ΛΛ σκηνές

Επεισόδιο 14 α κύκλου

Είναι στα χωράφια μόνη της. Σκέφτεται τι είχε γίνει πριν από λίγο. Δεν μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό της. Θα τις έπαιρναν τα κτήματα της, το βίος της, τα χωράφια της που τόσο πάλεψε ο πατέρας της για να γίνουν δικά του αλλά και τόσο αυτή για να τα κρατήσει και τώρα τι; Θα γίνονταν εργοστάσια; Είχε χαθεί στις σκέψεις της χωρίς να ξέρεις πόση ώρα βρισκόταν εκεί. Ώσπου άκουσε βήματα πίσω και μετά την φωνή του, την ρώτησε άμα μπορούσε να καθήσει μαζι της. Του έκανε ένα θετικό νευμα και εκείνος αφήνοντας το σακάκι να πεσει απο τα χέρια του έκατσε δίπλα της. Για μια στιγμή πριν του απαντήσει της πέρασε από το μυαλό να μην τον αφήσει, να τον διώξει όμως βαθιά μέσα της ήξερε πως εκείνος ήταν ο μόνος άνθρωπος που είχε ανάγκη εκείνη την στιγμή. Ο μόνος που θα μπορούσε με τα όμορφα λόγια του να την κάνουν να ανακτήσει και παλι της δυνάμεις της. Τα λόγια του δεν άργησαν να βγουν από το στόμα του. Και αφου τελείωσε την πρόταση του με το ότι θα την βοηθήσει όπως μπορεί τον λόγο τον πήρε εκείνη "θα διαμαρτυρηθώ, θα πολεμήσω σε όλη μου την ζωή αυτό κάνω μάχες που δίνω που χάνω και πάντα αφήνουν καταστροφή και θάνατο αφήνουν την καρδιά μου κομμάτια και αν δεν μπορώ να πολεμάω άλλο Λάμπρο; Αν κουράστηκα;" Τα λόγια βγήκαν αβίαστα από το στόμα της, μόνο σε εκείνον θα μπορούσε να πει ότι θέλει, όπως το θέλει, όπως το νοιώθει. Σε κανέναν άλλον μόνο σε αυτόν. "Κουράστηκες γιατί δεν είσαι φτιαγμένη από θυμό. Είσαι φτιαγμένη από αγάπη." Το χέρι του τεντώνεται πιάνοντας απαλά το δέρμα του προσώπου της. Στρέφει το βλέμμα της στο χέρι του αλλά αυτός της σπρώχνει ελάχιστα το πηγούνι της προς τα πάνω έτσι ώστε οι ματιές τους να συναντηθούν και έπειτα συνέχισε την φράση του "Η αγκαλιά σου είναι το πιο τρυφερό μέρος της γης και εγώ κρυώνω μακριά της" Είπε με τα μάτια του να βγάζουν ένα παράπονο, μια νοσταλγία και μικρή ελπίδα. Έσκυψε το πρόσωπο του προς το μέτωπο της και το φίλησε απαλά γεμίζοντας τα πνευμόνια του από το άρωμα της. Έπειτα η ματιά του έπεσε πάνω στα χείλη της. Πόσο καιρό έχει να τα φιλήσει; Πόσο καιρό έχει να νιώσει  τα συναισθήματα που  ένιωθε κάθε φορά που την φιλούσε; Δεν άντεξε τα πλησίασε διστακτικά δείχνοντας της τι ήθελε να κάνει. Εκείνη έμεινε ακίνητη περιμένοντας και αυτή το φιλί που τόσες φορές  είχε ονειρευτεί. Έκλεισαν τα μάτια τους και οι δυο απολαμβάνοντας την στιγμή. Στην αρχή του φιλιού τους ένας μικρός αναστεναγμός βγήκε από το στόμα της Ελένης προσπαθώντας να αντισταθεί στον πειρασμό των χειλιών του που βρίσκονταν πάνω στα δικά της αλλά ήταν μάταιο. Δεν μπορούσε να το αποφύγει και δεν ήθελε κιόλας. Ήθελε για μια φορά να μην σκέφτεται το μετά. Ήθελε να ζήσει το τώρα και αυτό έκανε. Η ένταση του φιλιού τους γινόταν όλο και πιο δυνατή φανερώνοντας το πάθος που τόσα χρόνια καταλάγιαζαν και οι δυο μέσα τους.