Strijders; Il Elensar

3. Brief.

3. Brief.

'Nog een keer!' en Gaelira trok Enid overeind. Enid wreef even over haar bovenbeen heen en ging weer klaar staan. Ik zag dat ze het begon op te geven. Ze verloor elke keer van haar zus. Ik liep naar haar toe en trok haar even mee. 

'Even wachten' zei ik tegen Gaelira toen ze me dat zag doen. Ik liet Enid haar de positie aan nemen. 'Ik had gehoopt dat je het zelf begon in te zien maar niet dus'. Ik trok haar arm wat naar voren toe en duwde haar via haar schouders wat naar beneden. 'Je moet wat steviger gaan staan anders schopt je zus je zo weer onderuit'. Ik liet haar de beweging nog een keer zien die ik hun geleerd had, haar mond vormde een o. 'Gezien wat je nu verkeerd deed?' vroeg ik haar. Ze knikte 'mooi, dan mag je het nog een keer doen maar dan goed, begrepen?'. 'Ja' zei ze en ze liep weer terug. 

We waren halverwege de tweede week. Ik was nu begonnen met het leren van vechten zonder wapens. Dus gewoon hun vuisten en voeten gebruiken. Een ouderwets knok partijtje houden. Alle heren keken toe hoe de dames naar elkaar sloegen, elkaars slagen ontweken en ga zo maar door. Het zag er best goed uit maar Enid was gewoon veels te lief. Ze moest haar zus toch echt een keer raken of onderuit "trappen". 

Zij waren de laatste twee voor vandaag en daar was ik wel blij mee. Het duurde best lang eigenlijk als je ze per paar naar voren liet komen. Sloan heb ik het twee keer laten doen omdat we anders niet uit kwamen. En om nou te zeggen dat het eerlijk zou zijn als ik het zou gaan doen? Niet echt dus vroeg ik hem, wat hij niet erg vond. 

Toen het tijd was liet ik de meiden er maar mee op houden. We namen het nog even door en vertrokken daarna beetje bij beetje de plek. Ik ging rechtstreeks door naar Quinlan omdat hij jarig was vandaag. Dain zou ook komen maar iets later. De les voor morgen had ik al helemaal klaar liggen en voorbereid en daar ging ik enorm veel plezier aan beleven. 

Toen ik aankwam klopte ik rustig aan en de deur werd geopend door m'n oma. 'Oma! Ik wist niet dat je al hier was!' en ik omhelsde haar. Ze knuffelde me stevig terug. 'Het lijkt wel alsof je me jaren niet gezien heb' hoorde ik haar lachend zeggen. 'Nou, mag ik je niet knuffelen en blij zijn dat je er weer bent?', 'natuurlijk!'. 

Er waren nog een aantal vrienden van Quinlan die ik nog nooit gezien had. Twee oudere mannen met hun vrouwen die hij had leren kennen tijdens een tocht die hij met opa had gemaakt. Een buurvrouw, oma en ik dan. Niet veel eigenlijk maar ja, Quinlan was dan ook niet zo'n figuur die veel vrienden heeft of wilt. Hij is zo'n figuur die met een paar hechte vrienden, rond de vier, meer dan tevreden is. 

'Zo, waar is onze jarige jet' zei ik vrolijk. 'Achter je' hoorde ik hem zeggen. Ik draaide me om en zag hem net de deur dicht doen. 'Gefeliciteerd!' en ik liep naar hem toe en omhelsde hem. Hij moest een beetje krom staan om me terug te knuffelen en ik voelde zijn wandelstok tegen mijn rug drukken. Daarna liet hij me los en grijnsde naar me. Iets wat ik niet vaak zag en het maakte hem nou niet bepaald minder angstaanjagerder. Zijn litteken dat over z'n gezicht liep liet de boel er een beetje anders uit zien, maar ik was niet anders gewend. 

'Ik heb iets voor je' en ik haalde de zak tevoorschijn waar zijn cadeau in zat. Ik had lopen snuffelen in opa's voorraad aan wapens en vond een compacte kruisboog. Vroeger was hij meer van de zwaarden maar nu hij ouder was en het allemaal wat minder snel ging was dit misschien handiger. Hij haalde het eruit en bekeek het grondig. 

'Ik wist niet zo gauw wat ik je moest geven en kwam op dit, dus hopelijk vind je het wat'. 'Mooi dingetje, dank je' en hij keek me blij aan. Opa had het al voor een gedeelte gerepareerd, geschuurd en opgeknapt. Het in elkaar zetten moest ik zelf even doen wat niet zo'n probleem was. 

Niet veel later werd er op de deur geklopt en deed ik open. Voor me stond Dain met zijn cadeautje. Hij zorgde voor de pijltjes, die dingen raakte je snel kwijt of waren op dus had ik dit maar voorgesteld. Hij feliciteerde Quinlan en ontving een harde schouderklap als bedankje voor zijn cadeau. Dain keek even moeilijk toen hij de hand van Quinlan zijn kant op zag komen maar liet het maar over zich heen komen. Ik zag oma en Neela grijnzen toen ze hem zo zagen staan. Hij feliciteerde iedereen netjes en kwam toen bij me staan.