MOKİTA+18

4.KARANLIK MELODİLERİN ÇIĞLIKLARI

kitapta geçen olaylar ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.Her ayrıntısı kurgudan ibarettir.

KARANLIK MELODİLERİN ÇIĞLIKLARI

Esved.

Esved.

Esved Marlin.

Ruhum acımasız notalarınla parcalanırken,hayata karşı yaşamaya borçlandı.

Bir yaprak gibi sürüklenmeye devam ediyordum.Parmaklarım notalara işkence çektirmeye devam ederken, takvimin en eski yaprağı gibi bir gün hatılanmayacağımı biliyordum .

Bedenim soğuk duvarların ardında kasılmaya devam ediyordu.Onu eski perdenin ardından izlemeye devam ettim bir süre.Omurga kemikleri kalca hizzasına kadar belirgindi küçük Esved'in.

Parmakları titriyordu.

Notaları ona işkence çektiriyordu.

Esved.Esved siyah giyerdi.Kırmızı elbisesi ve ona aykırı saçları omuzlarından dökülecek kadar uzundu onun için.

İnce parmakları titriyordu.

Beyaz teni karalanmamıştı.

Katran karası saçları beyaz tenine imzalanmış gibiydi.

Seyirci onu dinlemeye devam etti uzun süre.Ama o hep karanlıkta kalmayı seçti.

Karanlık onun aydınlığıydı.

Notaları kulaklarında yankılanırken onun ruhunu parcalıyor gibiydi.

Bir damla göz yaşına şahit olmuştu o eski perdenin ardında.Ve bir damla daha süzülmüstü yosun yeşili gözlerinden.

Tuzlu su damlaları notaların üzerine sessiz bir yangın gibi büyüyordu.
Bir adım daha yaklaşarak yüzünü net görmek istiyordu.Dudaklarından fısıltılar dökülürken kimse onu duymuyordu.

"Kanadı."dedi sessizce.

"Kanadı."

"Kanamaya devam etti ruhum."

"Yaşamaya mecbur bıraktıgım ruhum hep kanadı."

"Ruhumun sancısını notolar susturmaya yetmedi."

"Ruhumun sancısını notalar susturmaya yetmedi,yetmeyecek."

Fısıltıları bir körün gök kuşağını görmesi gibi ümitsizdi.Bir yangındı onun notaları.Sessiz göz yaşları yanağından süzülürken notalarını daha sert calmaya devam ediyordu.