Afton Family

Wiliam'ın Ofisi

İşte! akşam olmuştu sonunda yatağıma girdim ve uyuyormuş gibi yaptım babamın odasına gidip uyumasını bekliyordum belli bir süre sonra babamın odasına gittiğini duydum kapısını kapattım bende yatağımdan kalkıp odasının kapısını dinlemeye başladım cidden orada yarım saat orada bekledim en sonunda horlama sesini duydum uykum vardı ama o ofise gidecektim, sessizce Mike'ın odasına gittim.

Evan: *sessizce konuştum* Mike babam uyudu hadi gidelim

Mike: *sessizce konuştu* tamam hadi benimle gel

kolumu hafifçe kavradı ve beni ofisin önüne getirdi içeri girdik Mike tam ışığı açacaktı ama onu durdurdum ve el fenerimi açtım evet bunu akıl etmiştim el fenerimi yanıma almıştım bu yüzden, aklıma geçen buraya geldiğimde babam beni görünce bir kaç kağıdı masasının altındaki çekmeceye kaldırmıştı gidip çekmeceyi yavaşça açtım ve bir kaç tane kağıt vardı onları çıkarıp yere koydum incelemeye başladım Mike'da benimle beraber inceliyordu kağıtları, bu kağıtlarda robot taslakları gibi şeyler vardı Circus Baby'nin taslağı gözüme çarptı

Evan: *sessizce konuşur ve Circus Baby'nin olduğu kağıdı gösterir* şuna bak karnında garip bir şey var belkide Elizabeth'in ölümünden bu sorumludur-? sonuçta en son bu robotun yanında değil miydi cesedi bile bulunamadı...

Bir yandan bunları söylerken gözlerimden yaşlar akıyordu kalbim sızlıyordu

Mike: *kağıdı inceler* .....  sanırsam kağıtın ne anlattığını anladım-

Evan:????

Mike: *robotun karnındaki kepçe gibi şeyi işaret eder* bu mekanizma burada yazana göre çocuklara dondurma veriyormuş ama aslın amacı bu değilmiş... dondurmayı alanı içine alıyormuş ama bu nasıl olabilir, imkansız!

Evan: yani Elizabeth'in cesedi o robotun içinde mi- b-bu gerçek olamaz değil mi? yanlış okudun herhalde

Bunun olma olasılığı imkansızdı ama gece gördüğüm o robotlarda bir bakımdan imkansız ama görüyorum.. ahhh bilemiyorum kafam çok karıştı kağıtlara her baktığımda kafam daha çok karışıyor.. ne yapacağım bilmiyorum.

Mike: *düşünceli duruyordu* bilmiyorum ama bence öyle değil ama şuan gitmeliyiz bence

Mike ile beraber ofisten çıktık o odasına gitti ben odama gittim saat gece 1 olmuştu ve dolabımdan sesler geliyordu el fenerimi aldım ve dolabın önüne gittim yavaşça dolabı açtım ışığı tuttuğumda geçen günkü korkunç robotu gördüm hemen dolabın kapısını kapattım korkudan ağlamaya başladım dayanamıyordum dolabın kapısını bir şey zorluyordu tutmaya çalıştım bu galiba o robottu sonra dolabı bırakıp koşarak odandan çıktım koridorda tavşana benzeyen korkunç bir robot daha gördüm geri dönecektim ki arkama baktığımda o dolaptaki tilkiye benzeyen robotu gördüm bir an ne yapacağımı bilemedim ikisi de bana doğru geliyordu gözlerimden yaşlar süzülüyordu bu bir son muydu? sonra birden Mike bana doğru koştu ve o robotlar gözden kayboldu Mike yanıma geldi.

Mike: İYİ MİSİN EVAN?!

Evan: evet, teşşekür-

Wiliam birden koşa geldi ve Mike'a öyle bir tokat attı ki sesi bütün evde yankılandı ve Mike yere düştü yanağını tutuyordu

Wiliam: NE ZAMAN EVAN'I AĞLATMAKTAN VAZGEÇECEKSİN BİR DAHA ONA ZORBALIK YAPTIĞINI GÖRÜRSEM-

Evan: b-baba o bir şey yapmadı-

Mike ağlamak üzereydi ama kendini tutuyordu ayağı kalktı ve özür diledi Wiliam yine bir tokat attı Mike'a ve odasına yolladı, bir şey diyemedim dilim buz tutmuştu resmen abim için üzülmüştüm beni.. yine benim yüzümden dayak yemişti.. odama gittim ve yatağıma yattım uyuyamıyordum her yerden bir ses duyuyordum artık yetmişti normal bir hayat yaşamak ve uyumak istiyorum sadece bunları istiyorum çok mu bir şey istiyorum? bir yandan da aklımda Elizabeth vardı onu düşünmeye başladım onun ölümünü- aslında öldüğünden bile emin değiliz sonuçta cesedi bulunamadı kaçırılmış olabilir ama yinede ölü gibiydi yani yaşadığını sanmıyorum.