Ben Eslem ÇAĞLAYAN…
Sayılı zenginlerden olduğum doğru. Çok güzel bir hayatım vardı. Annem ile babam dedem izin vermediği için kaçarak evlenmişler. Annem, babam için her şeyi arkasında bırakmış. Dedemde bir daha annemi görmek istememiş. Görüşmemişler. Sonra ben olmuşum. Ailemizin neşesi olmuştum. Ve büyüdüm… Çok mutluyduk. Sonra bu mutluluk uçtu gitti elimden. Çok görmüşlerdi bu mutluluğu bana. Hayat en sevdiğimi aldı elimden. Şimdi sadece annemin mutluluğunu düşünüyorum. Kendi mutluluğumu düşünmeyi bırakalı çok oldu. Yeter ki onu da almasınlar elimden. Sadece annem için varım. Babam gittiğinden beri bende gittim... Ruhum gitti… Hayallerim gitti… Benliğim gitti… O eski Eslem yok artık… Annem için varım. Onun mutluluğu için her şeyi kabul ederim. Peki ya evlilik? Bunu yapabilir miydim? Hem de nefret ettiğim, çapkın, ukala, kendini beğenmiş, uyuz bir playboyla… Bu biraz fazla oldu değil mi? Ama gerçek bu. Hayat bu kadar acımasız mıydı? Bende bunu öğrenmeye çalışıyordum…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BABAM GİBİ
Romancesevmek hiç bu kadar güzel olmamıştı her ikisi içinde... birbirlerini korumak isterlerken aşka düşmek...bu güzeldi... en azından onlar için... nefes almak mı? onca olaydan sonra nefes'in adı değişmişti ikisi için... biri için nefes almanın adı Eslem...
