Hello! Nagpropromote po ako ng mga flipino's story. Wala pong bayad ito o kapalit. Gusto ko lang tulungan ang mga kapwa co-writers ko na ma-ipromote ang kanilang gawang story.
Paglabas ko ng silid na pinasukan ko kani-kanina lang ay halos di kayang iproseso ng utak ko ang nalaman ko. Oo, alam ko na na noon pa man ay isa na akong bearer. Bumagsak ang mata ko sa tiyan ko na parang walang laman pero may buhay na palang nakakubli doon.
Wala sa sarili kong napahimas doon. Paano ito ngayon? Ano na ang gagawin ko? Hindi ito maaari. Nagsimula nang maunahan ang luha ko sa paglabas kaya mabilis akong pumasok sa isang cr ng ospital at doon ako umiyak. Bat ang tanga-tanga ko? Bakit ganito?
Hindi ko alam kung ilang minuto ako doong umiiyak. Mabuti na lang at walang pumapasok na mga tao upang mag-cr. Tumayo ako mula sa pagkakaupo ko at humarap sa salamin. Bakit kailangang ako pa? Bakit ako pa? Hindi pa ba sapat ang mga pinagdadaanan ko? Mahirap na nga ako tapos ito pa ngayon.
Naalala ko ang sinabi ng obstetrician kanina na bawal akong mais-stress dahil hindi na lang buhay ko ang hawak ko... may ibang buhay na rin akong dinadala.
Lumabas ako sa ospital at nakita ko kaagad ang dalawang lalaki na nakasuot sa kanilang laging uniporme katabi nila ay ang sasakyang sinakyan ko kanina papunta dito.
"Mr. Barromeo ayos lang po ba kayo? Tatawagan ko po ba ang Don?" saad ng isang tauhan ni Tyson o kilala sa tawag na Don.
Agad akong umiling ng marinig ko ang katagang 'Don'. Iniisip ko pa lang ang mukha niya nangangatog na ang mga binti ko. Naiisip ko pa lang ang malalalim, malamig at amatista niyang mata ay pinagkikilabutan na ako.
"Uuwi na po ba tayo?" tanong ng tauhan na kanina ay kumausap sa akin. Matamlay akong ngumiti sa kanya at tumango.
Mabilis niya naman akong pinagbuksan ng pintuan at pinapasok ako doon. Habang nilalakbay namin ang daan pauwi sa mansyon ni Tyson ay panay ang pisil ko sa mga kamay ko. Ang binti ko rin ay hindi ko matigil ang panginginig nito. Kinakabahan ako ng husto.
"Ah... ahmm... n-nakauwi na ba si Tyson?" tanong ko sa kanilang dalawa na nasa harap. Nakita kong nagkatinginan silang dalawa bago binalik ang mata sa daanan. Yumuko ako at pinaglalaruan ang kuko ng daliri ko. Lagi namang ganito wala namang bago. Pagdating sa akin lahat ng kilos ko halos nga pati pagpasok at labas ko sa cr ay kailangan nilang i-report kay Tyson. Nakakainis iyong ganoon pero wala akong magagawa. Tapos kapag ako nagtatanong tungkol sa mga gawain ni Tyson wala akong nakukuhang sagot sa mga tanong ko.
Hmm! Sino ba naman ako? Isa lang naman akong basura na dinala nila sa mansyon ni Tyson.
"Uuwi si Don mamaya."
Sa sagot ng lalaking nakausap ko kanina ay napatingin ako sa kanya. Nakita kong papa-alma na iyong lalaki na katabi niya.
"Bakit may sasabihin ka sa Don?" dagdag niyang tanong.
