Gözlerimi pencereden giren ve sanki biri gözlerime ateş tutuyormuş gibi hissettiren güneşe açtım. Yavaşça yatağımdan kalıp banyoya doğru yürüdüm Aynada gördüğüm kahverengi saçlı kızın büyük açık kahve gözlerinde artık farklı birşeyler vardı. Eskisinden çok daha farklıydım artık. Annemin Eftelyası değildim. Ölümünün üstünden tam 5 ay geçmişti fakat sanki ilk günüymüşçesine canım yanıyordu hala. Okullar kapanmadan 1 ay önce uzun zamandır boğuştuğu hastalığa yenik düşmüştü. Her gün onun yanında hastanede kalırdım orada çalışır orada uyurdum. Onu kaybettiğim ay okula gitmedim. Hatta hiç biryere gitmedim ve en kötüsüde beni yanına almak için babamın çıkageldiği yazdı. Annemle babam ayrıldığında tercihimi annemden yana yapmıştım. Onunla her zaman arkadaş gibi olmuştuk bana hayata nasıl daha mutlu bakacağımı ve her karanlığın içinde aslında gizli bir aydınlık olduğunu öğreten annemdi. Yıllarca onınla beraber onun gibi yaşamıştım ve çok mutluydum. Şimdiyse nasıl anlaşacağım konusunda en ufak bir fikrim bile olmayan babam alt katta muhtemelen kahvaltı masasında beni bekliyordu. Düşünceler beni tekrar boğmadan önce yüzümü yıkayıp banyodan çıktım. 4 aydır bu oda bana aitti fakat benim zevkimle alakası bile yoktu duvarlar dışında herşey açık kahve ve krem rengiydi. Babam ne tarz sevdiğimi bilemediği için bunu seçmişti ve bana değiştirebilceğimizi söylemişti fakat ben ona gökkuşağının tüm renklerinden rengarenk duvarlardan ve eşyalardan hoşlandığımı söylemek yerine benim için sorun yok demekle yetinmiştim. Yatağımın yanına oturup altından anneme ait olan ve küçükken çok beğendiğim turkuaz müchever kutusunu çıkardım. İçindeki mektubu annem ölmeden 2 gün önce vermişti bana ve bir daha onu ziyarete gelmememi durumu daha da kötüleşirken onu izlemememi söylemişti. Hergün yaptığım gibi mektubu okumaya başladım.
" Çiçek kokulu kızım Eftelyam
Hayat ikimizede pek iyi şeyler sunmadı biliyorum. Ama bunca şeyin içinde bana hep tutunacak bir destek oldun. Büyüdükçe bana benzediğini görmek:her karanlıkta kalışında yüzünü ışığa çevirmek için savaştığını görmek bensiz yaşamak zorunda kalsan bile nasıl güçlü olacağını gösterdi bana. Bu yüzden hiç korkmuyorum. Sakın kendini kapatma çiçeğim benimle olduğun gibi her zaman gülerek hayatın tadını çıkararak yaşa hatta iki kat daha fazla yaşa çünkü ben hiç gitmedim hep sol yanındayım meleğim
Seni canından çok seven Annen"
Mektubu yüzümdeki tebessümle geri kutuya koydum. Odamın kapısı çalındığında onu gördüm. Babam tedirginliğini gizlemeye çalışarak yüzünde normalden fazla bir gülümsemeyle duruyordu "kahvaltı hazır"
-Hemen geliyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gece Ve Gündüz
RomanceElini sırtımda hissettiğim an vücuduma yayılan titremeyi ona belli etmemeye çalışıyordum. Ela gözlerinde her zaman görmeye alışkın olduğum karanlık yerini başka birşeye bırakmıştı. Bu öyle birşeydi ki onu küçük bir çocuğa çevirmişti adeta.
