
"Did you have more candies?"inosenteng tanong sakin nong Bata
Niyuko ko sya para magpantay ang Mukha namin "Oh my I don't have,but I promise I'll bring more candies when we come back here for now you need to eat luck I think the lunch is ready"
"Promise?"
"Promise"
She kiss me and my chicks then run towards here friends
I giggle ang sweet naman nong kiss
Napabaling ako sa Asawa kung mahinang tumawa
I pouted "What?"
"Nothing.Your so cute babe"
I rolle my eyes "I know"
"Btw let's go? I have meeting pa"
Oo nga pala sinamahan lang pala nya ako dahil ayaw nyang umalis ako mag Isa
"Owe right let's go"
Nagpaalam muna kami sa mga Sister bago umalis Hinatid nya lang ako sa bahay at dumiritso na sya papuntang opisina
Hindi ko pa nabubuksan ang pinto ng bigla mag ring ang phone ko
It's Sansha
"Hey girl where are you?"
"At home.Why?"
"We have meeting"
"What time?"
"As in now,let's go I'm outside"
The best talaga tong si Sansha
"Coming!"
Hindi Nako nagbihis at agad lumabas I see her car outside our house
Sansha is a very good friend of mind sya lang ang una kung naging kaibigan dito sa Paris nong nagka amnesia ako,at mas lalong tumibay ang pagkakaibigan namin nong malaman kong mahilig din pala sya sa Bata
And she join me to their groups that helping abandoned kids,we donated or kahit sa ibang bansa pa yan pinupuntahan namin para maka visit sa orphan nila and to meet kids and bounds with them
Sansha ay pinanganak dito sa Paris pero lumaki sa Pilipinas kaya naiintindihan nya ako,bumalik naman agad sya dito sa Paris pagka 19 nya dahil kinuha sya ng Mama nya
Pagkasakay ko sa kotshe nya ay agad nya itong pinaharorot,habang bumabyahe kami ay tinext ko si Nic sa pupuntahan ko
He agree pero madami pang bilin and I keep saying yes
Pagkarating namin sa bahay ni Allison ay kumpleto na kami may mga bago ding mga mukha sa paningin ko and I'm happy kasi mas padami kami ng padami si Allison ay pilipino din ang iba naman ay talagang laking Paris
"So I called you all because this is so very important" seryusong sabi ni Allison
"What's the prob Alli?"tanong Isa naming kasamahan
"One of the orphan in the Philippines burned"
Sabay kaming napasinghap sa narinig
"Many children were affected by the fire.So we need to go their to help the kids ,but you can even just donate.Its up to you"
Wala sa sarili akong nagtaas ng kamay
Kaya na sakin ang lahat ng atensyon
"Yes Mrs. Cristin Glamor"
"I want to go.I want to help them personally"
Sumang-ayon naman sakin ang iba ay gusto ding sumama pati na si Sansha pero iba paring hindi makasama dahil maiiwan ang trabaho nila
Though wala naman akong trabaho dahil hindi ako pinayagan ng Asawa ko,ang kailangan ko nalang gawin ay magpaalam kay Nicolas
"You sure na papayagan ka ni Nicolas?"tanong sakin ni Sansha ng inihatid nya nako sa bahay
"I hope so tsaka you know naman that he always support me"
Nagkibit balikat lang si Sansha at di na ulit nagsalita hanggang sa makarating ako ng bahay,she kiss me on the chicks and bid goodbye
