BABAM GİBİ

BG - 3

                                                                                    

                                                                     *           *            *   ESLEM  *          *           *

Odamın kapısı tıklatıldı ve biri içeri girdi. Kim olduğunu bilmiyordum. Çünkü gözlerimi açacak halim yoktu. En sonunda biri ismimi seslenince yavaş yavaş gözlerimi açmaya çabalıyordum. Sonunda başardığımda Deniz abla gülümseyerek bana baktı.

" Günaydın Eslem hanım "

" Günaydın Deniz abla. Sana kaç defa söyledim benim ismim Eslem diye ? "

Mahcup bir şekilde bana bakarken

" Ama siz benim patronumsunuz. "

" Olabilir. Ama yinede annemle babam ismimin yanına ' hanım ' kelimesini koymamışlar. " Gülümsedi.

" Peki. Nasıl isterseniz. "

" İsterseniz ? " Diye sordum kaşlarımı kaldırarak.

" İstersen " diye düzelttiğinde gülümsedim.

" İnan böyle daha iyi hissediyorum. " O da gülümsedi.

" Hasta mısın ? Her sabah erkenden uyanırdın. Bu sabah uyanmayınca bir bakmak istedim. "

" İyi yaptın. Saat kaç ki ? "

" Sekiz buçuk "

" Ne kadar uyumuşum ben ya ? " yatağımdan kalktım ve dolabımdan spor yapmak için eşofman altımı, rambo atletimi ve birde kapüşonumu çıkardım. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım ve odama geri döndüğümde Deniz abla yatağımı topluyordu.

" Deniz abla bırak ben yaparım. "

" Hayır olmaz. Bu benim işim. "

" Ama ben böyle kötü hissederim. "

" Ama bende işimi yapmazsam kötü hissederim. " Durdum.

" Tamam peki. Nasıl istersen "

" Spora mı gideceksin ? "

" Bugün geç kaldım. O yüzden sahilde biraz koşacağım. "

 Kıyafetlerimi alıp giyinme odamda giyindim. Dışarı çıkıp masama oturup uzun saçlarımı tepeden bir atkuyruğu yaptım.

" Anneme söylersin. Ben kaçtım. " Telefonumu ve kulaklığımı alıp dışarı çıktım. Kulaklığımı takıp Skylar Grey' den Words şarkısını açıp sahil boyunca koşmaya başladım. Gerçekten babam benden utanır mıydı ? Ben babama layık değil miydim ? Bu zamana kadar hep babama layık olabilmek için çabaladım. Babam için her şeyi yapardım. Ama artık bitti her şey babam yoktu. Bir daha göremeyecektim onu. Bir daha sarılamayacaktım ona. Ben ailemin kıymetini bilen biriydim. Her adımımı onlara layık olmayı ve onları utandırmamayı düşünerek atardım. Bu güne kadar her insan gibi hayatımda yaptığım hatalar olmuştu. Ama her seferinde ailem yanımdaydı. Babam yanımdaydı. Ama ben babamı utandıracak hiçbir şey yapmamıştım bu güne kadar. Saate baktım. Yarım saattir hızlı tempoda hiç durmadan koşuyordum. Yorulduğumu hissettiğimde eve dönmeye kara verdim ve eve doğru koşmaya başladım. Kapının önüne geldiğimde zili çaldım. Annem açmıştı kapıyı.

" Günaydın " dedim sevecen olmaya çalışarak.

" Günaydın kızım. Hadi üstünü değişte gel. Kahvaltı hazır olmak üzere. "