His Bride

18| Silence

CHAPTER EIGHTEEN

Oh, God! They were here!

Mabilis kong nilibot ang namamasang mga mata sa paligid. Nandito pa ba sila?

"Mrs. Rozanov?"

Napatalon ako sa sigaw ni Katarina. Mabilis kong pinunasan ang mga mata, sinara ang cookbook at dinala sa dibdib upang yakapin nang mahigpit, at para na rin itago.

Malinaw na ligtas si Uncle at Nana. Wherever they were, I have to find them. They told me to keep quiet, so does that mean I couldn't tell the Bratva about this? Kazmus? There is one way to find out.

"Mrs. Rozanov!"

Papalapit ang boses ni Katarina. Tinuwid ko ang likuran at ngumiti sakanya nang magtagpo ang mga mata namin. Pero dumapo ang kanya sa libro sa dibdib ko.

"It's my Nana's cooking book. It'll remind me of her," I explained.

Lumambot ang expression niya at binigyan ako ng tipid na ngiti. "You surely do love her. I'm sure they'll be found and reunited with you again, Mrs. Rozanov." Bigla ay bumilog ang mga mata niya sa pag-aalala. "Your crutch! Jesus! Why did you leave your crutch? Here!"

Lumapit siya sa akin at binalik ang saklay na nabitawan ko kanina. Sinuportahan ko ang sarili dito habang yakap ng isang kamay ang cookbook. Nagpasalamat ako sakanya.

"We should take your clothes now. Lord Kazmus instructed us not to take too long. Shall we?"

Tumango ako at hinayaan siyang alalayan ako. Bago ako humakbang ay nagsitindigan ang mga balahibo ko sa katawan at kumalabog ng malakas ang puso ko.

How...

Lumingon ako kay Katarina na siyang may malaking ngiti, hindi maitago ang excitement niya na makita ang mga gamit ko.

I have never told her about the disappearance of my family. Oo nabanggit ko ang tungkol sa pamilya ko pero... pinilig ko ang ulo.

Baka sinabi na ni Kazmus o Dashiel sakanya ang tungkol sa pamilya ko? Possible. Mukha pa namang may lahing tsismoso si Dashiel. 

Pinalibot ko muli ang paningin sa kabuuan ng kusina at maging sa sala nang lampasan namin ito, naghahanap ng mga posibleng clue na iniwan rin nila Uncle para sa akin. I found none. At least none skeptical.

Pagpasok sa kwarto ko ay muling namasa ang mga mata ko. It was still the same as when I left: my bed remain unkept and my clothes were littered on the floor.

Hinila ni Katarina ang maliit na travel bag sa ilalim ng kama ko at doon namin sinilid ang ilang mga damit. Also, of course, my underwear. Si Katarina ang nag-ayos ng mga ito habang pasimple ko ring minamasid ang kwarto.

Pinakuha ko rin kay Katarina ang mga dress ko sa cabinet.

"These are beautiful," komento niya na umagaw sa atensyon ko.

"They are yours now."

Bumilog ang mga mata nito at ilang sandali lang ay kumislap sa mga luhang nagbabadya. Pati ilong naging Rodolf, the red-nosed reindeer.

"I...I can't take these, Mrs. Rozanov! Apologies, but this servant can't accept such a precious gift from Mrs. Rozanov! Forgive this servant!"

Ako naman ang bumilog ng mga mata nang bigla siyang lumuhod nang nakayuko.

"Katarina! What did I tell you about—"

"Forgive this servant, Mrs. Rozanov!"

And she kowtowed, almost banging her forehead on the floor.