oldu en sonunda oldu bim bam bom
rüyalarım gerçek oldu bim bam bom
duyduk duymadık demesın kimse
işte ilan ediyorum herkese
oh oh oh çok şükür dostlar
benim de artık bir sevgilim var
hırsından çatlasın düşmanlar
benimde artık bir sevgilim var
bağıra bağıra evin için de bu şarkıyı söylüyorum şarkıdan da anladığınız gibi artık poyraz adında kaslı çok yakkışıklı bir sevgilim varrr !!!!!!
dün geceden sonra poyraz benim artık ailemin yanına gitmem gerektigini söyledi ben azıcık mırın kırın yapınca çok kesin bir şekilde beni uyarmıştı ne yapayım ama dilarayla yaşaması çok eylenceliydi ama yapacak birşey yok emir büyük yerden ama gitmeden evi ayağa kaldırdım resmen sabah çok enerjik ve mutlu uyanmıştım ben de bu şarkıyı son ses açıp bizim kızları uyandırmaya çalışıyordum sema ve ayşenur da dilarada kalmışlardı aslında sabahladık diyebilirim ama ben yinede çok dinç im.
odaların kapısı açarak bas bas şarkı söylüyodum dilara " kızım yeter lan tamam sesinki kadar olmasada taş bir sevgilim var ben yaptım mı hiç sana böle nolurrr git uyuyum nolurrrr"diye hem azarlıyo hem de yalvarıyodu diyerlerindende "kapa şunu" gibi sesler gelince aklıma gelen sinsi fikirle sırıtarak odadan çıktım ve direk mutfaga yöneldim ve surahiye dolaptaki soguk suyu koydum ve hemen tekrar kızların yanına gitti oyy yavrurım ya hepsı aynı yatakta
"kızlar son söyliyişim kalkın bak poyraz gelicek eve götürücek beni daha " dedim baktım hala ses yok
"kızlar benden günah gitti diyip elimdeki sürahiyi döktüm bunların üstüne hepsı aynı anda ayaga sıçrayım
"dondum anamm " diyolardı sonra sırıtan beni fark ettiler " hep siz mi suylaa uyandırıcaksınız ha bu arada cidden suyun kaldırma kuvveti varmış be canlarım " ahhaha artık kendımı tutamıyor kahkaha atıyordum.
"bittin kızım sen " diyip pis bakışlarını atarken kapı çaldı ben ise o odadan nasıl çıktıgımı şaşırdım resmen öle bir kaçışım var ki görmeniz lazım kapıyı nefes nefese açınca karşımda gülümsüyen poyrazla karşılaştım bende ona sırıttım
"ne bu halin atlı mı kovalıyo "dedi
"yok atlı degıl kızlar kovalıyo ve benı yakalarlarsa pek iyi şeyler olucagını sanmıyorum" dedım
"neden " dedi bu arada biz hala mal gıbı guluyoz çenem agrıdı lan
"valla ben birşey yapmadım " dedim hemen savunmaya geçerek
"dogru o yapmadı ben her sabah başımdan aşagı su dökülerek uyandırılmayı çok sevdiğim için arkadaş yardımcı oldu sadece" dıye içeri giren semaya sinirli bi bakış atıp poyraza sırıttım oda bızım benım bu halıme gülüyodu belli
"kızlara kalkın dedim kalmadılar ben de suyun kaldırma kuvvetı var sonuçta bı de onu denıyım dedım işte yaradı" dedım birşeyı kesvetmiş bir ifadeyle
"hazırsan çıkalım mı" dıye sordu poyraz daha içeri girmemişti bile "tamam sen içeri geç otur geliyorum ben hemen " dedım ve yukarı çıkıp hazırladıgım bavulumu aldım ve asagı ındım bızım kızlar nasıl olduysa hepsı ayaklanmıs ve poyrazın etrafını sarıp sorular soruyolardı
"gerçekten seviyor musun" dıye sordu aysenur tam da bu sıra içeri girmiştim poyrazın soylıyıcegını merak ediyordum hemde cok
"evet onu kendımden bıle çok sevııyorum" dedı poyraz ayy yerim ben senı cok tatlısın sen ya
"ben hazırım gidelim mi arttık" tamam anlamında başını salladı ve ayaklandı bızım kızlar tabı sanki ölüme gidiuyomusumda birdaha dönmüycekmişim gbi sarılıyorlardı" boğuluyorum galiba" dedim kızlar sonunda bıraktılar sonra poyrazla selamlastılar bızde evden çıktık poyraz bavulumu arabanın bagajına yerleştırdı bende ön kolduga oturup kemerı baglamıstım bıle
yolculuk sessiz geçiyordu neredeyse sürekli poyrazı izliyordum yandan çok sert biri gibi görunuyordu sanki şuan benim yanımda degilde çok nefret ettigi birini yanındaymış gıbı suratının bu halıne pek anlam veremıyordum ama birşey de diyemiyordum
sessizligi bozan poyraz oldu "geldık "dedi basımla onaylıyım tam arabadan inicegim sırada kolumu tuttu ve ona donmemı sagladı " bu aksam sıze gelicez düğün hazırlıkları için" dedi lan şaka maka gider ayak evlenıyom ya ben
"bu kadar erken olmak zorunda mı" dıye sordum bıraz çekingen şekılde
"geç bile kaldı bu düğün "dedi bir çırpıda
"pekı" dedim ve arabadan indim
eve girer girmez babam ve uvey annem salondakı koltukta oturur bır şekılde karsıladılar benı çok sevgılı babacım " bir hafata sonra düğün var " dedi bana sinirli bir bakış atıp onları takmadan odama gectım özlemiştim bu odayı her yerınde bana ait eşyalar vardı ne anılarımı yasamıstım bu odada bavulları zaten yerleştırırlerdı o yuzden vakıt kaybetmeden banyoya gırıp bır duş aldım dustan çıkınca dışarı çıkmak için hazırlandım o sırada telefonuma mesaj geldı
"bir hafta :)" yazıyordum poyraz atmış ne sabırsız çıktı bu çocuk benımle evlenmeye
" evet bir hafta sonra kocam olucaksın .d" dedim
"aynen öyle karım olacagın gün için sabırsızlanıyorum" valla bu çocuk taş olmasa evde kalmış karılar gıbı koca beklıyo sanıcam
"ne meraklı çıktın sen evlenmeye ya :)"yazdım yolladım içimdeki doktum ohhh
"evleniceğim kişi SEN olunca" yazmış .
herkes ikinci bir şansı hak eder mi ? yada herkes sevilebilir mi ? gibi sorular kafama üşüşüyordu ama benı tek bir cevaba itiyordu poyraza benim bir şans vermeme gerek yok çünkü poyraz kendi şansını kendi yarattı ....
YAZARDAN NOT : umarım sevçişsinizdir bu arada yorum ve votelerınızı beklıyorum :D
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTERNET AŞKIM
Romanzi rosa / ChickLitgünümüzün en çok kullan internet sitelerinden birine abone bir adet 'maya'mız var . peki bu maya türünün tek örneği yakışıklılığa sahip bir adet poyrazı eklerse ne olur ? peki ya poyraz maya ya mesaj atarsa ...... onları birleştiren sadece bir inter...
