Gerçekler

9. bölüm güzellik

Beren boş gözle ile Nesrin hanıma bakıyordu.  Nesrin hanım onu dikkatlice inceledi tepki vermesini bekliyordu bir korku ya da bir intikam bir hak arama ifadesi ya da her ne ise ... Nesrin hanım bu durumdan hiç hoşlanmadı. Onun yanında kalması gerektiğini hissediyordu ama başka hastaları vardı.  Odadan çıktı hemen görevli hemşireye seslendi
- Dilek hemşire.
Hemşire hızlı adımlar ile yanına geldi
-Buyrun hocam ?
-712 numaradaki hastayı fazla yanliz bırakmayın arada bir kontrol edin haberi yeni verdim tekrar sanrı geçirebilir.
- Anlaşıldı hocam .
Dilek hemşire 712 numaralı odaya girdi. Onu neselendirmek ister bir sesle .
- Nasılsın bakalım?
Beren birkaç saniye düşündü.  Duygu ifade etmeyen bir şey ile
-iyi
Hemşire neşesini kaybetmemesi özen gösterdiği sesi ile
- Bir şeye ihtiyacın olursa söyle. Bu akşam nöbetçi hemşire ben değilim benim yerime kader hanım bakıyor gece bir ihtiyacın olursa ona söylersin tamam mı ?
- Tamam .
Beren hemşireye cevap verdikten sonra hastane yatağına iyice uzandı ve gözlerini kapattı bu durumu ancak uyku kurtarıldı.
Beren bir rüya görüyordu o gecenin o uğursuz akşamın tekrarı bu anı defalarca görmüştü sanrılarında kafasında yavaş yavaş dönüyordu o sözler "nereye güzellik" "nereye güzellik " bu ses sanki bir mağarada yankı yapıyordu tekrar tekrar kulakları tırmalayan korkutucu acı . Beren aniden gözlerini açtı bir anlığına karşısında o adamı gördü bağırmaya çalıştı ama sesi çıkmıyordu.  Birkaç dakika öyle boşluğa baktı yavaşça ayağa kalktı hastanenin tuvaletine girdi . Aynaya baktı acı ve fısıltı gibi bir ses ile
-Güzellik...
Kafasını  defalarca aynaya vurdu yüzü kanlar içindeydi ayna kırılmış kırıkları yerdeydi yere çöküp en buyuk ayna parçalarından birini aldı kollarına bacaklarına kesikler  atmaya başladı her yeri kanlar içindeydi  bir kaç saniye durdu elindeki ayna parçasını sıktı iki damla kanın yere düşmesini seyretti ve bilincini kaybettı ve tuvalete kafasını vurdu ..